The Billionaire's Obsession

Obsession 18

Angel's POV

Ilang minuto pa akong natulala sa nangyari bago nag madaling pinulot ang bag ko at lumabas ng opisina.

Hindi ko na naabutan ang kotse ni Zhan, marahil ay mabilis itong dumiretso sa ospital.

I'm crying while waiting for a cab. Wala akong ibang nararamdaman ngayon kundi kaba.

His mother will probably sue me once she recovered. Fuck it!

Umiiyak akong lumabas ng taxi at tumakbo papasok sa bahay.

I don't know what to do anymore. I need to go. Hindi na dapat ako maabutan ni Zhan dito. Hinding hindi ko kakayanin kung si Zhan mismo ang magalit sa akin.

I saw how cold his eyes is! Kanina ng makita niya ang kalagayan kanyang ina ay dumilim ang kanyang mukha. Tila ay galit ito. Of course he is! Fuck you, Angel! That's her mom!

I know he's angry of what happen to his mother. And I cannot blame him. Sana hindi nalang ako lumaban. Sana hinayaan ko nalang siyang saktan ako. Hindi ko sinasadyang matulak siya, nainis lang ako dahil sa mga sinasabi niya, dinamay niya pa ang mga magulang ko. Nasakatan ako pero sana hindi ko parin iyon ginawa.

Kung tatakas ako, mas lalong sasabihin nila na guilty ako!

Pero kung mananatili naman ako at kapag nagising na ang ina ni Zhan, ididiin niya ako at hindi ako makakalaban dahil mas makapangyarihan siya kumpara sa akin. Siguradong sa kulungan ang bagsak ko, at dahil galit si Mrs. Martinez, alam kong gagawin niya ang lahat para pahirapan ako. I saw how determine she is to get rid of me, at ayaw niya ako para sa anak niya.

Mabilis kong nilagay sa maleta ang aking mga damit. Binuksan ko ang closet kung saan ko nilagay ang mga perang naipon ko. Sinuksok ko din ito sa loob ng maleta.

Kailangan kong maka alis dito bago pa ako maabutan ni Zhan. Alam na alam ko kung gaano niya kamahal at kung gaano niya nirerespeto ang kanyang ina. At alam ko din kung sino ang poprotektahan niya kapag may nangyaring masama sa ina niya, at walang ibang sisisihin kundi ako!

Tumunog ang cellphone ko. Kinuha ko ito at tinignan kung sino ang tumatawag, it's Zhan.

Hindi ko sinagot. Hinayaan ko lang na mag ring ang phone ko. Pinahid ko ang luha ko at tumayo na.

Nag beep muli ang phone ko, a text from him.

From: mahal ko

I'm worried but I can't leave mom alone here in the hospital. Please answer your phone.

From: mahal ko

Wait for me, I'll be home later and we'll talk of what happen. I love you.

Hindi ko siya nireplayan. Pinatay ko ang phone at sinilid sa bag ko.

Tinungo ko ang pinto palabas sa aming kwarto. Habang umiiyak na naglalakad sa pasilyo ay napatingin ako sa pinakadulong kwarto, ang kwartong pinag bawal na buksan ni Zhan.

I've been curious with that room.

Binaba ko ang maleta at naglakad palapit sa kwartong iyon.

It was locked. Pumasok akong muli sa kwarto namin at binuksan ang drawer ni Zhan kung saan nakalagay ang iba't ibang susi.

Kinuha ko ito at bumalik sa pinaka dulong kwarto. It took me 10 minutes bago ko nabuksan ang pinto nito.

Pinihit ko ito ng marahan at pumasok sa loob. I dropped the key I was holding in shock.

Napatakip ako sa aking bibig habang pinapalibot ang aking tingin sa kabuuan ng kwarto.
Kasing lawak ito ng kwarto ni Zhan.

Mula sa paintings ng pader nito ay mukha ko. Napatingin ako sa kama. The bedsheet is also my face! Kahit ang unan! What the? What's this?

I slowly walked towards the table beside the bed. Stolen pictures of me! Mula sa apartment kung saan ako dating nakatira, sa karinderya ni nay Glo at ang iba ay kuha sa labas.

Tuwing namamalengke ako, sumasakay sa tricycle, sa aking kwarto! Nagpapahid ng lotion, nagsasalamin, natutulog, kumakain! Halos lahat ng galaw ko ay nakuhan!

What the hell is the meaning of this?

Isang papel na hugis puso ang nakita kong naka insert sa bulaklak na nakalagay sa vase.

Nag alinlangan pa akong abutin ito at tignan.

"You will be mine soon, baby."

-ZL

Nahulog ko ang papel dahil sa hindi maipaliwanag na kaba.

That penmanship!

It was the same sa last letter na narecieve ko when I was in the hospital! My first encounter with Zhan!

Si Zhan iyon? It means--

"Oh my God" napatakip ako sa aking bibig at napaluhod.

All the creepy nights, ang mga pinaniwalaan kong panaginip ay hindi pala! It was real!

Si Zhan.. siya ang lalaking iyon!

Nanghihinang tumayo ako pero bigla along natumba dahilan para matabig ko ang isang camera at nahulog sa mismong harapan ko.

Pinulot ko agad ito. I curiously open it.

I can't take all what I saw. Hindi ko inaakalang ganito ang makikita ko sa loob ng kwartong ito. Nakakakilabot.

Ang taong gumagawa lamang ng ganito ay ang taong......

.
.
.
Obsess.

Hindi ko na kinaya. I off the camera and put it back on the table.

I forced myself to stand up. I roamed my eyes inside the room once again, this is too much.

Zhan doesn't love me, he's obsess with me.

Mabilis akong tumakbo palabas ng kwartong iyon without locking it. Kinuha ko ang maleta ko nagmadaling lumabas ng bahay.

Pumara ako ng taxi at hindi na nag isip pa ng kung ano at nagpahatid na sa pinakamalapit na istasyon ng bus.

_____________

May 23, 2021