An unusual teenager's life 2

Chapter 18

-Ει… (είπα καθώς έμπαινα)

-Επ! Τι κάνεις;

-Καλά, εσύ;

-Καλά.

-Έτοιμη να ξεκινήσουμε;

-Ναι, όμως… (έδειξα τα ρούχα μου)

-Α, μην ανησυχείς! Μπες σε εκείνο το δωμάτιο (μου έδειξε μια πόρτα στο πλάι της αίθουσας) έχω κάτι ρούχα αθλητικά που πρέπει να σου κάνουν… Αν δεν απατώμαι πρέπει να έχει κι ένα κολάν από μια προηγούμενη μαθήτρια που δεν το ξαναπήρε.

-Αχα.. Οκ, μισό.

Μπήκα στο δωμάτιο κλείνοντας την πόρτα. Υπήρχαν παντού κρεμασμένα αθλητικά ρούχα. Πολλά αθλητικά ρούχα. Τα περισσότερα αντρικά. Ευτυχώς υπήρχαν και γυναικεία. Φόρεσα ένα μαύρο κολάν –προφανώς αυτό που θα είχε αφήσει εκείνο το κορίτσι- και μια κοντομάνικη λευκή μπλούζα. Έπιασα τα μαλλιά μου μια αλογοουρά και πήγα ξανά στον Harry.

-Έτοιμη;

-Αμέ!

-Τέλεια! Θα ξεκινήσουμε με ζέσταμα. Ξεκίνα να κάνεις γύρους στο γυμναστήριο και πες μου όταν κουραστείς.

-Οκ.

Ξεκίνησα να τρέχω όπως μου είπε. Το γυμναστήριο δεν το έλεγες τεράστιο αλλά ούτε και μικρό. Ήταν βασικά κάτι παραπάνω από «μεσαίο». Πρέπει να έτρεχα κάνα δεκάλεπτο μέχρι που δεν άντεξα άλλο. Δεν το έχω με το τρέξιμο…

-Harry…

-Κουράστηκες;

-Ναι.

-Σταμάτα (μου είπε και υπάκουσα. Ευχαριστώ Θεέ μου)

-12 λεπτά. Πολύ καλά, Mel!

-Αλήθεια;

-Ναι! Τώρα να κάνουμε κοιλιακούς;

-Όχι αλλά τέλος πάντων…

-Χαχαχα κάνε ο,τι κάνω.

Ξαπλώσαμε σε δυο λεπτά στρώματα στο έδαφος και ξεκινήσαμε. Τριάντα ραχιαίους και τριάντα «κανονικούς» (συγχωρέστε με αλλά δεν θυμάμαι πως λέγονται οι άλλοι). Δεν είχα πρόβλημα με τους κοιλιακούς. Ίσα-ίσα! Μετά συνεχίσαμε με σηκώματα και κάτι τέτοια. Μόλις τελείωσε η προπόνηση ήμουν πτώμα. Και τι; Είχα μάθημα ΚΑΙ με τον Zayn; Πφφ...

Πήγα στο δωμάτιο και έβαλα τα ρούχα μου. Έλυσα τα μαλλιά μου και πήγα ΞΑΝΑ στον Harry.