Like stars on earth

21

Kung ano man ang eksaktong sinabi ni Cza ay hindi ko na maalala, basta ang alam ko lang gusto ko makita si Ian. I badly needed to see him.

Matapos nang pag-uusap  namin ay hindi na sila muling bumisita. Mama said that it’s better for me not to know everything, since hindi pa ako masyadong magaling. Baka lalo lang daw ako mai-stress at makasama pa saamin ng bata. 

Today is my  last day here in the hospital.  Sabi ng doctor ay kailangan kong mag-pahinga but I choose to stay in our house. Nung una ay hindi sila pumapayag but I insist. Pakiramdam ko ay mas lalo lang ako nanghihina pag nagtagal pa ako dito.

Sinundo ako ni KrisVi sa ospital, he offered to drive me home since may emergency meeting daw sila papa sa office. Pwede naman na si papa ang maghatid saakin sa bahay pero matatagalan pa, buti nalang ay nandoon si KV sa ospital.

Tahimik kaming bumabyahe pauwi, since that  day, the KV walked out on me, hindi na ulit kami nag-kausap pa tungkol doon. Everytime I try to bring up the topic, he’s always avoiding it. But now, I can’t take the silence between us. “Kris-” “Sarah-” Sabay naming tawag. Pareho kami natawa, but stll there’s an awkward ambiance. 

“Uh..You speak first.” Sabi niya, sabay tingin saakin, nang matigil kami dahil sa red  light. “No. Ikaw na muna.”  Ngumiti siya ng bahagya, “Alam kong di ka magpapatalo, so yea. I guess, ako nga muna talaga mag-sasalita.” Pinalo ko siya sa braso, “You mean?” Natatawang sumagot siya, “Nothing. Sabi ko lang di ka magpapatalo.”  Sinamaan ko siya ng tingin.  Na siyang nagpatawa ng tuluyan sakanya.  “Alright! Alright!” Sabi niya, sounding he surrendered.  

“Speak.” Utos ko sakanya.

 “I just wanted to say sorry. That day, I  shouted on you. Hind---“ I cut him off

. “No. It’s okay. I understand. And Thank you.”   

“Hindi e. I mean, wala akong karapatan sigawan ka o pagsabihan ka manlang. Cause, i-m just---“

“KV, stop! Okay lang. I understand. Ako pa nga dapat mag-sorry.”

“No.. Listen!”

“No. You listen to me.”

“Look.  I know there’s an awkward feeling between us. Since that day.---.”

“Lalalalalala~~”

“Ugh! Sarah. Please, listen to me.”  KV looks so adorable.

“No!  don’t want to.” I said, sticking my tounge’s out.

“Paano ako magpapaliwanag kung di ka makikinig?”

“You don’t need to explain cause I do really understand and I am thankful cause I have you as my friend.”

“You mean? Di ka galit? Hindi sumama loob mo? Hindi----.”

“Stop! Stop! Stop! Hindi! Okay? So, stop worrying.”

“You sure?”  Alanganing tanong niya.

“Yes! Sure na Sure.” I said, while smiling.

He sighed in deafeat. Pagdating sa bahay ay nagkwentuhan pa kami. Laking pasasalamat ko kay KV, dahil kahit papano ay nakalimutan ko ang mga iniisip ko patungkol  kay Ian. Pero panandalian lamang iyon.  I promised myself, onced I am fully recovered and gain my strength back, pupuntahan ko si Ian.  And I will never leave his side.

Second day nang restday ko sa bahay, I am really bored. Lahat na ata ng pwedeng basahin ay nabasa ko na. Lahat ng pwedeng panuorin ay napanuod ko na. But still, I can’t get Ian off my mind. Kung pwede lang  lumabas na ako at puntahan siya ay ginawa ko na, but I can’t, pinapabantayan ako nila mama sa mga kuya ko.

Third day, as usual ganoon pa rin. Nilakasan ko na ang kain ko at ininom ko na lahat ng vitamins ko, on time pero ganoon pa din. They’re not allowing me to visit Ian. Ni magtanong tungkol sa kalagayan niya ay hindi ko magawa, dahil tuwing sinusubukan ko magtanong ay iniiba nila ang usapan kundi naman ay umaalis sila.

Fourth day, halos mabaliw-baliw na ako kakaisip. Hindi na ako nakatiis at kinausap ko na sila Mama. “Ma, kumusta si Ian?” I ask, habang kumakain kami ng almusal. Natahimik ang lahat nang nasa hapag.

“Finish your breakfast. Then take a rest.” Sagot ni Papa, gamit ang matigas na boses.

 “Pa! I need to know! Kelan niyo ba balak sabihin saakin?” Padabog kong ibinaba ang aking mga kubyertos nang wala akong matanggap na sagot mula sakanila.

“You think, you can hide this? Palagay niyo ay hindi darating ang panahon na  malalaman ko din to?” Di ko napigilang mapataas ang boses ko. Hirap na hirap na ako.

“’It’s not what you think, anak. Hindi ganoon iyon.” Hindi na napigilan ni mama ang pag-iyak. Agad naman siyang inalo ni Papa.

“Then, what ma? Ano yun? Bakit ayaw niyong sabihin saakin?!”

“Sarah, watch your mouth! Si mama yung kausap mo.” Banta ni Kuya Denden saakin.

“Why kuya? Gusto ko lang naman malaman! Pinagmumukhang tanga niyo ako dito! Lahat kayo may alam! Samantalang ako? Ano? Ako yung ina ng anak niya, pero wala akong alam?” Hindi ko na mapigilan ang sarili ko, tuluyan na akong napatayo.

“We just wanted to protect you! Sasabihin din naman namin sayo, but.. Not right now! Lalo na kagagaling mo lang sa depression. Gusto mo bang lalo kang mag-break down at tuluyan ng mawala sayo ang anak mo?” Sigaw ni kuya.  No.. I cant.. Not the  baby!

“You know, you can’t protect me always. At kung hindi niyo rin lang sasabihin sakin, then fine! Wala na tayong dapat pag-usapan pa.” I said at dirediretso na akong naglakad papunta sa kwarto ko.

I understand them, pero karapatan ko rin naman malaman iyon. At lalong itinatago nila ito saakin ay lalo lang ako napapaisip.   I know, I’m wrong. But I cannot digest the fact that they are hiding it!

What Cza told me,  makes my heart  raced and  melted at the same time,  “He got into car accident, habang bumabyahe sila  pabalik dito.”   Tinitigan ko lang siya. “Tinawagan namin siya, after we admit you to the  hospital. Habang nagddrive daw ay nag-aaway sila ni Ella.”  Tuluyan na akong nanlamig sa narinig ko.  “How is he? Nasaan siya ngayon? I want to see him! Gusto ko siyang puntahan! Tell me, nasaan siya? ” Cza hugged me and comfort me with soothing words, as if she can take all away  the pain.  I looked like a mess, but I don’t care. Nakita kong puro dugo na ang lumalabas sa swerong naka-kabit saakin.  “Cza, please! Bring me to him! Gusto ko siyang Makita! Czaaaa. Please!” Pakiusap ko. “I—Can’t pots, I’m sorry.” Magtatanong pa sana ako pero naramdaman ko nalang na may malamig na bagay na  tinusok saakin, and everything become blur.