An unusual teenager's life 2

Chapter 10

        Ω, Θεέ μου. Τι να κάνει; Να με φιλήσει; Κοιταχτήκαμε και ο Zayn με πλησίασε. Κόλλησε το σώμα του στο δικό μου, πέρασε τα χέρια του στα μάγουλα μου χαϊδεύοντας τα και με κοίταξε με τα εκφραστικά μάτια του. Το οξυγόνο άρχισε να εξαφανίζεται… Πλησίασε το πρόσωπο του στο δικό μου. Ήμασταν σε απόσταση αναπνοής. Μου έκλεισε το μάτι. Γιατί μου έκλεισε το μάτι; Πλησίασε τα χείλη του στο πρόσωπο μου και με φίλησε στο μάγουλο, κοντά στα χείλη μου, σαν να φαίνεται ότι με φιλάει κανονικά. Έξυπνο.

Τραβήχτηκε απαλά και με κοίταξε χαμογελώντας στραβά. Αχ, αυτό το χαμόγελο.

-Πείστηκες τώρα; (του είπε ο Zayn κοιτώντας τον Φρεντ ο οποίος είναι σφίξει τα χείλη του σε μια γραμμή από τα νεύρα του και είχε κάνει τα χέρια του μπουνιές)

-Ναι, πείστηκα. (είπε και έσπευσε να χαμογελάσει αποτυχημένα)

-Φύγε τότε… (του είπα προσπαθώντας να φανώ ήρεμη)

-Πολύ καλά… Φεύγω… Αλλά για εσένα το έκανα αυτό το ταξίδι… (μου είπε προσπαθώντας να δείξει παράπονο)

-Δεν σε ανάγκασε και κανένας, ma friend! (του είπα ειρωνικά κι εκείνος έφυγε με μεγάλα και γρήγορα βήματα)

Γύρισα στον Zayn. Με κοιτούσε στα μάτια. Τον πλησίασα κι άλλο λίγο και του άφησα ένα απαλό φιλί στο μάγουλο.

-Ευχαριστώ… (είπα προσπαθώντας να κρατήσω σταθερή την φωνή μου)

-Παρακαλώ… (μου είπε και μου έπιασε τον καρπό) σε πόνεσε;

-Ο-όχι πολύ…

-Έχει γίνει κατακόκκινο.

-Δεν… Δεν πειράζει…

-Ναι όμως-

-Zayn, είμαι καλά. Σ’ ευχαριστώ…

-Παρακαλώ (μου χαμογέλασε στραβά)

Μείναμε να κοιτάζουμε ο ένας τον άλλον από πολύ κοντινή απόσταση. Με τρελαίνουν αυτά τα βλέμματα… Ξαφνικά τα μάτια του άλλαξαν κάπως. Όπως και η επιδερμίδα του κάτω από αυτά. Ήταν πολύ περίεργο. Σαν τα μάτια του να σκούρυναν και να έβγαλε αχνές φλέβες… Μετά από λίγο ήταν σαν να ξυπνήσαμε από όνειρο.

-Ε… Εγώ πάω στα… Στα παιδιά. (είπε και πέρασε το χέρι του στα μαλλιά του αμήχανα)

-Ναι… Ναι, κι εγώ πάω… Πάω στα κορίτσια.

Με γρήγορα βήματα απομακρύνθηκα από εκείνον. Ένιωσα τόσο περίεργα… Από την στιγμή που με άγγιξε πριν προσποιηθεί ότι με φιλάει μέχρι την στιγμή που είδα την αλλαγή στα μάτια του… Μπα, η φαντασία μου θα είναι… Εκτός κι αν… Όχι! Μελ, λες βλακείες…