Mahalle dediğin nasıl mı olmaz! İşte tam da böyle katibem! Bizim Mahalle gibisini her yerde bulamazsınız, siz en iyisi mi baştan başlayın okumaya!
Yaptıklarımdan pişman mıyım diye sorarsanız: Pişman değilim, aklım hâlâ yapamadıklarım da!
***
"Mini...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Rezilliğimin üstünden beş dakika geçmişti. Bu süre zarfında bende ilerlemeye karar vermiştim. Hiç arkama bakmadan Baş komiserin yönlendirmeleriyle yürüyordum ki kendimi nerede bulsam beğenirsiniz!?
Yine o lanet hastanenin önünde!
İçeriye girmemek için dirensem de Baş komiser galip gelmişti. Kendimi koluma röntgen çekilirken bulmuştum bir anda. Hay ben senin kafana tüküreyim Hanzade! Ne diye adama kolum ağrıyor dediysen...
Röntgene girmeden önce çok düşünmüştüm, foyam nasıl ortaya çıkmaz diye. Tek çare kolumu gerçekten kırmaktı, ama tabii ki de kafayı henüz o kadar yememiştim!
Tamam, bir ara tuvalete girip lavaboya kolumu vurmaya çalışmış olabilirim ama çok açıyınca vazgeçtim tabi.
Tatlı benim canım ne yapayım?!
Doğal olarak doktor röntgen sonuçlarımı inceleyince bir şey bulamamıştı. "Sadece ufak bir morluk var, sanırım hanımefendinin canı çok tatlı!" diyerek göbeğini hoplata hoplata gülünce "Hayır ya acıyor işte!" diye kurtarmaya çalışmıştım. Tabii ki işe yaramamıştı. Başkomiser yermiydi benim bu numaralarımı be!
Asık suratımla birlikte hastaneyi terk edebilmiştik sonunda.
"Annem doktor olayım diye göbek bağımı hastanenin önüne gömdü de benim mi haberim yok!? Bu ne ya! Her Allahın günü buradayım! Hayır sorun, doktor da değilim!" diye homurdandım öfkeyle. Baş komiserse çarpık gülümsemesiyle önüme geçip yürümeye başladı.
Bu sefer o önde ben arkada yürürken aklıma bir anda otobüsten neden indiğim dank etti. Ekmek almayı unutuyordum az kalsın! "Baş komiserim ben ekmek alıp evime geçeyim. Sizi de yeterince yorduk bugün kusura bakmayın. Hadi selametle." diyip arkamı ona dönüp fırına doğru yol aldım. Başkomiserin gittiğini düşünerek rahat takılmaya karar vermiştim yürürken.
Hızla fırından içeri girmemle "Selamun aley - VAY ANASINI!" diyerek şaşırmam bir oldu.
BU NEY LAN! KADERİMİN BANA BİR OYUNUYSA KADERİMİN ALNINDAN ÖPERİM!
"Aleyküm selam kızım, buyur ne istemiştin." diyen ve az önce taburelerden birinde oturan amca bana seslenince kendime çimdik atarak kendime gelmeye çalıştım.
Ama manzaram buna pek müsaade etmiyordu!
Biskolata reklamı çeken yönetmen fırıncı amcanın çırağını görse mesleği bırakırdı. Elinde fırın küreği olan ve beyaz tişörtünün üzerine giymiş olduğu beyaz önlükle işini içra etmeye çalışan adamcağızı ağzımın suyu aka aka inceliyordum.
Terden tişörtü vücuduna yapışmıştı ve bu da onun bütün kaslarını gözler önüne seriyordu. Hâlâ kendimi cimdiklediğimi fark etmediğimden aniden kendime gelmemle kolumun ağrısı da kendini topluca belli etti. "Aay yandım anam!" diye sessizce bağırarak kolumu ovuşturdum. Ardından adamcağıza cevap vermediğimi fark edince hızla konuşmaya başladım.
