An unusual teenager's life 2

Chapter 8

        Ξύπνησα από έναν συνεχόμενο ήχο δίπλα μου. Μετά από λίγο άνοιξα διάπλατα τα μάτια μου. Άρπαξα το κινητό μου, καθάρισα τον λαιμό μου, ανασηκώθηκα στο κρεβάτι και το σήκωσα.

-Ναι; (ρώτησα προσπαθώντας να ακουστώ φυσιολογικά)

-Καλησπέρα…

-Καλησπέρα Jackson!

-Σε ξύπνησα;

-Όχι! Όχι, ξύπνια ήμουν!

-Α, ωραία… Ισχύει αυτό που είπαμε για σήμερα, έτσι;

-Φυσικά!

-Οκ, τι ώρα θες να περάσω;

-Εμμ… (ΩΧ! Σήμερα κανονίσαμε για πατινάζ με τα παιδιά! Αλλά δεν θα πειράξει να λείψω για λίγο, σωστά; ) κατά τις 17:00, είναι καλά;

-Πολύ καλά! Θα είμαι έξω από την ακαδημία! Θα σου κάνω αναπάντητη, ναι;

-Ναι… Θα περιμένω…

-Οκ, τα λέμε.

-Γεια…

        Έκλεισα το τηλέφωνο και ξάπλωσα χαμογελώντας στο κρεβάτι. Η ώρα πήγε 13:10… ‘‘Mel, τι έχεις πάθει; Μόλις χτες τον γνώρισες!’’ Ναι, αλλά αυτός είναι διαφορετικός… ‘‘Και ο Φρεντ διαφορετικός ήταν!’’ Ω, σκάσε! Αυτός δεν είναι ο Φρεντ! Εξάλλου, πάει ο Φρεντ τώρα!

        Σηκώθηκα από το κρεβάτι, έβαλα ένα μαύρο κολάν, ένα γκρι πλεκτό πουλόβερ (εικόνα 1) και γκρι κάλτσες και έπιασα τα μαλλιά μου έναν πρόχειρο κότσο και κατέβηκα κάτω. Ο Zayn ήταν στην κουζίνα και τηγάνιζε μια ομελέτα.

-Μπα, ξυπνήσαμε; (με ρώτησε καθώς έπαιρνα το γάλα από το ψυγείο)

-Ναι, ξυπνήσαμε! (του είπα κεφάτη, αγνοώντας τον σαρκασμό του)

-Γιατί τόση χαρά;

-Τίποτα, τι ώρα θα πάμε για πατινάζ;

-Κατά τις 20:00… ( είπε καθώς έβαζα καφέ και ζάχαρη σε μια κούπα ανακατεύοντας με το μίξερ)

-Τέλεια!

-Δεν μου απάντησες όμως, γιατί τόση χαρά; Για το πατινάζ αποκλείεται γιατί χλόμιασες όταν το αναφέραμε.

-Όντως, δεν είναι για το πατινάζ.

-Τότε;

-Κάτι δικά μου…

-Αυτός ο… Πως τον λένε, ε;

-Χμ… Τον Jackson θα λες…

-Α, μάθαμε και το όνομα του τώρα! Αυτός «ευθύνεται», ε;