Mahalle dediğin nasıl mı olmaz! İşte tam da böyle katibem! Bizim Mahalle gibisini her yerde bulamazsınız, siz en iyisi mi baştan başlayın okumaya!
Yaptıklarımdan pişman mıyım diye sorarsanız: Pişman değilim, aklım hâlâ yapamadıklarım da!
***
"Mini...
Selamun aleyküm arkadaşlar. Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin!💖
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ben Hanzade Şah. 24 yaşında genç bir hanım kişisiyim. İsmim çok havalı değil mi? Annem bana hamileyken sabah akşam Muhteşem Yüzyıl izleyince, bu durum benim ismime de yansımış hâli ile. Adımı Hürrem koymak isteyen anneme çok şükür ki babam engel olmuş. Bunun üzerine Annem 'Hanzade olsun mu o zaman?' diye sormuş. Kedi bakışlarına dayanamayan Babam da kabul etmek durumunda kalmış.
Tabi ben bu hikayeyi bin beşyüz kez dinlemişimdir onlardan. O yüzden artık heyecanı meyecanı yoktu bu hikayenin benim için. Yine de her anlatmaya başlamalarında hevesleri kırılmasın diye oturup dinlerdim daha önce hiç duymamış gibi.
Ben daha doğmadan tezcanlı olacağım belliymiş. Annem hep 'Karnımda bile rahat duramadın, ondan 7 aylık doğdun sen' der durur. Annemin de dediği gibi erken doğmuşum.
Annem ve babam uzun süre çocuk istememişler, lâkin toplum baskısı hiç yakalarını bırakmamış. Anne Babamı zor zamanlar karşılamış tabi bu isteklerinden dolayı. Ama savaşçı bir kadın olan Annem, millettin ağzını bir güzel kapatıp, kimseyi önemsemeden gezmiş dolaşmış gönlünce. Mevlam ne zaman nasip ederse o zaman çocuğum olur diyerek kendini bir şeylere zorlamayan Anne ve Babamın isteğiyle 5 yıl sonra, aralarına bomba gibi düşüvermişim dersem yalan olmaz.
Tabii ki bu beklenmedik bir hamilelik değilmiş. Kaçıncı yüzyılda yaşıyoruz sonuçta, korunmanın bin türlü yolu var, istemeseler yapmazlardı.
Yani kısacası istemişler ama ne zaman olacağı onların elinde olmayan bir şeymiş. Tabi o dönemlerde Anneme 'Kısır herhalde bu' diyerek çirkin bir yaftada bulunan Babaanneme de kapak oldum dersem gülmeyin arkadaşlar.
Ya da boş verin, gülün be. Bende gülüyorum her annemin anlatışında. Babaannemin yüz mimiklerine kadar her şeyi anlatan annem de ayrı bir alemdi doğrusu.
Doğduğum da kısa bir süre küvezde durmak zorunda kalmışım. Tabi gerçekten çok kısa bir süre. Hareketli bir bebek olduğumdan beni küvezde bile zapt edememişler ve nasıl olduysa çok hızlı gelişmişim. Hızla normal bir bebek boyutuna gelince, Doktorlar da artık benim küvez de durmama gerek olmadığına karar vermişler.
Bu durum çocukluğum ve gençliğimde de devam etti. Her zaman oyun delisi, iki dakika yerinde duramayan biri oldum. Hani yaşlı Teyzelerin 'Bunun götünde kurt mu var?' diye sordukları çocuklar vardır ya, işte o tam olarak benim!
Annem kaç kere benden bıktığı için Doktora götürdü bu çocuk normal olamaz diye. Tabi ablanız da hiperaktiflik dışında bir şey bulunamadı.
Ailemizin ilk ve tek çocuğu olduğumdan, el üstünde tutularak büyütüldüm hep. Ne kadar yaramaz olursam olayım, bir şekilde kendimi herkese sevdirmeyi başarıyordum. Şeytan tüyü değildi bence. Kuş tüyü olabilir bak!
