✔BULNORİYA🔥 ⇨WOOSAN⇦

⇨fourteen⇦

"Her şey hazır mı? Bir sorun yok demi? Tamam mı her şey? Ya! Cevap verinsene be!?"

Wooyoung etrafta dört dönerken changbin başta olmak üzere diğer çalışanlara soru soruyordu ama etrafta olan telaştan onu duyan yoktu.

Sonunda pes etmiş, adımlarını odasına yönlendirmişti. Ortalıkta olmaması çok daha iyiydi. Kendini dönen koltuğuna atarak derin birkaç nefes alıp verdi. Bu iş her bakımdan çok önemliydi ve kusursuz bir iş olması gerekti, bu yüzden çok endişeleniyordu.

"Sakin ol wooyoung, herşey harika olacak."

Boş boş öylece oturuken aklına san'a mesaj atmak gelmişti. Yaptıkları anlaşmada yazıyordu numarası. Wooyoung birkaç dakika iç savaş verdikten sonra numarayı alarak telefonuna kaydetti. Birkaç derin nefesin ardından mesaj kısmına girerek yazmaya başladı.

Wooyoung:

San sen misin? Ben wooyoung.

Wooyoung ağlarmış gibi bir ses çıkartarak başını masanın üzerine koyduğu kollarına yasladı. Çok güzel giriş yapmıştı değil mi?

"Yani cidden, neden yazarsın ki? Salak kafam!"

Birkaç dakika sonra gelen mesaj sesiyle wooyoung hemen telefona bakmış, san'dan geldiğini görünce yüzünde güller açmıştı.

San:

Evet benim.

Merhaba wooyoung, Nasılsın?

Wooyoung:

Ben çook iyiyim ya sen?

San:

Bende çook iyiyim.

Nasıl gidiyor hazırlıklar? Bir sorun yok değil mi?

Wooyoung:

Hayır hayır. Hiç bir sorun yok. Akşam 7 de emrinize amade😊

San:

Sevindim.

Wooyoung ekrana boş boş bakakalırken ne yazması gerektiğini düşünüyordu ama san ondan önce davranarak yazmıştı bile.

San:

Şey, senin işin varsa tutmayayım ben seni.

Wooyoung:

Hayır ya, ne işi. Bizim çocuklar hallediyor mekânı. Ben odamda oturup kaldım.

San:

Hm bende şarkının son rötuşlarını yapıyordum. Yanıma gelmek ister misin?

Wooyoung gelen soru karşısında donup kalmıştı. Ne demesi gerektiğini bilmiyordu. Eğer mekânda onca iş varken wooyoung'un olmadığını babası öğrenirse hiç iyi şeyler olmazdı.

Wooyoung:

Üzgünüm ama mekândan ayrılmamam gerek😕

San:

Pekâlâ, sonra konuşuruz o zaman.

Wooyoung: