Eylül yaralı kırlangıç kuşu..
Yağmurdan kaçarken doluya tutulmuştu..
"Bir şartla nefes almana izin veririm" durdu ve koyu lacivert gözlerini göğüs oluğumda oyaladıktan sonra yavaşça yüzümde gezdirdi ve dudaklarını yalayıp viski bardağını önündeki k...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Eylül & Karan)
EYLÜL
"Kızım iyi misin daldın gittin ?" arkamdan gelen Ayten teyzenin sesini duydum. Elimi çenemin altın çekerek ona döndüm. Duvarda duran saate baktığımda akşam 12.30 olmuştu.
"İyiyim Ayten teyze , sende çık istersen geç oldu." gülümsedim. Ayten teyze çok tatlı bir kadındı. Karan olmadığı için evde yalnız hissetmemem için bana arkadaşlık yapmıştı. Anlattığına göre hiç evlenmemişti. Bir kafede bulaşıkçı olarak çalışıyorken Karan ile yolları kesişmiş tek başına zor geçindiği için Karan onu yanında işe almıştı. Ayten teyzenin söylediğine göre aslında bir yardımcıya ihtiyacı yokmuş sadece amacı yardım etmekmiş. Bundan bahsederken gözlerinin içi parlıyordu. Benim de şaşkınlıktan gözlerim fal taşı gibi açılmıştı. Karan beyden beklemediğimiz hareketler bunlar. Ayten teyze ellerini önünde birleştirip konuştu.
"Normalde Karan bey gelene kadar beklerdim. Şimdi sen varsın diye gidiyorum. Eğer bir şey olursa az ileride müştemilatta kalıyorum" Karan bir gitmiş bir daha gelmemişti. İki gündür evde boş boş dolanıyordum. Öğlen gelicem demişti aslında. Gerçi gelse ne olurdu ki oturup doğru düzgün muhabbet ettiğimiz bile yoktu. Sürekli bir kavga halinde konuşuyorduk. En azından iyi bir arkadaş olabilirdik. İç sesim büyük bir kahkaha attı. Karanla arkadaş olunmazdı doğru. Derin bir nefes alıp gözlerimi etrafımda gezdirdim. Ev çok güzeldi. Her yeri gezmistim. Çatı katında müthiş bir kütüphaneye benzer bir oda vardı. Orada biraz kitap okumuştum. O odanın hemen yanında Karan'ın çalışma odası vardı. Girmek istememiştim. Özel bir alanıydısonuçta.
"Karan kaç gibi gelir normalde ?" bana şaşkın bir şekilde baktı.
"Normalde pek eve uğramaz aslında bende gece bir oldumu çıkarım ama şimdi sen varsın bilmem ki kaç gibi gelir ?" şaşırmakta haklıydı kadın haftasonu evleneceğim adamın kaçta geleceğini ona soruyordum.
"Arasana güzel kızım bende ona göre gideyim içim rahat etsin" gözlerimi kaçırdım. Karan'ın bende numarası yoktu. Arasam ne diyecektim ki ? Aramasam da Ayten teyze kuşkulanabilirdi. Yutkundum. Gözlerimin içine bakıp Ayten teyzeye tebessüm ettim.
"Ayten teyze ya benim telefonum bozuk olduğu için bazen sıkıntı çıkıyor senden arasam olur mu ?" anlayışla gülümseyip telefonunu almaya gitmişti. İyi yalan uydurmuştum. Yalancı olmuştum iyice valla günahı Karan'ın boynuna.
