Like stars on earth

9

Nagising ako na tanging puti lamang ang nakikita ko. Medyo kumikirot pa ang ulo ko at nanlalabo ang paningin ko. Ilang segundo akong  nakatulala, inaalala ko kung bakit ako naririto. Ang huling naalala ko ay bumagsak ako habang nakatayo sa harap ng registrar. "Oh god! Buti nalang gising ka na! Linsayak kang babae ka! Wala ka manlang sinasabi!" Nawala ako saaking pag-iisip dahil sa bunganga ni jane. Tinititigan ko lang sya, hindi ko alam kung bakit ganyan ang reaksyon nya. I look at Cza,  she's calm and antahimik nya , very unusual. "What happened?" sabi ko habang nakatingin lamang sakanya, Ayokong tumingin kay jane madalas kasi ay tahimik sya at pag nagsalita naman ay laging may laman ang mga sinasabi. I am anticapating on what might  they say  cause based on their looks, hindi maganda. "Tanga ka." sagot ni cza. I look at her na para syang baboy na may pakpak. "Tanga ka. Di ka nag-iisip. Bobo." Okay, I get it! Di nya na kailangang ipamukha saakin yan. "Why dont you just simply say to her na buntis sya? Wag mo na laitin pa! Immune na sya sa ganyan." -Jane. "Oh my god! Lumipad ang aking mga palad saaking mukha. What the hell! How come na nangyari ito? Shit. "Plano mong tangina ka?" -Cza. She still look calm despite of her curse. I can't utter even a single word. Nalunok ko ata ang dila ko. Ano nga ba ang plano ko? Di naman ito kasama sa plano ko. Ang gusto ko lang naman ay mapansin ni Ian, not like this!  Not carrying a baby! Not carrying his blood and flesh! Wala akong magawa kung hindi umiyak ng umiyak. I don't know what to do. I. Really. Dont. know. 

Nakatulugan ko na ang pag-iyak, I woke up na nasa ospital pa din ako. Sabi ni jane, I need a rest. Masyado daw akong stress kaya pinayo daw ng doktor na magpahinga muna ako. Di ako pinayagan iuwi kahapon dahil mas makakapag-pahinga daw ako pag nandito. I hate hospitals, Pakiramdam ko lalo akong nanghihina pag andito ako but I don't have a choice.  "Anong sinabi nyo kilala mama? Di ba sila nagtanong kung bakit andito ako?" I asked my friends, sila rin ang nagbantay saakin magdamag. "We told them na pumunta nalang dito." - Jane "Did you guys, tell them?" Tanong ko pa. "I'ts not our story to tell, tanga!" -Cza. Napapikit nalang ako, Pano ko to sasabihin kila mama. Im still studying at isa pa alam nilang wala akong boyfriend, my brothers, surely they will hunt down the father of my child. Lastly, si Ian. I know he has his own life at kung ako nga di nya matanggap, pano nalang tong batang nasa loob ko. I am in verge of crying pero pinipigilan ko. Hindi pwede. Makakasira to saakin. Kailngan ko tong alisin. Kailangan ko tong tanggalin. "Kung ano man yang iniisip mo, itigil mo. Wag kang magpaka-tanga. Ginawa mo yan. Panindigan mo." I looked at cza, is she a mind reader or what? "Di ko to ginusto!" Sagot ko habang diretsong nakatingin sakanya. "Di mo ginusto? Wag na tayo mag-gaguhan dito! sa kadesperadahan mo na mapansin ka ng crush mo, nagpagalaw ka na nagpabuntis ka pa!" sagot ni cza. Kita ko sa mga mata nya na naiiyak na sya pero pinipigil nya. "Alam kong gustong-gusto mo sya, naiintindihan ko yun. Pero putangina naman! Di naman sana umabot sa puntong binigay mo sarili mo sakanya!" I cry.  I look at Jane nang biglang tumunog ang cellphone nya. "Tita texted me. Nasa lobby na sila. Susunduin ko lang." She said habang patayo at dirediretsong tinungo ang pintuan, But before she leave, lumingon sya aakin at ngumiti "Gumagawa tayo ng mga bagay na pinagsisihan natin sa huli, sana yung iyo, wag mo na dagdagan."  then she open the door and leave. I sighed. Hindi ko alam kung anong gagawin ko. "Maybe this is not part of your plan, which I doubt. But please, Minsan paganahin mo din yang utak mo. Di yan nilagay dyan para idisplay. Ginagamit yan."  Pagkatapos ng pananalita nya saktong pagbukas ng pinto. 

Naunang pumasok si mama, kasama nya si papa na may dalang basket ng mga prutas at bulaklak. "You, okay? anak? Ano bang nangyari?" Sabi ni mama na kitang- kita sa mukha na nag-aalala. "I'm o-okay Ma." I said, avoiding her gaze. "you sure? Bakit namamaga mata mo? Did you cry? Please tell mama." She's caressing my face. "I overlseep ma. You know, wala naman kasi pwedeng gawin dito bukod sa matulog." Sagot ko na di pa rin nakakatingin sakanya. I look at papa, he's busy on his phone, "Bababa lang ako. I need to talk with the doctors para malaman natin kung anong nangyari sa prinsesa ko." He said, and kissed me on my forehead.  Oh God! pano ko sasabihin sakanila? They treated me so well, wala silang pagkukulang saakin, binigay nila buong atensyon saakin lalo na ako ang nag-iisang anak na babae, I dont know why this things happened? I mean, mula pagkabata ko nakukuha ko ang gusto ko maaring materyal na bagay man yan o atensyon nila, pwera kay Ian. Naalala ko noon, nadapa ako at tinulungan nya ako bumangon. That was the first time na he hold my hand. sabi pa nya "Sa susunod kasi mag-iingat ka. pano kung wala ako? Walang tutulong sayo." Then he patted my head. From that mooment, alam ko na, na nakakabatang kapatid lang ang maaring ituring nya saakin. I never haved a chance na mapansin nya sa paraang gusto ko. That's why I become desperate. 

--

Yun! Hahaha. Di ko alam sasabihin ko, dahil sa kaganapan na nalaman ng mga kaibigan ko na may gawa akong ganito. But, I'm thankful sa support and sa love. Hahaha. I'm so kyoot! Hahaha. Pasensya na sa gawa ko Una palang talaga, i doubt kung mabibigyan ko ng hustisya to. Hahaha. But hopefully, mabigyan ko. <3