Into The Land Never Told (Aqaven Series #1)

08 Strange Sighting

Mabilis akong tumakbo patungo sa mesa kung saan nakalapag ang ilang palaso at isa pang pana. Paano ba naging ganito ang nangyari?!

Nakasunod na sa akin ang mga palaso pero agad ko itong naiwasan at tumama ulit ito sa pader. I know he can do better than that. He's just taunting me!

Unti-unting nagyelo ang tinatapakan ko, making it slippery for me to glide as I try to be out of his range. Pero alam kong sa sarili kong malabo. Even without his element he could still hit me with his precision of using bow and arrow.

Paano ako?

Pakiramdam ko ay nakasunod sa akin ang mga mata niya sa bawat pagdulas ko sa iba't ibang direksiyon. I simply glide and skid on the floor I frooze. Sa lahat ng kakayahan ko, ang pagfreeze at pagpapadulas sa ibabaw ng ice ang siyang kabisado ko na kahit hindi pa ako nakapunta rito.

Noong bata pa ako, kasama ko si Emily malapit sa cliff na nagsisilbing boundary kung hanggang saan ko lang pwedeng gamitin ang kakayahan ko. Emily was always with me as we glide to the ground I frooze. We self thought ourselves to glide and skid and I thought I was good at it—not until now. Hopefully he wouldn't hit me first.

"Too slow!"

He shouted across the room. His voice echoed.

Kinabahan ako nang makita siyang halos naningkit ang mga matang naka asinta ang pana sa akin at sinusundan ang bawat pagdulas ko sa sahig. Mas lalo kong binilisan ang pagdulas ko pero mabilis na nakakasunod ang kamay niya. He's still not letting go.

Alam kong mabilis tumama ang mga palasong tira niya.

But would it be fast enough for me? I'd been gliding on ice for eight years. It's already been a good practice.

Pinosition ko ang sarili upang maka asinta sa kaniya. I have my set of bow and arrow. Pwede ko siyang patamaan. I stood straight on ice and sighted him.

The moment I positioned myself he immedietly released his arrow aiming at me.

Mabilis kong pinadulas ang sarili patungo sa kaniya habang nakaharap ang palad ko.

His eyes widened, but before he could even grab another arrow I immedietly released the dagger shaped ice that formed in my hand directly to his direction. Dumaplis ito sa pisngi niya at dumiretso sa pintong unti-unting bumubukas.

"Aiden!"

My fearful voice echoed across the room.

Napapikit agad ako at tumalikod. Bakit ba kasi hindi man lang siya kumatok sa pinto?! Did I hit him?

"Ayos lang ako, Eira."

Napalingon ako sa direksyon nila at napansing tuluyan ng umalis sa bilog na kinatatayuan niya si Vail. Lumapit siya kay Aiden at tinapik ito sa balikat bago tahimik na umalis.

Ganun-ganun na lang ba iyon?

Lumapit ako sa kinaroroonan ni Aiden.

"Wow. Ginawa mo bang skating room ang training room?" Napatingin ako sa kinatatayuan niya at nakitang may tubig sa harapan niya. I forgot he's using fire so probably he melted my ice away. "I guess Vail challenged you."

"Sort of."

"Ayos ka lang?"

"Ayos lang naman ako. Bakit ka nga ba nandito?" Suot pa niya ang armor niya so I guess he's on duty. Impossible namang mapadpad siya dito para lang tignan ang pinaggagagawa namin ni Vail. Ang layo ng training room mula sa mga entrance at exits na binabantayan nila.

"Sinusundo si Vail."

"Wala ka namang sinabi sa kaniya ngayon di'ba?" Sa pagkakatanda ko tinapik lang naman siya ni Vail. They didn't utter a word. Hindi na rin niya nagawang magpaalam sa akin—in which I highly doubt he would do. "Lumabas na si Vail. Hindi mo ba hahabulin?"