The Cold Alpha (MPreg BL) COMPLETED

CHAPTER 14

The Cold Alpha Chapter 14

GREGORY’S POV

“So, ano ang balak niyong dalawa?” mariing na tanong ni Dad saakin habang naka-upo sa kanilang harapan. Hindi ko alam kung saan pupulutin ang mga salitang pilit na hindi lumalabas saaking bibig.

“Dad, can you give us some time? Masyado yata kaming dalawa na nabigla sa mga kaganapan,” sagot ko naman na merong pag-aalinlangan sa aking boses. Kahit ilang beses pa sabihin saaking alagaan ko si Vernon ay ‘di ko alam kung saan ba talaga kami nagsimulang dalawa.

“Wala pa siyang marka—“
“Gusto ko siya para sayo,” pagputol ni Mom sa aking sinasabi at napa-awang ang mga labi ko. Halos habulin ko ang aking sariling hininga sa pagkabigla.
“P-Pero Mom at Dad. P-Paano naman ang pangarap kong ipatayo ang construction firm? Diba mahahati ang atensiyon ko?”

Pangarap ko talaga na hawakan ang pinakamalaking construction firm sa buong Pilipinas. Ang aming kompaniya ang may hawak nito at si kuya ang in-charge pero. . . ang usapan namin ay pagtungtong ko sa edad na bente-singko ay ako na ang hahawak.
I heard dad giggled a little bit. My brows furrowed when seeing such reaction.

“I want you to focus first kay Vernon bago mo hawakan iyon—“
I cannot make it happen. “But Dad!” agaran kong napataas ng ‘di sinasadya ang aking boses na kinabigla nilang dalawa.

“Gregory!” pagsuway ni Mom na agad akong tumahimik at taimtim na nagpa-umanhin kay Dad.

“Since he is a true Omega. Malaki ang t’yansang magkaka-apo kami mula sa inyong dalawa,” biro ni Dad at pakiramdam kong tumataas ang dugo mula sa aking paa patungo sa aking tenga.

“Oo nga naman, Gregory.” May boses na tumawag saakin at napalingon ako sa kaniyang diresiyon. Si Kuya Cha pala at nakangiting bumababa ng hagdan kasama ang kaniyang maliit na anak.

“Baby Lucky!” napasigaw ako sa kaniyang kakyutan. I love my nephew so much na gusto ko siyang kargahin. Kinuha ko siya mula kay kuya at tuwang-tuwa itong nakangiti saakin habang hinihila ang aking tenga.

“I guess, you are now ready to be a father,” pasinggit naman ng isa at ako’y medyo naduduwal sa kaniyang sinasabi. Oo, handa naman ako pero… ang iniisip ko ay si Vernon.

Masyado pa siyang bata bata para maging ina saaming magiging anak. He is still an eighteen-year-old.
“Da—da,” bigkas ni Lucky at napangiti ako sa kaniya. “Ang cute naman ng pamangkin ko…” isang mahinang pisil sa kaniyang pisnge ang dumapo. Ilang saglit lang ay may tumawag saaking cellphone na nasa gilid ng lamesa.

Habang hawak-hawak si Lucky ay sinagot ko ito gamit ang isang kamay.
“Hello,” agaran kong sagot habang pilit na nilalayo ang cellphone sa malikot na kamay ni Lucky. Pilit niya itong inaabot at naiiyak habang pilit ko ring nilalayo.

“Gregory? Asan ka?” tanong ni Vernon sa kabilang linya at napangiti lang ako sa gilid habang naupo sa hagdanan ng balkonahe. Pina-upo ko si Lucky sa aking hita at kumakanta ito ng lengwaheng ‘di ko maintindihan.

“Nasa bahay ako. Ikaw ba?”
“Pwede bang … umalis ako ngayon? May kikitain lang akong kaibigan,” sagot naman ni Vernon na may pag-aalinlangan. Binigay ko nalang muna si Lucky sa aming katulong at nagpakalayo-layo.

“Bakit ganiyan ang boses mo?” pagkompronta ko sa kaniya at natigil siya sa pagsasalita. He exclaimed before breathing deep enough to grab the words he wanted to say.

“Pupunta lang ako kay Doctor Micheal,” pagpapalusot pa niya at agad akong sumagot, “sabado palang ngayon.”
Muling tumigil si Vernon sa pagsasalita at bumuntonghininga. “I will come back before dusk.”

Biglang naputol ang linya at iniwan niya akong litong-lito kung saan ba talaga siya pupunta. May mga yabag ng paa ang lumalapit saaking direksiyon, at isang tapik sa aking balikat ang naramdaman ko.
“Anong meron?” brother asked in a sincere way. I am hesitating to pour my heart out—pero alam niya na may mali.

“Umiiba yata ang galaw ng pheromones mo. May nangyare bang masama?” muling tanong nito saakin, at ngumiti lang ako.
“Na mimiss na raw ako ni Vernon,” kahit hindi iyon ang kaniyang sinabi ay pilit ko paring pinapakalma ang aking sarili.

“Normal lang yan pag-fated pair. Hindi katulad sa beta na hindi nila nararamdaman ang biglang pagbabago ng emosiyon ng kaniyang kapwa. Doon tayo naiiba sa kanila, tandaan mo ‘yan.”

Wala na akong ibang masabi kundi tumango nalang at sumang-ayon kay Kuya. Marahil mas madami siyang karanasan kesa sa akin.
Malamang at una siyang nabuhay kesa saakin. “Ang construction firm ba ang pinagkaka-intersan mo ngayon?”

Nanggugulat naman itong si Kuya sa kaniyang mga tinatanong habang bumubunot ng isang sigarilyo sa kaniyang bulsa. Sa kaniyang pagbugga ng makapal na usok, ay siyang pagtingin niyang muli saaking direksiyon.

“Tama si Dad at Mom. Invest yourself muna sa iyong partner… mas mahalaga iyon kesa sa proyektong ito—“
“Pero kuya!”
Nakita ko nanaman siyang bumuga ng makapal na usok—sabay sa pagtapik ng kaniyang sigarilyo. Para akong abo ng kaniyang sigarilyong malapit na rin mangalahati… mabilis na nagbabago at nahuhulog.

“They say, you are the rumoured cold Alpha ng Moss District—pero bakit parang mas lumalambot kana yata?” natatawa nitong saad.

I left a sexy chortle. “I don’t want to mark him as mine… I want to rival with someone.”

Kuya Cha left a wide and enthusiastic smile. “Who?”
“His best friend.”

LUMIPAS pa ang mga oras at malapit ng gumabi, ngunit wala parin si Vernon sa penthouse. Sinubukan ko siyang tawagan nang tawagan pero hindi ito sumasagot. Mukha na ba akong desperado na kausapin niya?!
Tumingin nalang ako sa bintana at tinatanaw ang lumulubog na araw. Pero parang may mali saaking dibdib habang nakikita ko ang nakasampay na damit ni Vernon sa gilid ng terrace.

Did I fucking miss that stubborn Omega?! Ilang saglit ang dumaan at nararamdaman kong nalilbugan ako sa kaniyang amoy. Naka-imprinta parin kasi ito sa kaniyang damit.

My face is turning reddish dahil sa parang kung anong apoy na sumisiklab sa loob ng aking katawan. I am always thirsty for his kisses… namalayan ko nalang na napapasalsal nalang ako sa gilid ng higaan habang hawak-hawak ang kaniyang damit.

“Vernon…” bigkas ko sa kaniyang pangalan habang naalala ang mga senaryo saaking isip paano siya napapa-unggol sa kama. Mas bumibilis ang tibok ng aking puso—kagaya ng pagkumpas ng aking kamay.
Ang init sa pakiramdam! Sa bawat segundong pumapatak ay mas lumalalim ang aking hininga.

“Ah!” yun lamang ang lumabas sa aking bibig hanggang kumalat ang aking mga munting butil sa aking katawan. I came back to my senses! SHIT! NAKAKAHIYA KUNG PUMASOK SIYA BIGLA!

Subalit… hindi iyon mangyayari dahil ‘di parin si Vernon umuuwi. Agad akong nagbihis at bumaba para i-drive ang aking kotse patunggo sa bahay nila.
“Magandang hapon, Mrs Celia. Nanjan ho ba si Vernon?” mahinahon kong tanong sa kaniyang ina.

“Pumasok ka muna, Gregory—“
“H-Hindi na ho, gusto ko lang po sanang malaman kung nanjan yung partner ko?” Wow partner… kapal mukha kong bigkas sa harap ng nanay naming dalawa.

Grabe na ang kahihiyan ngayong araw at napupuno na rin ako!
“Nandito si Vernon kanina, pero umalis ito at pumunta sa isang coffee shop,” sagot niya at napapikit ako ng dalawang beses.

“S-Saan po na coffee shop?” Sobrang daming Coffee shop dito sa Moss District! Halos mga nasa bente siguro ito na nakakalat sa buong syudad.
“Wala siyang sinabi kung saan, may kikitain daw siyang isang kaibigan,” mahinahon na sagot ni Mrs Celia at naglamano nalang ako bago tuluyang umalis.

Sa pagsara ng pintuan ng aking kotse ay bumuntonghininga ako bago iniisa-isa ang mga coffee shop. Bigo akong makita siya sa una at pangalawa kong paghahanap.

Sinubukan ko ulit na tumawag pero hindi ito sumasagot. I scoff arrogantly. “As if talagang hahabulin ko siya?”
Dumidilim na rin at halos nasa pangkinse na akong shop, ngunit wala parin akong Vernon na nakikita. I bite my lower lip before driving slow, baka nasa daan lang siya naglalakad.

I feel guilty about that knotting! I should be more careful not to hurt him anymore. Sa aking paglilibot ay narating ko ang isang coffee shop na nasa gilid ng Imperial building.
Pansamantala akong tumigil para bumili ng tubig dahil sa uhaw at kaba kong nararamdaman. Baka naka-uwi na talaga siya sa bahay?

Sa pagbukas ko ng pintuan ay dumiretsiyo ako papuntang counter. I am still waiting for him to reply sa iilang messages ko sa kaniya.
Nangako akong iinggatan siya kay Mr Franco. Hidni pwede ng ganito… paano knung may mangyareng masama sa kaniya?

“Sir, ito na ho. Thank you for waiting,” sabi ng waiter at inabot ko na rin ang bayad. Ang sarap sa pakiramdam ang mapawi ang uhaw sa kaba at overthinking.

Pero sa sandaling ito ay parang namamalik-mata akong nakikita si Vernon na nasa gilid. Siya lang mag-isa… napangiti nalang ako sa kaniyang ginagawa na umiinom ng isang tasang kape.

I breathe relief. However, in the moment when I am going to step para lapitan siya ay biglang binalot ng selos at kakaibang lamig ang aking mga paa at kamay.
Tila ba parang may kung anong kabog saakig dibdib ang bumuo sa kaniyang matamis na ngiti sa lalaking nakatalikod at tumabi sa kaniya.

Umapaw ang nangangalahting tubig sa pagpipi ko sa bottled water na sa aking kamay. Nagulat naman ang mga beta na nakaharap ko at ang alam ko lang sa mga oras na ito ay iuwi si Vernon ng tahimik at walang gulo.

It’s Hui… his best friend.