An unusual teenager's life 2

Chapter 5

        Την επόμενη μέρα ξύπνησα το μεσημέρι. Πρέπει να ήταν περίπου 12:30. Σηκώθηκα από το κρεβάτι και άλλαξα τις πυτζάμες μου με ένα τζιν σκισμένο ανοιχτόχρωμο (εικονα 1), μια γαλάζια μπλούζα με το λογότυπο του The Fault in our stars και άσπρες κάλτσες. Έπιασα τα μαλλιά μου μια πρόχειρη αλογοουρά και κατέβηκα κάτω μπαίνοντας στο μπάνιο.

        Έπλυνα το πρόσωπο μου και βούρτσισα τα δόντια μου κοιτάζοντας τον εαυτό μου στον καθρέφτη. Πως είμαι έτσι Θεέ μου; Έλυσα την αλογοουρά και άφησα τα ίσια –από χτες- μαλλιά μου κάτω. Πολύ καλύτερα. Βγήκα από το μπάνιο και ξάπλωσα φαρδιά-πλατιά στον έναν από τους δυο καναπέδες. Νυστάζω τόσο πολύ…

-Μπα, ξύπνησες; (ακούστηκε η σαρκαστική φωνή του)

-Όχι. (είπα γυρίζοντας προς την πλάτη του καναπέ και αγκαλιάζοντας ένα από τα μαξιλάρια κλείνοντας τα μάτια μου)

-Χαχαχα, κάποια νυστάζει. (κάθισε λίγο πιο δίπλα μου στον καναπέ)

-Mην μου πεις… (είπα συνεχίζοντας να έχω κλειστά τα μάτια)

-Χαχαχα. (γέλασε σιγανά αλλά δεν απάντησα. Ήμουν πραγματικά κουρασμένη για να απαντήσω) Είσαι καλά;

-Μμμ…

-Σίγουρα. (δεν απάντησα) Θες να μου πεις τι έχεις;

-Νυστάζω.

-Ακόμα;

-Ναι…

-Χμ… Τι μπορώ να κάνω;

-Τίποτα.

-Είσαι σίγουρη;

-Μμμ…

      Τον κοίταξα αφηρημένη και είδα ένα χαμόγελο να σχηματίζεται στο πρόσωπο του. Ένα αυτάρεσκο χαμόγελο. Άρχισε να με γαργαλάει στην κοιλιά, στην μέση και κάθε τόσο στον λαιμό κάνοντας με να γελάω συνεχόμενα προσπαθώντας να πάρω ανάσες. Γέλαγε κι εκείνος σιγανά. Κάποια στιγμή σταμάτησε κι εγώ είχα λαχανιάσει.

-Τώρα ξύπνησες;

-Για τα καλά.

-Χαίρομαι. (είπε κι ένα στραβό χαμόγελο έκανε την εμφάνιση του)

        Σηκώθηκα και πήγα στην κουζίνα. Έφτιαξα ένα τοστ και το έβαλα σε ένα πιάτο. Κάθισα στο τραπέζι τρώγοντας. Μετά από λίγο μπήκε και ο Zayn στην κουζίνα. Έβαλε ένα ποτήρι νερό και στηρίχτηκε σε ένα ντουλάπι πίνοντας. Με κοιτούσε καθώς έτρωγα και τον κοιτούσα καθώς έπινε.