Eylül yaralı kırlangıç kuşu..
Yağmurdan kaçarken doluya tutulmuştu..
"Bir şartla nefes almana izin veririm" durdu ve koyu lacivert gözlerini göğüs oluğumda oyaladıktan sonra yavaşça yüzümde gezdirdi ve dudaklarını yalayıp viski bardağını önündeki k...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(ÇAĞATAY)
EYLÜL
Gördüğüm şey beni olduğum yerde mıhladığı yetmiyormuş gibi korkuyu bütün hücrelerimeyaymıştı.
"Senin ne işin var burada ? Nasıl girdin sen !" sessiz olmaya çalıştım. Çünkü Cihat duyarsa çok kötü sonuçlanırdı her şey.
"Hiç iyi bir misafirperver değilsin. Bir çay içelim de öyle konuşalım" derin bir nefes alarak gözlerimi kapattım.
"Çabuk git buradan !" dişlerimin arasından konuşuyordum lakin bu onu etkilemiyor gibi koltukta daha rahat yayılıyordu.
"Seni almadan adım atmam bu evden" o da yavaştan sinirleniyor gibiydi. Korkuyla yutkundum.
"Ne istiyorsun benden pislik ! Verdim paranı işte" üzerime doğru gelmeye başladı. Gelirken de beni baştan aşağı süzüp sırıtıyordu.
"Seni istiyorum Eylül seni. Her şeyinle seni.." iğrenç cümleleri sadece midemi bulandırıyordu.
"Defol git Orhan ! Karan seni burada görürse canını okur. Hem sen nasıl girdin buraya ?" onca korumadan nasıl kaçıp girebilmiş olduğunu merak etmiyor değildim.
"Birincisi o şerefsiz bana hiçbir şey yapamaz onun poz kestiği alemin kurucusu benim lan o kim !" sinirli sinirli bağırınca geriye doğru adımladım. Şuan korkunç görünüyordu. "O korumaların çoğu benim adamım ama Karan bunu anlamayacak kadar aptal" gözlerimi yumdum. Karan gerçekten bunu fark edememiş olamazdı. Lanet olsun.
"Ne istiyorsun benden artık yeter !" ağlamaklı çıkan sesim onun yüz ifadesini normale döndürmüştü.
"Ağlama gülüm.." en nefret ettiğim kelime 'gülüm' olabilirdi belki ve bu Orhanda iğrenç duruyordu. "Karan denen it heriftenboşanacaksın ve bana geri geleceksin." gözlerimi sonuna kadar açtım.
"Yapma ya ! Gelmezsem ne olur ?" alaylı bir ifade takındım ama onun yüzündeki bilmişlik bunu yok etti.
"Önce kafedeki arkadaşlarını sonra seni gebertirim" takındığı sinsi gülüş ve söyledikleri benim içimden bir şeyler koparmış götürmüştü.
