"I'M so sorry, anak. Patawarin mo kami." Tita Angie cried in front of her while Zoren was comforting Angie."I-i...I should have trust my gut feeling. Ramdam ko, eh. The first time I saw I feel different unlike I met Katarina."
It's almost ten years since that happend. They tried reaching her out but she always declined.
"I was blinded by my love for her... I'm sorry, anak. Back then, I was afraid to show care about you because you remind me of that one mistake I commit from Angie. I-i'm so sorry that I neglect you. Pinagsisihan ko na ang lahat ng 'yun."
Her eyes remained emotionless as she nodded.
"I guess it's enough for now. And yet, I don't think I could still forgive and forget. The pain is still there, and your sorry aren't enough to mend it. Pero siguro darating rin ang panahon na mapapatawad ko kayo."
Agad na kumislap ang pag-asa sa mata ng mga ito.
"S-salamat, Coleen. Tatanggapin namin ang desisyon mo anak."
Tumango lang siya at kinuha na ang bag saka tumayo.
"Una na po ako." Paalam niya.
Nang makalabas siya ng cafe na iyon ay saka niya binuga ang hangin na pinipigilan niya.
She felt free after that small talk. Parang pinakawalan niya ang matagal na niyang kinikimkim sa dibdib niya.
Naglakad na siya papuntang convenience store na nasa kabilang block lang ng mahagip niya ang babae sa tabi ng kalsada na mahinang umiiyak.
Pumasok na siya sa convenience store at bumili ng dalawang botelyang flavored beer at nagbayad saka lumabas.
Umupo siya sa tabi ng babaeng umiiyak at uminom sa beer niya habang nilahad niya ang isang beer dito.
"Inom ka, mukhang mauubusan ka ng tubig sa katawan sa kakaiyak mo."
Napaangat ng tingin ang babae sa kanya at humihikbing tinanggap iyon.
"S-salamat pero hindi ba dapat tubig?"
Ngumisi siya sa babae.
"Choosy ka pa. Ang boring kaya kung tubig ang laman ng katawan mo. Lagyan mong alak kung ayaw mo ibig sabihin buntis ka."
Nagulat siya ng muling umiyak ang babae. Buntis nga.
"May problema ka?"
"Kapagod. N-nakakapagod ng maging sunud-sunuran. Nabuhay ako ng sinusunod ang lahat ng gusto niya, g-ginawa ko 'yun kasi may utang na loob ako dahil siya ang nagbigay ng pera sa umampon sa akin para mapalaki ako ng maayos. N-nakakapagod lang kasi, kahit anong gawin ko, kahit napakamabuti ko na, bakit hindi pa rin ako masaya?"
Her heary ached upon hearing pain on her voice.
"A-ang swerte mo, Coleen kasi nabuhay kang mayaman. Nagagawa mo ang lahat ng gusto mo tapos dumating ako at nasira iyon pero muli mong nakuha ang kasiyahan na pinapangarap mo. H-habang ako, mabuhay akong sinusunod ang lahat ng gusto nila hanggang sa nakilala ko raw ang tunay kong magulang. Doon ako nakaramdam ng pagiging malaya pero patikim lang pala lahat. Hiram lang pala ang mga sandaling 'yun."
Sumeryoso ang mukha niya at hinagod ang likod ni Katarina.
"Anong ginawa sayo ni Divina?"
Humikbi ang dalaga.
"K-kahit nakakulong siya, inuutusan niya akong pa-ibigin si Tres kahit ayaw ko naman. Pasensya ka na talaga, Coleen sa mga nasabu ko 'nun. A-alam kong talo na ako pero kailangan kong sundin siya kasi ina ko siya."
BINABASA MO ANG
Tres' Fatal Seduction (4th Gen #6)
General Fiction"Wala akong kinuha sayo, Katarina. Dahil una pa lang, akin ang lahat ng 'yun." - Coleen Herra Fernandez "Girl, my seduction is fatal. But what's more fatal is yours." -Tres Zairon Benjamin