Swan of Snowy Trails (Book 2 of Swan Trilogy)

Chapter 57

Chapter 57

The Night is My Ride

The more we unravel their secret, the more it will be a danger to the Hanselions.

These are people with power and the law in their hands. The moment any of us made a mistake, it will cost our life and the people close to our hearts.

"No Bentley." Malalim na tugon ni Claude. "I have to do this my way." 

Bumungad ang maangas na itim na motorsiklo ni Claude sa entrada ng palasyo. Iniikot niya ang chain ng susi ng kanyang Ducati sa daliri niya habang naglalakad pababa ng perron staircase.

May naka-attach na tracker kay Claude para alam ng mga bodyguards niya kung saan ang lokasyon niya pero hindi nila kami susundan papasok ng Detour Lane. It's just for precaution and safety measures, they say.

I have no tracker. I don't know if it means they don't care about my safety or we only need one tracker but I didn't mind. Ayoko rin may kinakabit sa akin para lang malaman kung nasaan ako. My privacy would just be tampered.

Sumakay ako sa likod ng motorsiklo ni Claude. Kumapit ako sa tiyan niya na para bang nakayakap ako sa kanya dahil alam ko kung gaano siya kabilis magmaneho. Ayoko naman matangay ng hangin at liparin sabay babalikan niya pa ako sa kalsada.

The bullet wound on his chest is wrapped in fresh bandages underneath his black shirt. I insisted we should just ride a Bentley but he refuses.

"Bagalan mo lang ang takbo mo." Paalala ko sa kanya.

"Baby, I always keep it fast." He snickered haughtily.

Humarurot ang motorsiklo nang hinigit niya ang throttle nito. The wheel screeched across the road, the rush of the wind brushing past us, dusks had covered the sky with a blend of dark orange and indigo night.

We went through the familiar tunnel leading to a deserted village on the other side. The neighborhood became bleak than before.

Dumating kami sa warehouse sa Detour Lane. Mas kaunti na lang ang nagbabantay kumpara noon na maraming nakaabang sa fence gate nila.

Claude stopped his Ducati but the engine is still on. Hindi rin nagtagal ay dumating si Timothy Spike sa harapan namin mula sa kabilang side ng fence gate, naiilawan ng headlights ng Ducati.

Tinutukan ng mga kasamahan ni Timothy si Claude ng hawak nilang baril at narinig ko pang tinanggal nila ang safety switch. Sumenyas si Timothy sa kanila atsaka nilang ibinaba ang kanilang mga baril.

"Long time, no see." Timothy's voice sounded cold. "What gives you the right to come back here?"

"Hindi ako magtatagal dito, may kailangan lang akong itanong sa inyo."

"The only thing that's stopping them from putting a bullet to your head is me." Timothy crossed his arms between his chest, hapit na hapit sa katawan niya ang suot niyang white t-shirt.

"Like I said, I won't stay too long."

Sumilip ako sa gilid ni Claude at mukhang ngayon lang ako napansin ni Timothy dahil ngumiti siya sa direksyon ko.

"Charlotte!" Sabay kumaway siya. "It's nice to meet a princess in person." Atsaka kumindat pa siya.

"Papapasukin mo ba kami o hindi?" Masungit na sabi ni Claude.

Tinaasan siya ng kilay ni Timothy.

"Why so demanding, Dark Rider? Hindi ka pa rin nagbabago."

Sumenyas siya sa mga nagbabantay sa fence gate at binuksan nila ito para makapasok kami. Once we got inside, bumaba kami mula sa motorsiklo ni Claude.