Resting in Blowing Gale (Element #1)

xxi

I guess when you are happy, time is like a freaking blowing gale. Gale is a strong wind and so I think I can compare it with time. The time I spent with him is like a gale. It is strong and fast.The wind is too powerful but still, you can manage to enjoy every bit of it because you are with someone you love. Nag buntong hininga ako bago ko kinuha ang card holder ko.

Naka pajama akong lumabas ng bahay. I decided to go to the grocery mart to buy ice cream and some ice cream cones.

Nang madaan ko ang park, may nakita akong lalaki na nakatambay lang sa swing. Maaga pa naman, ala sais pa lang. Nag kibit balikat na lang ako at pinagpatuloy ang pagmamaneho. Nang mabili ko ang gusto kong bilhin, biglang umulan ng malakas. Naambutan ako bago pa makapasok sa loob ng sasakyan, nang madaan ko muli ang park nakita ko na naman ang lalaki. Animo'y walang pakialam kung naulan man.

Ang mga bata, yaya at mag kasintahan ay nagtatakbuhan. Nag hahanap ng masisilungan. Pero siya nanatiling nakaupo.

Parang hindi nga siya aware na naulan. Ano ba itong tao na ito. Sobrang lakas ng ulan. Wala ba siyang balak umuwi or what? Kinuha ko ang payong na nasa glove box at lumabas.

"Does soaking in the middle of the rain make you calm?" I carefully asked him.

I am in front of him and sharing him my umbrella. Agad naman siyang tumunghay. At ang mga mata niya ay sobrang pula na, pero kahit na ganon, litaw ang kulay asul niyang mata, ang ganda. "Why are you still here? Ang lakas ng ulan," sabi ko.

"Naranasan mo na bang masaktan?" he asked absentmindedly. "Kasi ako, oo." He continued habang nakatingin sa kawalan, the pain is evident in his voice.

"I gave her everything. I love her, to the point na nakalimutan ko na magtira sa sarili ko. Binuhos ko ang lahat sa kanya. Inuna ko siya. She's my top priority before anyone else... even before me. Lagi pa akong nauwi rito sa Pinas for her." He said, "Pero bakit ganon 'no? Pag nagsawa na talaga sayo ang tao iiwan at iiwan ka e. Kapag hindi ka talaga sapat ipagpapalit ka." he continued.

Parang may lahi ang isang 'to, parang pilit mag tagalog e.

Malungkot siyang ngumiti, tumingin siya sa akin. "Why are people like that? Why don't they know how to be satisfied and feel content?"

"Bakit din ganon? Required ba pag broken tayo kailangan natin mag paulan?" pagbibiro ko sa kanya.

"Really? It's raining?" pang ewan niyang tanong. "Parang hindi naman naulan," pagpapatuloy pa niya.

"Paanong parang hindi naulan pina payungan kita. Hindi mo ba naririnig ang buhos ng ulan? Sabagay, kapag madami at malalim talaga ang iniisip natin nakakalimutan natin ang paligid." Sambit ko at umupo sa katabi niyang swing.

"Bakit mo sinara payong mo? Baka magkasakit ka."

For sure. Dahil sakitin ako. Pero ayos lang mukhang kailangan niya kasi ng kasama.

"Bakit pa ako mag papayong kung para kang ewan tingnan d'yan. Useless din naman pag papayong kasi basa ka. Dadamayan na lang kita para hindi mawirduhan ang mga tao na nadaan."

He smiled a little, "Baka isipin nila mag couple tayong nag aaway." biro niya.

"Then let them think what they want." I said na nagkibit balikat pa.

He chuckled and continued his story. "Alam mo, isang taon at kalahati din kami 'non. Sabi nga ng mga pinsan ko, ginagawa lang daw akong ATM machine. Kasi halos araw araw kapag narito ako sa Pinas, pinag sh-shopping ko siya. Tapos sabi ko, bakit ko naman siya titipirin? Eh girlfriend ko naman. Okay lang sa akin. Susundin ko lahat ng gusto niya, ibibigay ko lahat. Para kapag naghiwalay kami, wala siyang masasabi. Spoiled nga iyon sa akin eh. Kaso nakahanap ng bago, mas masaya daw siya ron." Sabi niya, nakatitig lang ako sa kanya habang nag kwkwento siya.