The Billionaire's Obsession

Obsession 48

Zhan's POV

It was 8:30 am when Kara arrived. I was expecting for tita but since mom invited her, she won't come.

I gave Kara the papers she needs to work on. Nang lumabas ito ay hinilot ko ang aking sentido.

I was fucked up for the past few days! Shit!

I can't explain the pain I'm feeling everytime i talk to Angel about her coming back to me! I want to take her back! But I don't want to force her! Even if I want!

For all this years, hindi ko siya kayang palitan. I remained inlove.

I thought she would call me and ask if I'm okay but I was wrong. Duon ako mas lalong nasaktan. She doesn't care of me really.

She wanted to stay there in Marinduque for what? Do she have someone else there? Kaya ba ayaw niyang bumalik ng Manila? That's why she left me?

Winaglit ko ang lahat ng iniisip dahil sinasaktan ko lamang ang aking sarili.

Napasandal ako sa back rest ng swivel chair at huminga ng malalim.

Lumabas ako ng opisina ko, uuwi na ako! Fuck! I was distracted by my thoughts! Ang hirap hirap kapag siya ang naiisip ko!

Gusto kong umuwi at magpa kalasing nalang hanggang sa dalawin ako ng antok!

I don't know but I have this feeling that something is pushing me to walk in the stairs, so I did.

Nang makababa ako sa 5th floor, naagaw ng isang batang lalaki ang atensyon ko. Hindi ko makita ang kanyang mukha dahil medyo malayo siya.

Palinga linga ito at mukhang hindi alam kung nasaan siya.

Bakit may bata dito? I'm not allowing kids to stroll around my company!

Imbes na maglakad ulit pababa ay nilapitan ko ang bata at halos malagutan ako ng hininga ng tuluyan kong maaninag ang kabuuan nito.

Ilang mura ang ginawa ko sa aking sarili lalo na ng nag angat ito ng tingin sa akin at ngumiti.

The fuck!

"Hi Mr. Can you help me find my tita? I'm hungry and she said she'll buy my food but she's still not coming back and I'm very hungry." The little boy pouted at hinawakan niya ang kanyang tiyan.

Nanlalamig ang mga kamay kong hinawakan ang kanyang mukha.

"Okay, I'm gonna buy you a food then we'll find your tita later. Is that okay with you?" Paos kong sabi. Tumango ito. Hindi ko alam kung bakit nagkagulo gulo ang isip ko!

This little kid is so fucking familiar! Tangina kamukhang kamukha ko siya! What the hell really!?

Hinawakan niya ako sa kamay na nagbigay ulit sa akin ng matinding pananabik.

Instead of walking on the stairs, sumakay na kami sa elevator. Hawak hawak ko sa kamay ang bata, tila hindi ko na ito kayang bitawan.

Putangina! Ano ba tong nararamdaman ko!? Ibang iba!

Nang makarating kami sa 15th floor kung nasaan ang pribadong opisina ko ay pinapasok ko siya duon.

"Let's wait for your food, okay?" Tumango ito at ngumiti ulit. Kanina ko pa napapansin ang kanyang pag ngingiti ngiti.

I called Liam to get the food at iakyat dito.

"I'm sorry for disturbing you Mr., If only tita came back fast, I wouldn't go out of her office." Ngumuso ito.

"Oh no, please don't say sorry. I am very much willing to help you. I'll explain this to your tita once we find her." Tumitig ito sandali sa akin. Tila ba ay parehas kami ng iniisip.

"Mr.-"

"Call me tito Zhan." I gave him a smile.

"Woah, I'm Shaun. Our name is weird tito Zhan." Kahit ako ay nagulat. Shaun? It sounds like my name!

Magsasalita pa sana ako ng narinig ko ang katok ni Liam.

Tumayo ako at tumayo rin si Shaun. Sumunod ito sa akin.

"Good morning sir. Nandito na po ang pagkain." Inabot niya sa akin ito, bumagsak ang kanyang tingin sa batang kasama ko.

Nanlalaki ang kanyang mga mata.

"Nandito siya?" I look confusedly at him. "Ito yung batang sinasabi ko sayong kamukha mo, Sir. Siya iyong bata na nakita ko sa isang Café duon sa Marinduque, Bakit nandito siya?" Tumingin ito sa akin habang nakangisi. Alam ko agad kung ano ang iniisip niya.

"Kung ano man ang iniisip mo sa ngayon ay nagkakamali ka. I'm just helping him." Binalingan ko si Shaun ng marahan niyang hinihila ang laylayan ng damit ko.

"Tito Zhan, can I eat now? I'm really hungry." Oh fuck! I almost forgot.

"Okay, let's go to the table." Nauna itong umupo duon.

"Sige po sir, tawagin niyo lang ako kapag may kailangan kayo." Tinanguan ko siya at sinarado ang pinto.

Hinarap ko siya at binuksan ang mga pagkain.

Tuwang tuwa ito at nagsimula ng kumain. Gutom na nga ito.

"Hindi ka pinakain ng tita mo kaninang umaga?" Tanong ko.

"I ate but only little." I chuckled.

Kung ito ang batang napagkamalan ni Liam na anak ko ay nakita niya sa Marinduque, bakit ito nasa Manila?

This is not possible pero ang makita ko siya dito sa mismong kompanya ay ibang usapan na iyon. Ang weird.

Pagkatapos niyang kumain ay linigpit ko ang mga pinagkainan niya.

"So okay Shaun. We'll going to look for your tita now. What's her name? Para mas madali nating mahanap ang tita mo." Tumayo ito at humarap sa akin.

"My tita is K--" naputol ang kanyang sinasabi ng biglang bumukas ang pinto at niluwa roon si Kara na hinihingal.

Agad itong tumingin kay Shaun.

"Tita, you found me." Tumakbo ito papunta sa pinsan ko na mas lalong nagpagulo sa isip ko.

____________________

June 26, 2021