The days passed so quickly. I'm so busy with my job to the point that I forget sometimes that I have a boyfriend who's waiting for my response to his every text and call.
Malapit na din pati ang anniversary namin. Siguro babawi nalang ako sa kanya sa araw na yon.
"Dr. Corpuz! Join us here!"- it was Anna with the other nurses.
Lunch na kasi at halos lahat ay kumakain na. Samantalang ako ay naghahanap pa ng mesa.
Hindi naman sa hindi ako friendly sa ibang doctor o nurse dito, ayaw ko lang talaga na marami akong kasama or worst maingay na environment kapag kumakain ako.
"Sige na Doc!"- pag aya pa ng isa nyang kasama.
I heaved a sigh before walking in their direction.
"Thank you for not declining us, Doc."- Anna said.
I just smile in return before eating my own food.
Marami naman silang mga pinag uusapan at paminsan minsan ay kinakausap nila ako at nagtatanong ng kung ano ano tungkol sa mga pasyente na inaalagaan namin.
Nag hiwa hiwalay din naman kami pagkatapos dahil kailangan din namin bumalik sa kanya kanya namin na ginagawa.
I stretched my arms and leaned my back on my swivel chair.
Why do I feel so exhausted? Parang ang bigat ng katawan ko na halos ayaw ko ng lumabas pa ng opisina ko.
Panandalian akong pumikit pero kaagad napukaw ang atensyon ko ng marinig ko ang isang pamilyar na tunog dahilan para mapatayo ako sa kinauupuan ko.
************
Umalingaw ngaw ang emergency alarm ng asylum. Nagmamadali ako pati nadin ang iba pang nurses dahil kasalukuyan ngayon na nakalabas sa kwarto nya si patient no.57!
And that is my patient! It's Hendrick, the most notorious patient in the ward.
According to what I've heard, he tricked the nurse who gave him food.
Nagpanggap itong nanghihina at nuong pumasok na yung nurse ay bigla nalang itong tumakbo palabas. Injuring the guard as well before completely running away.
"Lock all the way out!"- rinig kong may sumigaw.
Tinungo ko ang hagdanan para makababa kaagad. Matatagalan kasi kung iintayin ko pa ang elevator bumukas.
"DR. CORPUZ!!"
Hindi ko na nilingon ang tumawag sakin at dire diretso ng tumakbo pababa ng hagdanan. Mabuti nalang at flat shoes ang gamit ko ngayon hindi ako mahihirapan sa pagtakbo.
Rinig na rinig ko pa din ang tunog ng emergency alarm, don't tell me they still didn't caught him?!
Pabalya kong binuksan ang pinto ng makarating ako sa ground floor at hingal na hingal na lumabas sa lobby ng hospital.
Pero kusang bumagal ang lakad ko ng makita ang mga katawan na naka handusay sa sahig. May mga dugo din sila.
I heard a gun shot and screams.
Nilapitan ko ang isang nurse na nakahawak sa balikat nya.
"Where is he?"
Tinapalan ko ang dumudugo nyang balikat gamit ang panyo ko.
"D-doc.."- kapos ang hininga na sabi nito.
Narinig ko din ang takbuhan ng iba pang nurse sa likuran ko at ang ibang doctor.
"Where is he?!"
Kahit nanghihina ay tinaas pa din nya ang kamay nya at may tinuro.
"Doc! Ako na po dito."- sabi ng isang nurse na biglang sumulpot sa tabi ko.
"Thank you."- I muttered before standing up to walk away.
Masyadong magulo pero kailangan kong makita ang pasyente ko.
Dinukot ko sa bulsa ng coat ko ang syringe para maiturok ko iyon sa kanya sakaling makita ko sya.
"HENDRICK!"- I exclaimed when I saw him forcefully beating up a guard.
Natigil naman ito at nilingon ako. Napalunok ako sa kaba ng makita ko ang nanlilisik nitong mga mata.
I saw him holding a gun. Fudge! Where did he get that?
"You need to calm down.."- I said, hiding the syringe behind my back.
"How can I calm down?! You guys were caging me in this freaking hospital?!! I want to get out!! It's making me so sick staying up in a room full of ghosts!!"- his thunderous voice echoed in the whole lobby.
He raised his hand and shot the first nurse he saw, earning gasps from everybody.
I saw in my peripheral vision that some of the nurses and doctors chose to hide instead of going to him.
And now what, Evie? Ikaw nalang ang nakikita nya.
"There's no ghost."
"Yes, there is! They keep on haunting me in my sleep!"
Naglakad pa sya pabalik balik habang parang takot na takot.
Sinamantala ko naman yon para dahan dahan na lumapit sana pero nakarinig ako ng sitsit.
I look back only to see my co-doctor telling me not to come near him. I shook my head and mouthed, 'I need to'.
"Hendrick put the gun down,"- malumanay na sabi ko. "There's no ghost. You're just imagining things. Please listen to me. Put the gun down and let's talk about it."- dagdag ko pa habang dahan dahan na lumalapit.
"No! No!"- pailing iling na sabi nya habang hinahampas ang ulo nya.
"Hendrick--"
"Shut up!! Stop!!!"
Tinakpan nya ang tainga nya at madiin na pumikit. Patuloy sya sa paghampas sa ulo nya at hindi mapakali.
"I am here. No one's going to hurt you."- pukaw ko sa atensyon nya.
"Lies!"- he said through gritted teeth.
Mas humigpit ang kapit nya sa baril at tinutok na yon sa akin.
"You're a ghost."
"I am your doctor," - I replied, even though I knew that he was already hallucinating.
"Die! You're a freaking ghost! Just die! Stop appearing everywhere!"- nang gagalaiti nyang sigaw bago pinutok ang baril.
My breath hitched when I felt something hit my lower abdomen. Soon enough, I felt something coming out of it.
Blood..
Para akong nabingi sa pagkakataon na yon. Bumagal ang oras at tanging pagtibok ng puso ko ang naririnig ko habang nakatitig sa kamay kong may dugo.
Hindi ko na alintana ang pagkakagulo ng paligid ko dahil para na akong namanhid at hindi ko na alam kung ano bang masakit sa akin. Parang nanghihina na ako at hindi ko na kaya pang igalaw ang katawan ko.
Nahihirapan na din akong huminga.
I fell down on the cold floor, hearing nothing but my heavy breath.
Am I going to die now?
My eyesight was getting blurry, but then I could hear people surrounding me, as if they were planning to carry me.
Before I closed my eyes, I saw a very fast shadow that forcefully threw Hendrick against the wall. Letting him fall unconscious on the floor.
Mara...
It was my last thought before darkness consumed me and completely took me away from reality.
BINABASA MO ANG
The Last Bloodsucker ✔
Vampire"I am a vampire." Mula sa papel na hawak ko ay nilipat ko ang tingin ko sa babaeng naka puti at nakaposas ang isang kamay sa kama nya. Sa sobrang putla nito ay pwede mo ng isipin na walang dugo sa katawan nya. "I said I'm a vampire. So better let me...
