Running On Empty

𝟏𝟑.

𝐑𝐔𝐍𝐍𝐈𝐍𝐆 𝐎𝐍 𝐄𝐌𝐏𝐓𝐘.
𝐏𝐀𝐆𝐄 𝐓𝐇𝐈𝐑𝐓𝐄𝐄𝐍.
↞ 𝐉𝐀𝐃𝐄↠

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου, 1987.

«Διαβάστε από τη σελίδα πενήντα εννιά έως εξήντα τρία, μην ξεχαστείτε!»κάποιο παιδί άνοιξε τα φώτα της τάξης μόλις χτύπησε το κουδούνι, επομένως η παρουσίαση της βιολογίας είχε ολοκληρωθεί. Έφυγα γρήγορα από την τάξη και ύστερα πήγα στο ντουλαπάκι μου για να πάρω μερικά βιβλία που είχα αφήσει από όλη την υπόλοιπη εβδομάδα. Ήμουν πολύ ενθουσιασμένη γιατί ήταν Παρασκευή.

Αυτό σήμαινε πως η εβδομάδα έφτανε στο τέλος της, και πως εκείνη τη μέρα θα πληρωνόμουν από την Kristen. Τα χρήματα που είχα μαζέψει δεν ήταν πάρα πολλά, ήταν όμως αρκετά. Οι γονείς μου βέβαια είχαν φροντίσει να μου δημιουργήσουν έναν τραπεζικό λογαριασμό με χρήματα που θα χρειαζόμουν στην ενήλικη ζωή μου. Ήμουν από πάντα προσεχτική με αυτά που ξόδευα. Εάν δούλευα ακόμη περισσότερες ώρες, ίσως και να κατάφερνα να νοικιάσω δικό μου διαμέρισμα αντί να μείνω στου πανεπιστημίου, τα οποία είχα ακούσει ότι τις περισσότερες φορές δεν ήταν και η καλύτερη λύση. Μπορεί να σε έβαζαν με άτομο που δεν γνώριζες ή συμπαθούσες για συγκατοίκηση, τα μπάνια ήταν κοινόχρηστα, και το χειρότερο, γίνονταν συνέχεια πάρτυ.

«Έι, Jade! Όλα καλά; Φαίνεσαι λίγο αφηρημένη σήμερα.»είπε ο Steven με τη φωνή του να πηγάζει πραγματικό ενδιαφέρον, και στάθηκε στο ντουλαπάκι δίπλα μου για να σιγουρευτεί ότι δεν θα με ενοχλούσε ο Dave, ο οποίος ήταν στην τάξη μαζί μας.

«Μια χαρά, απλώς σήμερα πληρώνομαι στη δουλειά και το σκέφτομαι από το πρωί. Άσε που η βιολογία είναι βαρετή.»εξήγησα και ξεκλείδωσα τον φωριαμό μου, αφήνοντας τα βιβλία εκείνης της ημέρας και παίρνοντας από μέσα ένα λεξικό για τα ισπανικά και το βιβλίο της κοινωνιολογίας.

«Χαίρομαι!»χαμογέλασε και στηρίχτηκε στο διπλανό ντουλαπάκι.

«Α, η Winona εδώ και δύο μέρες προετοιμάζει κάτι για την παρέα. Δεν μου έχει πει γιατί θέλει λέει να είναι έκπληξη, όμως πάμε να βρούμε αυτή και τον River για να δούμε τι θα ανακοινώσει. Μου είπε να τους συναντήσουμε κοντά στην είσοδο.»αφού πήρα όσα ήθελα στάθηκα κι επεξεργάστηκα όσα είπε ο Steven, δίχως να πηγαίνει κάπου το μυαλό μου.

Η Winona δεν ήταν τύπος που μεγαλοποιούσε τα πράγματα, οπότε σκέφτηκα ότι θα ήταν κάτι σημαντικό. Όπως επίσης παραξενεύτηκα και με το γεγονός ότι ζήτησε να τους συναντήσουμε κοντά στην είσοδο. Πάντα καθόμασταν στην πίσω αυλή για να είμαστε όσο πιο απομακρυσμένες από τον κόσμο γίνονταν. Τι μπορεί να άλλαξε;