"K-KATARINA?"
"Yes. You know her, hija? Magkaklase ba kayo? I know that you're the same age."
"P-po? No, we're uhm..." I hate her. "We're schoolmates but I transfer school."
"Oh, that sad but how is she?" She can see hope on the lady's eyes.
Seriously? How can she answer that question? 'Nung sinulat niya nga ang info na binigay niya kay Tres ay halos lahat may mahinhin bitch doon.
Like, The mahinhin bitch is an honor student and just like a mahinhin bitch do, she attract men because she's a mahinhin bitch.
"We're not close but as I can see towards her. She's a mahinhin b---babae. She's a mahinhin na babae."
Muntik na niyang makagat ang dila niya dahil muntik na niya itong matawag na mahinhin bitch.
"Oh, that's good. At least she grown up a fine lady even if I didn't raised her on my own nor her father."
Nalungkot siya sa narinig. Oo nga, ano. Katarina seems like a fine lady except the mahinhin bitch part. Unlike her, she was raised by her parents yet turns out a bitch.
But the question is, was she loved? No. She never feel it.
"Ang swerte ni Katarina. Because even tho she wasn't with you, her mother, you love here, maylny people love her."
Natigilan ang kaharap sa sinabi niya.
"Did Divina and Zoren raised you fine?"
Malungkot siyang ngumiti.
"They did. But I never feel loved."
"Oh, I'm so sorry, hija." Tumayo ang babae at niyakap siya nito.
Ngayon pa lang nasabi niyang ang swerte ni Katarina.
She have Tres, a loving Mom and many friends.
She got everything that I wanted.
"CLASS dismissed."
She immediately fixed her things and put it inside her bag when lunch came. Ramdam niya ang titig ni Tres sa kanya pero hindi niya ito tinapunan ng tingin at nagpanggap na abala.
"Hi, Coleen. Lunch?" Nakangiting aya ng isang niyang babaeng kaklase.
Ngumiti siya rito pabalik saka tumango.
"Sure!" Agad na sagot niya at kinuha ang bag niya para sumama sa grupo.
"Coleen." Tres' cold voice filled the room.
Natigilan siya sa paglalakad at lumingon sa binata.
"May kailangan ka?" Kaswal na tanong niya rito.
Hindi ba ito kakain ng lunch? O pupuntahan si Katarina tulad ng nakasanayan nito dati 'nung hindi pa niya pinipigilan ito?
"I'm hungry, join me for lunch." He commanded.
Nagtinginan sila sa grupo ng babaeng nagyaya sa kanya saka bumaling siya ulit sa binata.
"Actually, uhm...I have agreed to them. Maybe, next time?"
Tumalikod na siya at akmang aalis ng tawagin siya muli ni Tres. Napapikit siya sa inis.
"Coleen."
"What?" Inis na tanong niya sa binata.
"Tell them you can't join them for lunch."
Naikagat niya ang pang-ibabang labi sa inis bago nakangiting bumaling sa mga babae.
"I can't go, guys. Pero babawi ako bukas."
The girls just nodded like they understand her and left.
Nawala ang ngiti niya ng bumaling siya sa binata.
"Can't you eat without me? Hindi ko dala ang pagkain mo." Inirapan niya ito at lumapit sa binata saka umupo sa tabi nito.
"But I have your food," anito at nilapag ang isang lunch box sa harap niya.
"You could just give it to Katarina." Mahinang saad niya habang nakatingin sa lunch box.
"Why don't you just eat?" Mataray na saad ni Tres sa kanya.
Napasimangot siya rito at binuksan ang lunch box na dala nito.
"Wow, did you made this?" Manghang tanong niya habang nakatingin sa sandwich na pinilit magmukhang sandwich.
Umiwas ng tingin ang binata pero hindi nakalagpas sa kanyang paningin ang pamumula ng pisngi nito.
"Mom did."
"Oh, come on. Every Mom won't made a sandwich look like this. Their sandwich always look good and perfect." Kontra niya rito at pinicturan ang sadwich na gawa nito. For memories.
Napasimangot ang binata sa sinabi niya.
"So, you're telling me my sandwich looks bad and imperfect?"
Ngumisi siya rito ng mapang-asar. Hindi niya sinagot ito pero alam na ng binata kung anong ibig sabihin ng pagngisi niya.
"Hmm. But maybe I shouldn't judge on its physical appearance, right?"
She took the sandwich and bite a big part on it.
Tres was just waiting for her reaction. Specially that she give no emotion while chewing it.
"Hmmm. This taste like you. So tasty and perfect." Kinindatan niya ang binata na nagpailing rito.
She just laugh and continue eating his sandwich. Masarap iyon, ang problema lang talaga sa itsura ng sandwich nito ay medyo makalat. But it does taste good.
Haist, kailan kaya ulit siya makatikim sa footlong nito?
"How's your vagina?"
Muntik na niyang maibuga ang sandwich nito sa gulat. Nagkanda-ubo siya kaya inabutan siya ng binata ng tubig.
"Ano bang klaseng tanong 'yan?" Inis na tanong niya ng matigil siya sa pag-ubo. Muntik na niyang ikinamatay iyon! Okay, that was bit exaggerating.
"That's an innocent question." Depensa ng binata.
Napairap siya dito.
"Dzuh, you can't say it was an innocent question if there's a vagina involved."
Tres just sighed and shook his head.
"Tapusin mo na rin 'to." Sabi nito at inilapag ang lunchbox nitong may laman ring sandwich.
Sinimangutan niya ang binata para itago ang pagpipigil na ngiti.
"Are you making me fat?"
May maliit na ngisi ang binata sa labi at saka tiningnan ang kabuuan niya.
"You're too skinny for me."
Nalaglag ang panga niya sa sinabi nito. She's skinny?! No way! She's sexy. A very sexy goddess!
"For your information, I'm sexy, mister. Can you see my big butt and proud breast? That's not the definition of skinny."
Bumaba ang tingin ng binata sa bandang dibdib niya saka ngumisi.
"Yeah, it's indeed proud."
"You horny ass."
"Hmm, my ass not horny but yours."
"Tres!" Pinandilatan niya ng mata ang binata. Kaipan pa ito natutong sumagot-sagot ng ganoon. Kailan pa nabaliktad ang sitwasyon? Kung dati siya ang palaging nang-aasar sa binata ngayon bumaliktad niya.
Hinawakan ni Tres ang kamay niyang nakahawak sa sandwich at nilapit sa bibig nito saka kinagatan. Nagmukha tuloy na sinubuan niya ang binata.
"Hmm. This taste like you. So tasty and perfect." Anito saka mapang-akit na kinindatan siya.
Nahulog ata ang puso niya. And swear, this is not Tres Benjamin!
BINABASA MO ANG
Tres' Fatal Seduction (4th Gen #6)
General Fiction"Wala akong kinuha sayo, Katarina. Dahil una pa lang, akin ang lahat ng 'yun." - Coleen Herra Fernandez "Girl, my seduction is fatal. But what's more fatal is yours." -Tres Zairon Benjamin