Mahalle dediğin nasıl mı olmaz! İşte tam da böyle katibem! Bizim Mahalle gibisini her yerde bulamazsınız, siz en iyisi mi baştan başlayın okumaya!
Yaptıklarımdan pişman mıyım diye sorarsanız: Pişman değilim, aklım hâlâ yapamadıklarım da!
***
"Mini...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Feride ile annem mutfağa gittikten sonra bende yavaş hareketlerle, canımı yakmadan hazırlanmaya koyuldum. Hastanenin içinde deli danalar gibi koşturduğumdan, belim olması gerektiğinden daha fazla ağrıyordu.
Çok şükür ki bunu akıl edebilen Dr.Bıyık bana ağrı kesici vermişti de dayanılmayacak gibi olmuyordu ağrılarım.
Üzerime mavi, uzun kollu, omuzları ve göbeği açık crop top giyindim. Dekoltesi kalp şeklinde, ortadan bağlanmış gibi duruyordu. Yukarıdan fazla dekolte verdiğimi fark edince altıma abartmamak için beyaz yüksek bel pantolon giyindim.
Elbiselerime aşık olsam da, her an başıma ne geleceğini bilmediğimden, pantolon giymem daha hayırlıydı benim için.
Evin içinde zenginler gibi ayakkabıyla gezmek isterdim ama annem bunu görürse benim geri kalan kaburgalarımı da o kırardı. Bu yüzden beyaz ayakkabılarımı elime alıp kapının önüne bıraktım, ki çıkarkan giyebileyim.
Mutfağa annemlerin yanına geçince Feridem'in derbeder bir şekilde yufka açtığını gördüm. Annemse arkasın da bir elinde ki oklavayı diğer eline vurarak "Daha hızlı! Dahaa hızlı!" diyerek âdeta karşısın da bir robot varmışcasına komut veriyordu.
Feride kaşlarını çatınca patlayacağını anladım. "Amine teyze düğmem var bak sağ tarafta oradan ayarlıyorsun hızımı! Yahu kadın sal beni-"
Lafını bitiremeden kafasına oklava yiyen arkadaşıma vicdanım daha fazla sessiz kalamadı.
"Delikanlım! Ne güzel yufka açıyon sen öyle! Biraz da lahmacun yapsanıza, gelince yerim. Anne ben çıktım, lahmacunları unutmayın!" dememin üzerine Feride elinde ki oklavayı, Annemse ayağında ki terliği fırlattı bana. Neyse ki yine ucuz yırtmıştım.
Oradan hızla uzaklaşıp kapıya yöneldim. Kıkırdayarak ayakkabılarımı giyinip kendimi dışarı attım.
Vicdan deyince siz ne sanmıştınız? Ona yardım edeceğimi falan mı?
Ben Hanzade Şah, hayatım da elime oklava almışlığım, annemin bana attıklarını geri getirmekten ibaretti. Hiç o toplara giremezdim.
Hele de Feride yüzünden yediğim dayakların işletmeciler kralını getirsek sayamayacağı kadar çok olmasını da göz önünde bulundurursak- bir saniye! "Annee! Babamın canı pizza çekmiş! Hazır Feride varken yapın da yiyelim diyorr!" İçeri doğru bağırdıktan sonra kapıyı kapatıp çıktım.
Yüzümde ki sinsi sivri sinek gülümsemesinin nedeni, fırsatını bulmuşken Feride'den intikam alabilmemdi. Babam yazık, hiç haberi olmadan benim bu sinsiliklerime alet oluyordu. Zavallı adam!
Keyifle gülerken hâlâ evin önün de durduğumun farkında değildim. Ta ki üst kat komşumuz Nebahat teyzenin sesini duyana kadar. "Kız Haylaz! Ne o sevgili mi yaptın? Neye gülüyon kıkır kıkır?" Meraklı Nebahat! Ne olacak!
