An unusual teenager's life 2

Chapter 7

        Όταν γυρίσαμε στο διαμέρισμα η ώρα ήταν 11:30. Είπα στην Juliet να έρθει σπίτι μου για να συζητήσουμε για το βράδυ που θα πηγαίναμε στο σινεμά. Είπε ότι θα ερχόταν κατά τις δώδεκα. Έτσι, μπήκα στο δωμάτιο μου και άνοιξα το λάπτοπ. Καθώς ήμουν στο Facebook, ο Zayn μπήκε μέσα.

-Είπες στην Juliet να έρθει;

-Ναι, υπάρχει κάποιο πρόβλημα;

-Όχι μωρέ! Σιγά! Πως κάνεις έτσι;

-Πως κάνω μωρέ;

-Σαν υστερικιά; (είπε σαρκαστικά)

-Βγες έξω.

-Όχι.

-Zayn, βγες έξω. (είπα μεσ’ από τα δόντια μου)

-Είπα όχι.

-Φφφφ, δεν θα το ξαναπώ.

-Μωρ’ τι μας λες;

-Κουφός είσαι;

-Όχι.

-Ωραία. Τότε βγες-έξω!

-Ο-χι. (με μιμήθηκε)

-ΡΕ ΖΑΥΝ!

-ΡΕ ΜΕΛΟΝΤΥ! (με μιμήθηκε για άλλη μια φορά κοροϊδευτικά)

-Σταμάτα να κάνεις σαν μωρό και βγες έξω από το δωμάτιο μου γαμώτο! (του είπα και στάθηκα μπροστά του)

-Γιατί θες τόσο πολύ να βγω;

-ΕΤΣΙ! ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΓΟΥΣΤΑΡΩ!

-Δεν αντέχεις την ομορφιά μου, εε; (μου είπε κι άρχισε να γελάει)

-Χα-χα-χα! Έχεις και χιούμορ τρομάρα σου.

-Το ΄χω αυτό.

-ΕΛΑ ΡΕ ΖΑΥΝ ΒΓΕΣ ΕΞΩ!

-Βούλωσε το γαμώτο! Μην φωνάζεις!

-Και ποιος το λέει;

-ΕΓΩ! ΤΩΡΑ ΣΚΑΣΕ!

-Εσύ σκάσε!!

-Εξήγησέ μου κάτι. Πόσο ΗΛΙΘΙΑ είσαι; (μου είπε και τον κοίταγα με ανοιχτό το στόμα)

Δεν απάντησα. Τον έσπρωξα με όλη μου την δύναμη προς τα πίσω και του έκλεισα στα μούτρα κλειδώνοντας. Στηρίχτηκα στην πόρτα με την πλάτη μου και γλίστρησα το σώμα μου πάνω της, καταλήγοντας στο πάτωμα αγκαλιάζοντας τα γόνατα μου. Ugh...

*Zayn’s pov*

Μαλάκα Zayn. «Πόσο ηλίθια είσαι;». Τι το ήθελες αυτό; Είναι από τις 11:30 στο δωμάτιο της και δεν έχει βγει ούτε για τουαλέτα! Αλλά κι αυτή λύσσαξε! «Βγες από το δωμάτιο μου» και «βγες από το δωμάτιο μου»! Τα νεύρα μού μου έσπασε! Η ώρα πήγε 19:15 και πρέπει να πάμε για ταινία με τα παιδιά. Δεν έχω καμία όρεξη! Και αμφιβάλλω αν θα έρθει εκείνη. Αν περιμένει όμως να την ζητήσω συγνώμη κάνει μεγάλο λάθος! Και γιατί να της ζητήσω συγνώμη; Επειδή την ρώτησα κάτι συνοδευόμενο από την λέξη «ηλίθια»; Σιγά. Αν αυτή είναι ‘‘κλαψιάρα’’ δεν φταίω εγώ! Ώχου!