Nie wiem już czy czuje czy tylko mi się wydaje, nie wiem czy jestem choć reaguje na bodźce, nie wiem co chce mówić i jak chce to mówić. Widzę wszędzie wkoło mnie kołyszące się mosty, żadnej dobrej drogi z dobrego miejsca w którym stoję a przecież nie lubię i nie chce stać w miejscu. Grunt pode mną się zaczyna walić i tylko słyszę szybsze bicie serca ze strachu związanym z jutrem. Jedyne co daje mi chwile spokoju to patrzenie w księżyc i mowa do samego siebie „błagam wskaż mi drogę bo nie wiem jak długo jeszcze dam radę". Gdy próbuje postawić krok na jeden z mostów przeraża mnie tylko to jak bardzo kruche jest drewno z którego są stworzone. Widzę jakbym był w humorach choć czuje jakbym smażył się w piekle które sam sobie przyprowadzam do siebie. Kwestia czasu jest aż przezwyciężę lęk i pójdę w jedna ze stron, obawiam się tylko czy starczy mi na to czasu. ☯️
CZYTASZ
Pamiętniki
Non-FictionJest to opis moich codziennych zmagań z życiem jak i przemyśleń które mi towarzyszą w kółko.
