Like stars on earth

22

Oh - once in your life you find someone

Who will turn your world around

Bring you up when you're feelin' down.~

 

I am glad, I met KV. For almost-I-dont-know-how-long we've known each other, ngayon lang ako lubos na nagpapasalamat na nakilala ko siya. Don't get me wrong, but ngayon kasi, pakiramdam ko ay isa siyang anghel na ipinadala para saakin.

"You know what?  Papatayin talaga ako ng mga kapatid mo, pag nalaman nila na ako ang nagdala sayo dito." He said, habang naglalakad kami.

"Your afraid of them? aww. Chicken!" I said, mocking him. Kinakabahan ako sa maaring makita ko but I needed to be strong. Hindi pwedeng panghinaan ako ng loob, lalo na't nandito na ako.

"Tss.  You really sure, kaya mo na? " KV, looked at me like I was a fragile that will break anytime soon.

"Yea. I'm okay. Thankyou." Sagot ko.

In case you we're wondering, kung nasaan kami. We're here in the hospital, where Ian is confine. At kung iniisip niyo rin kung paano ko napakiusapan si KV na dalhin ako dito ay mahabang kwento.

I slowly pushed the door open but before I open it fully. KV  held my hands. I looked at him, he just give me an encouraging smile. Marahil napapansin niya na kinakabahan ako. Malakas ang kabog ng dibdib ko ng tuluyan kong buksan ang pintuan. And in  there, I saw Ian lying on his bed, nilapitan ko siya and I can't help but to cry,  puro pasa ang katawan niya. May mga sugat rin siya sa mukha pero pagaling na ngunit kung titingnan mabuti ay di pa ito lubusang nag hihilom, para itong mga tinahi. May mga swero rin na nakakabit sakanya.  Oh my God, my Ian. He is still unconscious.

 Isang linggo ang nakalipas, mag mula ng malaman ko kung nasaan si Ian. Sinabi saakin ni kuya Denden, matapos ng tatlong araw na di ko pag-imik sakanila. Hindi dahil sa pagrerebelde kaya hindi ko sila kinausap. Yun ay dahil masyado na akong maraming naiisip at dumadagdag pa sa mga iniisip ko na naglilihim saakin ang sarili kong pamilya.  "We honestly don't know if how is he right now, ang alam lang namin ay kung saan siya naka-confine."  Yun lang ang sinabi saakin ni kuya, pero kahit sinabi niya iyon ay hindi pa rin nila ako pinahintulutan na pumunta kay Ian. Kaya nang nakakuha ako ng pagkakataon ay sinulit ko na, at siyempre si KV ang nakuha kong pagkakataon.

Umupo ako sa stool katabi ng kama ni Ian. I held his hand, and kiss it. Thinking I can make him awake by kissing his hand. I caress his face, tenderly. Wanting him to feel our. warmth against his skin. Nanatili ako sa ganoong posisyon, habang si KV ay nakamasid lang saakin.

Lumipas ang ilang oras, hindi ko namalayan na nakatulog na ako. Nagising nalang ako ng may jacket na nakapatong sa likod ko, wala na rin si KV. I looked at Ian's face and kiss his hand, before I went out to find KV, pero pagbukas ko palang ng pinto ay siya namang pagbungad ni KV. ."San ka galing?"

"I just bought us food, since kanina ka pa tulog. Naisip ko na baka magutom ka pag gising mo. Kaya ito." aniya sabay pakita ng plastic na may mga lamang pagkain.

"Thankyou.  Tara, kain na tayo." Kinuha ko sakanya ang plastic at inihanda na ang mga pagkain.

Nagkukuwentuhan kami habang  kumakain ng biglang may kumatok. "I'll get it." Ani ni KV sabay tayo at nagtungo sa pintuan. Tumalikod ako para ayusin yung mga pinagkainan namin.

Nang biglang may humablot sa braso ko at pinihit ako para iharap sakanya. "What are you doing here?!" Ani ni Ella na nanlilisik ang mata habang nakatingin saakin. Matalim ang pagkakahawak niya sa braso ko na para bang ipinapakita nito na sobrang galit ang nararamdaman niya saakin.

"A-aa-ray." Yun lamang ang tanging nasabi ko at pilit na tinatanggal ang pagkakahawak niya. "Nasasaktan ka? ha?!" Sagot ni Ella at lalong diniinan ang pagkakahawak saakin. "Hindi pa sapat yang sakit na yan! Triplehin mo yung sakit na nararamdaman ko!" Dali - dali naman tumakbo si KrisVi saamin upang awatin si Ella. Unti unting bumuhos ang mga luha ko. I know she's hurting too.

"You are A damn selfish bitch! Mang-aagaw ka!"

"Ella. -"

"What? Look at Ian, Sarah!  Tingnan mo!  Tingnan mo kung anong nangyari sakanya! Tingnan mo yung ginawa mo!  Dahil sayo kaya nagkaganyan siya!" Binitawan ako ni Ella at pilit akong hinaharap  kay  Ian.

"I-i-I'm sorry.."

"Your sorry?  You think, magigising ng sorry mo si Ian, ha?!" Ella is crying too.

"Hindi ko sinasadya! Hindi ko ginustong mangyari ito. " I really am sorry. If only I could turn back time.

"That's Bullshit!" Hinawakan ni Ella ang magkabilang balikat ko. "Your such a bitch!  Kung hindi dahil sayo!  Walang ganito!  Sana masaya kami!"

"I'm sorry. I'm sorry. " yun lang ang kaya kong sabihin. Ang humingi ng tawad.

"Get out! Stay away from us." Ella seems so mad, pakiramdam ko ay mapapatay niya ako. Inilayo ako ni KV sakanya ng bitawan niya ako.

"I can't. Gusto kong nasa tabi ako ni Ian hanggang sa magising siya." I said, sounds like I am begging.

"Ang kapal naman ng mukha mong mang-aagaw ka!"  Aniya at lumapit ulit saakin. Pumagitna si KV at pilit inilalayo saakin si Ella. "Dahil sayo kaya siya nagkaganyan! Tapos may lakas ka pa ng loob na magpakita sakanya?!  Ha?" Tuluyan akong naabot ni Ella at hinablot ang buhok ko papalapit sakanya.

I cried. Sa higpit ng pagkakahila niya saakin ay pakiramdam ko matatanggal na ang buhok ko. "Napaka walang hiya mo!  Nakakainis ka!" Sigaw pa niya. Pilit kaming pinaglalayo ni KV. Itinulak ko si Ella para mabitawan niya ang buhok ko. "T-tama na." Napalakas ang pagtulak ko sakaniya kaya tumama siya sa mesa na nasa gilid ng kama ni Ian. "Araaaaaaay!" Sabi niya habang hinahawakan ang tagiliran niya. Inalalayan siya ni KV na maka-tayo. Tinabig naman ni Ella ang kamay niya.

"You know what, Sarah? Kahit na magkakaanak na kayo ni Ian ako pa rin ang mahal niya. Ako pa rin ang pipiliin niya! Dahil lang naman sa bata kaya papakasalan ka niya. Naawa lang siya sayo! Kaya wag ka nang umasa." She said, and she hurriedly walked out on the room.

Naiwan akong nakatulala, alam ko naman. Pero masakit pa rin pala marinig lalo na pag galing sa iba.