An unusual teenager's life 2

Chapter 23

*Zayn’s pov*

-MELODY!!!!! (ούρλιαζα συνέχεια καθώς την έβλεπα να πέφτει στο κενό προσπερνώντας ξεστά το τρένο που ερχόταν)

Έσπευσα να κατεβώ να την προλάβω όμως ένα χέρι με τράβηξε με φόρα προς τα πάνω και με ακούμπησε στο έδαφος ακινητοποιώντας με. Έσπρωξα τον Harry στο πλάι και προσπάθησα να ξανακατεβώ στις ράγες.

-ZAYN!!! ZAYN ΣΤΑΜΑΤΑ!! (μου φώναξε ο Harry)

-ΕΙΣΑΙ ΤΡΕΛΟΣ;;; Η MELODY-

-Zayn… (κατέβασε το κεφάλι του)

-Όχι… Harry ΟΧΙ!!!

-Zayn, προσπάθησε να ηρεμήσεις.

-Harry ΠΑΣ ΚΑΛΑ??? H MELODY ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ ΚΑΤΩ!!

-Zayn- (κράτησε το χέρι μου)

-Άφησε με. (τραβήχτηκα)

Πήδηξα από το υψόμετρο εδάφους-ραγών και βρέθηκα στο σημείο που πέρασε το τρένο. Κοίταξα δεξιά κι αριστερά όμως δεν την είδα πουθενά. Κοίταξα κάτω με την ελπίδα ότι θα την δω να κρατιέται από κάπου…

Όχι… Δεν μπορεί να είναι αλήθεια… Η Melody δεν… Τα πόδια μου δεν με κρατούσαν άλλο… Έπεσα στα γόνατα μου… Έβλεπα θολά… Κάτι υγρό έτρεχε στα μάγουλα μου. Δάκρυα; Έχω να κλάψω πολύ καιρό… Ούτε εγώ θυμάμαι πόσο… Η Melody χάθηκε…

*End Zayn’s pov*

Από στιγμή σε στιγμή είμαι σίγουρη ότι θα πέσω… Γι αυτό εκμεταλλεύομαι τον χρόνο μου και αρχίζω να ανεβαίνω σιγά-σιγά στον τοίχο. Να ‘ναι καλά η μεριά του τοίχου που έμπαινε προς τα μέσα και με βοήθησε να μην σκοτωθώ και να κρατηθώ. Με μια σπρωξιά βρέθηκα ξανά στον τοίχο, μακριά από την «λακούβα» που «κρυβόμουν».

Όσο ανέβαινα τόσο καλύτερα μπορούσα να ακούσω έναν αλλόκοτο και άγνωστο, για εμένα, ήχο από τις ράγες… Λυγμός είναι αυτό;

-Z-zayn; (τράβλησα)

Άκουσα αργά βήματα… Μετά διέκρινα μαύρα μαλλιά και στην συνέχεια το πρόσωπο του Zayn με κόκκινα μάτια και ξαφνιασμένο βλέμμα… Έκλαιγε;

-M-melody; (προσπαθούσε να πει το όνομα μου)

-Ναι, Zayn…

Μετά από λίγα δευτερόλεπτα το χέρι του με είχε τραβήξει στις ράγες και τα μπράτσα του είχαν τυλίξει τους ώμους μου. Φίλησε την κορυφή του κεφαλιού μου και αναστέναξε.