An unusual teenager's life 2

Chapter 12

        Συνέχισα να τρέχω όλο και πιο γρήγορα μέχρι που τους είδα… Ήταν αντιμέτωποι… Ο Peter γρύλισε. Ο Zayn άνοιξε το στόμα του κι εμφανίστηκαν… Κυνόδοντες; Κάτσε… ΤΙ; O Peter όρμισε στον Zayn ο οποίος τον έσπρωξε προς τα πίσω με δύναμη. Ο λυκάνθρωπος γρύλισε για άλλη μια φορά και τον έγδαρε επιφανειακά στον ώμο κάνοντας τον να ουρλιάξει από τον πόνο.

-ΖΑΥΝ! (φώναξα όσο πιο δυνατά μπορούσα)

Αμέσως ο Peter γύρισε το κεφάλι του σε εμένα χαμογελώντας. Άρχισα να με πλησιάζει απειλητικά.

-ΜΗΝ ΤΗΝ ΑΓΓΙΞΕΙΣ! (φώναξε ο Zayn καθώς άρχισε να συνέρχεται από τον πόνο)

-Zayn… (ψέλλισα)

-MELODY ΤΡΕΞΕ! ΤΩΡΑ! (φώναξε ξανά αλλά δεν κουνήθηκα)

Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα ο Peter έκανε ένα σάλτο και πήγε να μου ορμίσει αλλά κάποιος μπήκε μπροστά μου σπρώχνοντας τον και κάνοντας τον να πέσει μέσα στο λιμάνι. Είχα μείνει κάγκελο.

-Zayn… Ε-είσαι καλά…

-Ναι… Ναι είμαι… Εσύ; Σε πείραξε;

-Πως ήρθες τόσο γρήγορα;

-Κοντά σου ήμουν…

-Όχι, δεν ήσουν…

-Ναι, Melody, ήμουν (είπε μεσ’ από τα δόντια του)

-Πάω σπίτι… Στείλε μήνυμα στους άλλους αν ρωτήσουν… Θα έρθει σε λίγο ο Liam να σε πάρει… Τα λέμε εκεί..

-Μα-

-Τα λέμε εκεί. (επανέλαβα κι έφυγα)

…

        Έβαλα ένα τζιν σωλήνα και ένα απλό γκρι φούτερ και γκρι κάλτσες αφήνοντας τα μαλλιά μου ανέμελα στο φυσικό τους.  Πρώτα τα μάτια του στο παγοδρόμιο... Μετά οι κυνόδοντες και μετά η ταχύτητα… Η τρομακτική ταχύτητα και… Και το όνειρο με το παλούκι καρφωμένο στο σώμα του… Όχι, είναι απλές συμπτώσεις… Πολλές, μαζεμένες συμπτώσεις… Άνοιξα γρήγορα το laptop… Έψαξα τα συμπτώματα στο internet και σιγουρεύτηκα. Το πρώτο πράγμα που είδα μετά τα συμπτώματα ήταν το πρώτο ποίημα που γράφτηκε για την εμφάνιση τους από τον Γερμανό Heinrich August και είχε τον τίτλο «Der Vampir»:

‘‘…Και καθώς ήσυχη θα κοιμάσαι εδώ

Έρποντας θα ρθω σ’ εσένα