The Cold Alpha (MPreg BL) COMPLETED

CHAPTER 18

The Cold Alpha Chapter 18

VERNON’S POV

SORBANG INIT! Napaka-init ng aking katawan habang binubuhat ako ni Gregory kung saan. I can hear him panting pati na rin ang mga bulong-bulungan ng mga tao sa loob ng café…

This is so embarrassing! Pilit kong pinipigilan ang init ng aking paparating na heat pero habang naamoy ko ang pheromones ni Gregory ay mas lalong bumibilis ang pintig ng aking puso.
“Fuck it, Vernon! Di mo ininom ang heat suppressant mo,” naririnig kong bulong ni Gregory na may halong pagkadismaya. Wala akong ibang magawa kundi ang mapahawak sa kaniyang dibdib. I can feel his heart racing.

“Help me… Alpha,” pagmamaka-awa kong saad sa kaniya at napapansin kong tumutulo ang aking laway ng kusa.

“You are now drooling, Vernon! Fuck it… ang layo ng building dito!” Gregory panicked. Sa kaniyang paglalakad ng mabilis ay may napansin akong taong papalapit saamin.

Kahit na maliktad ang aking paningin at unti-unti itong lumalabo ay ramdam ko ang amoy na ‘yon. It’s Hui!
“Gregory!” Biglang huminto ang paa nito sa paglalakad at ramdam ko ang panginginig ng kaniyang mga kamay. I know he hates my best friend so much! Ngunit, wala ka siyang choice kundi ang naririnig kong alok ni Hui sa kaniya.

Dali-daling sumakay si Gregory sa loob ng passenger seat ng Audi ni Hui, tsaka kinuha ang aking tubig at heat suppressants. Nakapahirap nitong lumunik dahil nanunuyo ang aking lalamunan.

“Come on, Vernon!” may diin sa kaniyang sinasabi. Hui is also panting at the corner while looking at me.
My pheromones are starting to fill the car… ang lakas din ng kaniyang pang-amoy pero pinipilit nilang dalawa na pigilan. “Help yourself, Vernon,” Hui muttered.

Ilang saglit lang ng aking paglunok ng gamot ay humupa ang kakaibang init mula sa loob ng aking katawan. I sighed deep enough to calm myself.

“T-Thank you,” nauutal kong pasasalamat sa kanilang dalawa pero ‘di ko parin kayang gumalaw. Feeling ko lalagnatin ako ng matindi dahil sa heat kanina.

“Ihahatid ko na kayo—“
“Malapit lang ang building, maglalakad nalang ako kasama ang aking Omega—“ bago pa man matapos ni Gregory ang kaniyang sinasabi ay pina-andar na ni Hui ang sasakyan.
Sa kaniyang pagmamaneho ay kaunting galaw lang para na akong maduduwal. Huminto ang sasakyan sa harap ng building at hindi manlang nagpasalamat ang aking Alpha sa kaniya.

I smiled at Hui just to send him some warm appreciations for his effort earlier. He just then smiled back at me. I can feel relief from the genuine expression on his face. Naputol ang aming pagtinginan nang sumara ang entrance.

Alpha Maddie comes in. “Anong nangyare?” may pag-aalala sa kaniyang mga mata at patuloy lang akong binuhat ni Gregory papunta sa executive elevator. Nakakahiya talaga ang ganito! Dapat isa akong Alpha…
Sa pagbukas ng pintuan ay agad na ring sumunod si Alpha Maddie para i-check ako.

“Tatlong araw sasakit ang kaniyang ulo at katawan, Alpha Gregory. Mukhang lumalakas ang heat at hormones ni Vernon kesa dati,” malinaw kong naririnig ang kanilang usapan sa kabilang dako.

Napapakagat nalang ako sa ibaba ng aking labi sa tuwing naririnig kong nag-uusap ang dalawa tungkol saakin. Pwede ba muna akong maglaho kahit na isang araw lang?

What I am thinking is elusive… just like my heart for the two Alphas. Ano ba talaga ang gusto saakin ni Gregory at bakit patuloy parin niya akong sinusuportahan?

He can reject me kahit na fated pair pa kami. P-Pero. . . hindi na pala ako pwedeng makipagtalik sa ibang Alpha dahil ikamamatay ko iyon. May sumpa sa aming mga maliliit na porsyentong Omega at Alpha, tulad ng sinabi saakin ni Doctor Micheal.
I am a true Omega, at hindi malayong aagawin din ako ni Hui mula sa kaniya.

“Please go to Doctor Micheal after his heat. May kutod abi kay Vernon na isa na siyang fertile na true Omega para sayo,” halos manlamig ang buo kong katawan sa aking narinig at mula nang minutong iyon, umalis na ang dalawa at iniwan ako sa loob.
Hindi ko nanaman mapigilan ang pagdaloy ng aking mga luha dahil sa aking naririnig. Gusto ko nang umuwi saamin! Ayaw ko na rito… natatakot na ako!

Malapit narin ang aking kaarawan sa buwan ng oktubre akinse. I will turn nineteen years old from now on. Pilit kong inalis ang aking underwear na basang-basa ng aking natural lubricant.
Sa halos ilang buwan na rin naming pagsasama ni Gregory ay ganun na laman kalakas ang paglabas ng aking heat. I don’t want to get pregnant! Nakakahiya iyon. . . lalaki ang tyan ko at… NO!

Tinakluban ko nalang ang aking sarili ng comforter at humagulhol sa loob nito. Ilang saglit lang ang lumupis nang merong umupo sa gilid ng kama at tinanggal ang kumot.

“Ayos ka lang, baby?” malambing nitong tanong saakin. The warm smile he is making towards me is so fascinating to watch. Kitang-kita ko sa mukha ni Gregory na hindi na ito galit.

“Mabuti at nakita mo ako kanina. Salamat,” mahina kong tugon at naramdaman ko ang kaniyang mainit na yakap. His hands are stroking from my back… rubbing it delicately.
“Don’t worry, I am here for you,” bulong niya sa aking kaliwang tenga at hinalikan ang aking pisnge. “Dibaa sabi ko sayo magpa-alam ka kung saan ka pupunta hindi yung para ka paring bata na aalis nalang.”

Kinurot ni Gregory ang aking pisnge at akmang tatayo nang hawakan ko ang kaniyang kamay. Napatigil ito ng hakbang at tumingin saakin.

“Can I talk to Hui kahit sa cellphone lang? Gusto ko lang kasi magpasalamat sa kaniyang binigay na tulong,” pagmamaka-awa kong saad bago niya marahang inalis ang pagkakahawak ko rito. 

Bumuntonghininga muna ito bago lumakad patungo sa lamesa. Walang gumagawa ng inggay kundi ang pagpatak ng tubig papunta sa kaniyang baso.
Gregory drinks some cold water before looking back at me. The edge of his lips twitches into a curve smile… a small smile but manageable to witness that he is in a good temper.

“Nakakahiya kasi talaga kanina na naririnig ko ang mga bulong-bulungan ng mga Beta patungkol saakin. Gusto rin sana magpa-umanhin sa nasayang niyang oras—“

Naputol ang aking mga sinasabi nang biglang nagsalita si Gregory.
“Okay… also tell him na pasensiya na sa abala,” marahan niyang anas kahit alam kong labag sa kaniyang kalooban na sabihin ang mga katagang iyon.

“Salamat, Alpha.” Napangiti nalang ako at napawi ang masakit kong katawan. Bago siya lumabas at tumingin ulit ito saakin.

“Pakisabi nalang din na salamat sa tulong,” halos bumagsak ang aking panga sa narinig ko mula sa kaniya! Is this true? My Alpha is appreciating his opponent’s effort?