The Last Bloodsucker ✔

Chapter 22

Genevieve's POV

Binuksan ko ang mga mata ko at ang medyo madilim na kwarto ko ang nabungaran ko. Napabalikwas pa ako at maiging tinignan ang paligid.

Nanaginip lang ba ako? O nakita ko talaga si Mara na mukhang papatayin ako?

Pinilig ko ang ulo ko ng makaramdam ako ng kirot at hinilot iyon.

"Evie...."

I stop what I'm doing just to look around. Freakin' ghost, isn't it, or am I just still dreaming?

Mabilis na bumaba ako sa kama ko at tinungo ang floor to ceiling glass at hinila pabukas ang malaking kurtina.

Papalubog na ang araw kaya naman naghahalo na ang kulay orange na may pagka violet na langit.

Inayos ko ang higaan ko at tumungo na sa banyo para maglinis ng katawan. Maya maya kasi papasok na naman ako sa hospital.

After taking a bath, I saw my phone lit up on the bedside table.

Paul texted me, asking if I was okay.
Nagtipa naman ako ng sagot at nilapag na ulit iyon bago ako pumasok sa walk in closet ko.

Lumabas ako ng kwarto nuong matapos ako at nagtungo sa kusina para maghanda ng pwede kong kainin dahil maghapon yata akong nakatulog at hindi ko na naalala pang kumain.

"Who touched this?"- I mentally said when I saw that the other picture frame was facing on the other side.

Inayos ko iyon at binalik sa dating pwesto.

Maybe that vampire did.

************

Kasalukuyan akong nag dadrive at madilim na din ng magitla ako ng bahagya ng biglang kumulog ng malakas. Kasunod nuon ay ang pagbagsak ng malalaking patak ng ulan.

Binilisan ko nalang ang pagdadrive para makarating ako sa hospital.

My clothes were a bit drenched from the rainfall when I entered my office.

Pumasok muna ako sa sarili kong banyo para mag ayos ng sarili.

"I really hate night shift!"

Idagdag pa na andami padin nababalita na nawawala at may mga natatagpuan pa din na patay na wala ng dugo sa mga katawan nila.

Lumabas na ako at kinuha ang white coat ko sa sabitan para maisuot.

Naupo ako sa swivel chair ko at sinimulan basahin ang mga papel na nagkalat duon.

Rinig na rinig ko pa din ang kulog at kidlat kasabay ng pagbuhos ng ulan kaya hininaan ko na ang aircon.

A soft knock on my door interrupted me.

"Come in"

"Good evening, Doc. I'm sorry to interrupt you, but here's your coffee."- A male nurse said.

Nilapag nito ang securely sealed cup of coffee sa ibabaw ng table ko.

"I didn't ask——Anyway, where did this come from?"

Napakamot naman ito sa ulo nya at ngumiti ng alanganin.

"Iniwan lang daw po kay manong guard. Baka po sa boyfriend nyo?"

Nagsalubong naman ang kilay ko kaya naman napatawa naman ito na parang naiilang at nagpaalam na paalis.

Paul is too busy to even send me a coffee. I doubt it's from him.

And seriously?! Sino naman ang nakakita sa akin para malaman na kailangan ko nga ng mainit ngayon?

Sa isipin na may nagmaman man sa akin sa dilim ay kinilabutan na ako.