An unusual teenager's life 2

Chapter 26

Εξήγησα στους γονείς μου όλα όσα έγιναν από την αρχή. Τους ανέφερα τα αγόρια, τον Peter, τον Jackson, τον Zayn, την ODA, τις αποστολές και το ότι παράτησα την σχολή μου τόσο καιρό γι αυτές, τον χωρισμό και, τέλος, την στιγμιαία απόφαση που έκανα πράξη πριν λίγες ώρες. Ομολογώ πως δεν περίμενα τόση κατανόηση από τους δικούς μου. Ειδικά στο θέμα της σχολής και την συμμετοχή μου στις αποστολές. Όταν έμαθαν πως είχα σχέση με τον Zayn και πριν λίγο καιρό χωρίσαμε έδειξαν πολύ στενοχωρημένοι. Βέβαια, όχι τόσο όσο εγώ. Μου λείπει. Και ξέρω πως ίσως να μην τον ξαναδώ ποτέ μου.

-Τον αγαπάς; (ρώτησε η μητέρα μου)

-Περισσότερο από την ζωή μου. (παραδέχτηκα και βούρκωσα, ενώ ο πατέρας μου με πήρε αγκαλιά)

-Κι αυτός σε αγαπάει, Melody. Είμαι σίγουρος γι αυτό. (είπε εκείνος κι αναστέναξα)

Ο γέρικος Shadow πήδηξε πάνω μου, αναγκάζοντας με να τον αγκαλιάσω γελώντας. Του χάιδεψα το κεφαλάκι του και την κοιλιά του. Τι τραβάει κι αυτό το κακόμοιρο… Έχει ζήσει παραπάνω χρόνια απ’ όσα ένας συνηθισμένος σκύλος. Πολλά παραπάνω χρόνια, μάλιστα.

-Θα είσαι κουρασμένη, γλυκιά μου. Θες να ξαπλώσεις; (πρότεινε η μαμά μου)

-Ναι. Η αλήθεια είναι πως είμαι λίγο… (είπα και βγήκα από την αγκαλιά του πατέρα μου, αφήνοντας του ένα φιλί στο μάγουλο)

Πήρα την βαλίτσα μου και η μητέρα μου, μου είπε να την ακολουθήσω κατευθυνόμενη προς το δωμάτιο μου. Άνοιξε το φως και μπήκαμε μέσα. Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Ήταν όπως το είχα αφήσει. Το γεγονός ότι δεν μύριζε κλεισούρα, δεν είχε σκόνες και ήταν καθαρό με φρεσκοπλυμένα παπλώματα και σεντόνια έδειχνε ότι το περιποιούταν καιρό τώρα. Πράγμα που με ευχαρίστησε ιδιαίτερα. Την αγκάλιασα σφιχτά και καληνυχτίσαμε η μία την άλλη. Μια στιγμή αργότερα με είχε αφήσει μόνη μου στον χώρο μου, κλείνοντας την πόρτα πίσω της.

Άλλαξα τα ρούχα μου με πυτζάμες και ξάπλωσα στο κρεβάτι μου. Τα σεντόνια είχαν την χαρακτηριστική μυρωδιά του μαλακτικού που χρησιμοποιούσε η μαμά μου. Έκλεισα τα μάτια μου και πήρα μια βαθιά ανάσα. Έκλεισα το φως του δωματίου από τον διακόπτη που υπήρχε πάνω από την πλάτη του κρεβατιού και έμεινα στα σκοτάδια, με μόνη παροχή φωτός τις λάμπες έξω από το σπίτι –στο πεζοδρόμιο. Άνοιξα το κινητό μου, το οποίο ήταν συνδεδεμένο με τον φορτιστή, και το άνοιξα. Στην οθόνη κλειδώματος εμφανίστηκε μια φωτογραφία με εμένα και τον Zayn να φιλιόμαστε. Ήταν στο σαλόνι του «σπιτιού» μας στην ακαδημία. Χωρίς να το πάρω είδηση, δάκρυα άρχιζαν να κυλούν στο πρόσωπο μου και οι λυγμοί δραπέτευαν από το στόμα μου διαδοχικά.