ESARET (+18)

15.Bölüm "Ateşinle.." +18

Huhuuu yeni bölüm geldii ❤️

Voteler ve yorumlar tamamsa keyifli okumalar ✨

EYLÜL

"Ay kızım sende ne sır küpü çıktın be !" dudaklarımı aralayıp geri kapattım. Kahvemden bir yudum daha aldım.

"Peki aranız nasıl ? Eniştem iyi mi sana ?" diye sorunca bir anda küçük bir baloncuk oluştu ve Karanla olan kavgalarımız canlandı. Anılar bir anda dün geceye kayınca yüzüm kızardı ve derin bir nefes alarak sessizliğimi korudum.

"Ay kız sizde az fena değilsiniz !" bir anda ona döndüm.

"Ne ! Ne konuda yani !" panik halinde girdiğim duygu karmaşısında sorduğum saçma sapan sorular onu güldürdü.

"Sakin ol Eylül." alay ederek tekrar gülünce bacağını cimcikledim. Hafiften inleyerek cimciklediğim yeri okşadı.

"Acıttın kızım ya !" yüzünü buruşturunca ona öpücük attım. Derin bir nefes aldım. Buraya dün geceyi unutmaya gelmiştim lakin Ece buna müsade etmiyordu. Zaten hayatımın hatasını yapıp bunu unutmak için Ece'nin yanına gelmem bile saçmaydı.

Oy Ece oy...

"Ece aslında ben sana bir şey soracaktım. Bilmediğim bir şey..." utançla yanaklarım kızarınca beni küçük düşürmemek için anlayışla beni dinledi.

"Ben senden konrtol hapı ile ilgili bir şeyler..yani şey" duraksayarak bir iç çektim. Cümleyi nasıl kurabilirdim ki.

"Tamam ben anladım canım arkadaşım. Ben şimdi bulurum evde olacaktı." garipseyerek ona baktığımda gözlerini devirdi.

"Eczacılık okuyan sevgilim sağolsun" diyince tekrar anlamasamda odadan çıkmasıyla girmesi bir oldu. Elinde bir hap kutusuyla geldiğinde yanıma oturdu.

"Yani keşke eniştem korunsaydı..." dediğinde duymamış gibi yaparak elime aldım kutuyu. Utanıyordum ne yapabilirim ki. Beklemeden hemen ilacı içtim.

"Siz bebek falan düşünmüyor musunuz daha ?" yutkundum. Daha bebeğin konusu bile Karanı sinirlendirirken ikimizinde böyle bir şey düşünecek olması oldukça imkansızdı. Zaten Karan gibi sinir hastası birinin baba olması saçmaydı.

"Yok. Daha öyle bir planımız yok" diyerek hollywood oyunculuğumu konuşturdum yine.

"Eniştem mi istemiyor ?" iyice gerilen bedenimden dolayı kendimi belli etmemek için gülümseyerek rahat bir tavır takındım.

"Ortak aldığımız bir karar." dedim. Bana pek inanmamış gibi baksa da uzatmadan güldü. Elini karnıma koyarak imayla güldü.

"Şurada bir tane bebiş olsa fena olmazdı sanki hı ?" karnımda hissettiğim eliyle yutkundum. Böyle bir şeyin olduğunu bir an olsun düşündüm. Sanırım benim açımdan garip bir duygu durumu olsa da Karan açısından tam bir felaketti. Kendisi bunun imkansızlığını oldukça yüzüme vurmuştu. Daha kendi ileride sevdiği bir kadın olursa ondan bile çocuk yapmayacağını söylerken oyun uğruna evlendiği bir kadından çocuk yapacağını pek zannetmiyordum. Zaten bunun olmaması ikimizin açısından da iyidi neden böyle şeyler düşünüyordum ki ?

Sadece küçük elleri ve ayakları olan minik bir bebek fikri oldukça şirin gelmişti. Bebekleri severdim. Kafamı Ece'ye çevirdiğimde hınzırca güldüğünü gördüm.