ESARET (+18)

ALINTI

EYLÜL

“Eylül kapıyı açar mısın?” kapıyı tekrar tekrar vurup açmaya çalışıyordu. Aynadaki yansımama bakarak gözyaşlarımı sildim.

“Karan beni yalnız bırak.” makyajımın aktığı peçeteyi bir kenara atarken gözyaşlarım durmaksızın yanaklarımdan dökülüyordu.

Karan öfkeyle bağırdı. “Siktiğimin kapısının arkasında ağlama.” tekrar kapıya vurdu. Bu sefer normal bir ses tonuyla “Gözyaşlarını silemiyorum.”

“Silmekten ziyade hiç akmaması için çabalasaydın keşke..” boğuk ses tonuma yansıyan hayalkırıklığım omuzlarımı düşürdü.

“Eylül konunun benle ilgisi yok. Geçmişte olan bir mesele. Üzerinden kaç sene geçmiş gitmiş. Bunun için mi bana arkanı dönüyorsun?”

Elif'in sözleri aklıma geldikçe midem bulanıyordu.

Karan evliliğe kendini kapatmıştı. Sahiden neden evlendiniz?

“Elif neden evlendiğimizi sorduğunda ne cevap verdim biliyor musun?” yutkundum. Sinirli bir şekilde sesimi yükselttim. “Hiçbir şey.” hızla elimi kilide götürüp kapıyı açtım. Onunla yüz yüze geldiğimizde ellerimle gözyaşlarımı sildim.

Karanın gözleri hafif kızarmış. Gömleğinin üstten düğmeleri açılmış ve bir tarafı pantolonun içinden çıkmıştı. O da benim gibi dağılmış gözüküyordu.

“Tek bir kelime dâhi söyleyemedim.” gözleri ağırca kapanıp açıldı. Elini bana uzattığında kendimi geri çektim.

“Sahiden bir arada durmamızın manası ne?” kaşlarını çattı. O konunun nereye gideceğini merak ederken ben sonumuzu merak ediyordum.

Elif sadece bu geceyi değil. Bundan sonraki günlerimizi de zehir etmişti. Varlığı beni bu kadar rahatsız ederken yüz yüze gelmek beni delirtmişti.

Karan bu geceden çok benim bu hâlimle ilgileniyordu.

Fakat artık bir önemi kalmamıştı sanki...

∆∆

Selam çiçeklerim...

Bir sonraki bölüm için alıntımız nasıl?

Dediğim gibi sınır geçildiğinde hemen bir hafta içinde bölüm gelecek.

Hepinizi öpüyorum ❤️