An unusual teenager's life 2

Chapter 4

Τα κατάφερε! Τα κατάφερε και με εκνεύρισε! ΗΜΑΡΤΟΝ ΔΗΛΑΔΗ. Ευτυχώς που ήρθε η ώρα να φύγουμε! Τα παιδιά είχαν δικά τους αμάξια στην ακαδημία από πέρσι. Εγώ μπήκα με τον Zayn –κλασσικά-. Σε όλη την διαδρομή δεν βγάλαμε άχνα.

            Δεν θέλω να του μιλάω. Θα εκνευριστώ περισσότερο. Κι εκεί που απολάμβανα την ησυχία στο αμάξι τσουπ! Πετάχτηκε σαν την πορδή!

-Είσαι θυμωμένη; (ρώτησε κοιτάζοντας τον δρόμο)

-Όχι.

-Μπα, καθόλου.

-Zayn, τι θες; (τον κοίταξα)

-Να μάθω αν είσαι θυμωμένη. (με κοίταξε κι αυτός)

-Ναι Zayn, είμαι θυμωμένη!

-Γιατί;

-Σταμάτα.

-Γιατί;

-Δεν θα μας βγει σε καλό. Σταμάτα.

-Εγώ φταίω που ασχολούμαι.

-Ναι εσύ φταις!

            Δεν απάντησε. Όπως το φαντάστηκα. Τι κρετίνος.

-Ξέρεις, δεν είμαι τόσο κρετίνος όσο νομίζεις. (είπε και τον κοίταξα απορημένη. Πως ξέρει τι σκέφτομαι;)

-Τι;

-Έλα τώρα Μέλοντυ. Ξέρω τι σκέφτεσαι για εμένα.

-Πως;

-Το καταλαβαίνω από την έκφραση του προσώπου σου.

            Δεν απαντάω εγώ αυτήν την φορά! Όταν φτάσαμε επιτέλους στο μπαρ και κατεβήκαμε από τα αμάξια και μπήκαμε μέσα. Η αποπνικτική ατμόσφαιρα από τσιγάρο και αλκοόλ με έκανε να θέλω να τα βγάλω αλλά προσπάθησα να μην το δείχνω.

            Καθίσαμε στην μπάρα και παραγγείλαμε να πιούμε. Δεν είχα σκοπό να μεθύσω. Όχι απόψε. Παρήγγειλα ένα gordons. Κάθισα δίπλα στις ξαδέρφες μου και την κολλητή μου και συζητούσαμε για την ακαδημία. Τους άρεσε πάρα πολύ. Η Rose γράφτηκε σε μια ομάδα με βιολί, η Raph σε μια με ηλεκτρική κιθάρα και η Juliet σε μια με κλασσική κιθάρα. Όλες πιθανότατα θα είμαστε στην ίδια τάξη φωνητικής. Ωραία θα είναι..

-Εμ… Γεια σου Raph.. (είπε ο Louis μπλέκοντας τα δάχτυλα του στα μαλλιά του)

-Α, γεια σου Louis, πως είσαι;

-Καλά… Εμ… Ήθελα να σε ρωτήσω… Θες να χορέψουμε; (Γουτσιιιι! Σκούντηξα την Raph να δεχτεί)