THE EVILS TRAP [Vampires Series #1]

Special Chapter 1

LARA POV:

3 years been past, di parin 'ko pinapansin ni Brei. I say sorry to her family nadin 2 years ago and matagal din bago 'ko pinatawad nila, sila lang pero si Brei. Ewan kulang, malaki din ang pagkakamali 'ko sakanya kaya i need to workhard for this.

"Huy! Ate Lara, tulala ka nanaman jan"panggulat ni Coleen sa'kin, napailang nalang 'ko sakanya.

"What are you doing here?"matigas 'kung sabi, narinig 'ko naman napabuntong hininga siya. "Nagaway nanaman kayo ni Gabb?"nagtataka 'kung tanung sakanya, padabog naman s'yang umupo sa harap 'ko.

"Tigas kase nang ulo niya e, sabi 'ko dito na siya matulog sa bahay na'kin. Pero umuwi parin! Naghugas lang 'ko nangplato napinagkainan na'min, umalis na agad"irita n'yang saad, natawa naman 'ko nangmahina. "Tawa mo jan?! Ayos naba kayo ni At---"

"Hindi pa"agad 'kung putol sa sasabihin niya, tumango tango naman siya. Narinig naman na'min bumukas ang pinto. "Your jowa is here to suyo suyo na oh"biro kopa rito, sinamaan 'ko nangtingin ni Coleen kaya tinaas 'ko ang dalawang kamay 'ko.

"Coleen, oh my god! I been calling you for like a million times, then you're just here at Ate Lara's house!"galit galitan ni Gabb pero tinaasan lang siya nang kilay ni Coleen, napairap nalang ang tanging ginawa ni Gabb.

"Wait, did you just call me Ate. Gabb?"natatawa 'kung tanung sakanya, inirapan naman 'ko ne'to kaya natawa 'ko. "Before, you used to call me Lara but now you added Ate Lara na"asar kopa, natawa naman kami dalawa ni Coleen habang si Gabb ay padabog na umalis nang bahay.

"Sundan kulang, Ate. Baka mangbabae nanaman e"wika ni Coleen, tumango nalang 'ko at kumaway sakanya. Nangmaiwan nanaman 'kong magisa sa bahay ay napabuntong hininga nalang muli 'ko.

"Feel homesick?"nagulat 'ko nang may magsalita sa likod 'ko, hinawakan 'ko ang dibdib 'ko dahil sa lakas nang tibok ne'to.

"Brei, naman e! Nanggugulat kapa"inis 'kung sabi sakanya, tinaas naman niya ang dunkin' donut na dala niya. "You eat a lot of sweet's yesterday, Brei. Tapos nga--- Wait, woah! Wai---"di parin 'ko makapaniwala, bakit ngayon kulang napansin! Tanga 'ko talaga.

"What?"nagtatawang tanung ni Brei, naputol putol naman 'kong tumatawa. Binabalik balim kopa ang tingin kay Brei.

"Pinansin mo'ko?! Brei! You talk to me first! YES!"i exclaimed, she just rolled her eyes at me while biting her lower lip pretending not to smile.

"Kain nangalang tayo!"irita n'yang sabi at uupo na sana nang bigla 'ko s'yang kargahin. "Lara! Ibaba mo'ko!"reklamo niya, binaba 'ko naman siya at hinawakan ang kamay niya tsaka hinalikan ang likod ne'to.

"Thank you! Thank you so much, Brei. After 3 years you ignoring me, finally. Finally! Pinansin muna 'ko"i said, i guess i am the happiest person today.

BREI POV:

Seeing her smiling and laughing like she never used too before, is like having a million of butterflies in my stomach.

"Ombeng, alam 'kung may itsura 'ko kaya wag kana matulala jan"mayabang na sabi ni Lara, agad 'ko naman siya sinuntok sa braso. "Aray ah! Kali--- BREI! TAMA NA! MASAKIT, UY!"reklamo niya nang pingngutin 'ko ang tenga niya, yabang yabang kase.

"Yabang mo kase, 'kung di nanaman kaya kita pansinin ah! Gusto mo?"mataray 'kung tanung sakanya, agad naman siya nagpeace sign kaya pinakawalan kuna.

"Sorry na, di na'ko magyayabang. Promise!"

"Siguradohin mulang, Lang. Baka bugbog talaga abot mo sa'kin, di'ko takot 'kung anong klaseng lahi kapa!"maangas 'kung sabi, natawa naman si mukong dahil sa sinabi 'ko. "Ah, tatawa kapa. Sige magtiis ka jan nangsampung taon bago kita pansinin!"inis 'kung sabi sabay padabog na iniwan siya, magpapasuyo lang naman 'ko. Bakit?! Bawal ba?!.

LARA POV:

"Brei! Brei naman! Ombeng! Argh! Dammit, another suyo ka nanaman ngayon. Lara"inis 'kung sabi sabay tayo at sinundan si Brei, pero atlis pinansin na niya 'ko diba.

Madali nalang 'to ngayon, mga siguro bibigay kulang 'kung pa'no makapunta sa langit.

______________________________________________.
A/N:

Special Chapter 2, Unicoco tayo mga Lods!

;)