Mahalle dediğin nasıl mı olmaz! İşte tam da böyle katibem! Bizim Mahalle gibisini her yerde bulamazsınız, siz en iyisi mi baştan başlayın okumaya!
Yaptıklarımdan pişman mıyım diye sorarsanız: Pişman değilim, aklım hâlâ yapamadıklarım da!
***
"Mini...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar ve bol kahkahalar dilerim 🧡🧚
Normal bir güne uyandığımı sanarak yatağımdan kalktım. Uykulu halime rağmen kahvaltıda buluşalım adlı konsepte ayak uydurmaya çalışıyordum. Babam ve annem bu konuda çok şikayet edince mecburen bugün uyanmak durumunda kalmıştım. Güzellik uykumdan çalıyordu bu aile...
"Günaydın güzelim." diyerek tepemden öpen babama homurtu şeklinde günaydın dedim. "Ne diyor?" diye soran annem tamamen dalga geçme odaklıydı. "Gitme kızın üstüne Amine...Zaten zor uyandı." diyerek beni savunan babamı öperdim, tabi uyanmış olsaydım. Bilmedikleri tek şey benim hâlâ uyuduğumdu.
Bedenen sofrada olsam da ruhen uyku âlemindeydim.
"Ay iyi be! Kızını çıkartıyorsun tepemize, sonra şımarık halleriyle ben uğraşıyorum. Elin kızı tutar koca buldum diyerek kalbine indirir annesinin babasının! Bizim ki koca adayının evini yaktım diyerek..."
Bu dediğine de gülerdim kesin. Ama dediğim gibi uyuyordum hâlâ.
"Amine'm tamam yavrum! Sen haklısın biricik karım! Çay dökeyim mi?" Baba sen iyice hanımköylü olmuşsun da benim haberim yok. Kahvaltının anlam ve önemini şimdi kavrıyordum.
Bir saniye! Neler oluyor bu aşalık evde!
Hızla gözlerimi açtım. "Çay mı doldurayım mı?" diye tekrar ettim babamı. O sırada karşılaştığım görüntü beni bir tık korkuttu. "Ne-ne oluyor ya?!" Babam annemin çayını döküyordu! Hayır buna şaşırmadım.
Babam oldum olası anneme düşkündür ama annem de bir o kadar babama düşkündür. Yani asla babama çay döktürmez, işe gittiği için yorulduğunu iddia ederek ya bana döktürürdü ya da kendi dökerdi çayı. Beni şoke eden işte buydu. Babam'a itiraz etmemişti!
"Annene yardımcı olmuyormuşum gibi, sende Hanzade..." diyerek göz deviren 1.90 babama baktım alttan alttan. "What?!" Evet bu tepkiyi verdim. Yabancı dizi izlememeliydim daha fazla. Hatlar karışıyordu.
"Sizde bir haller var! Beni kandıramazsınız! Söyleyin çabuk...Ne oluyor?" dedim korkuyla. "Yoksa! Yoksa beni Cihangire mi vereceksiniz!? Nur teyzeye gelin isteyin mi dediniz? Hı?"
Tamam illa bir gün evlenecektik ama henüz ben buna hazır değildim. Korkutucu fikirlerimi sıralamaya devam ettim.
"Ay yoksa siz boşanıyor musunuz!??" dedim korkuyla. "Baba benim velayet kavgamı yapmayın sakın, vallahi ben sizin aranızda seçim falan yapamam!" dedim alt dudağımı titreterek. Fenalık geliyordu bana.
"Ay bir dur Hanzade! Ne boşanması! Allah korusun!" diye çemkiren annemi babam kafasıyla onayladı. "Tövbe tövbe..." diyerek çayından bir yudum aldı. "Hem senin yaşın velayet için bir tık büyük değil mı kızım? Ne velayet kavgası bu yaşta?!" diyerek gerizekalılığıma değinmeyi unutmadı.
