humanity, damon salvatore [1]

dwa; brave new world

𝐇𝐔𝐌𝐀𝐍𝐈𝐓𝐘 ▬▬▬
nowy wspaniały świat

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

RILEY ZASNĘŁA W POŁOWIE ROZMOWY Z DAMONEM O KATHERINE. Nigdy nie spodziewała się, że Salvatore obnaży swoją duszę w taki sposób, w jaki to zrobił. Może to dlatego, że był pijany, a może dlatego, że był zdenerwowany, ale cieszyła się widząc, że jest w nim coś więcej niż tylko psychotyczny morderca, który obiecał jej najlepszej przyjaciółce wieczną niedolę.

Telefon truskawkowej blondynki zaczął wibrować na jej szafce nocnej, gdy wyciągnęła rękę, by go złapać. Gdy zobaczyła, że to dzwoni Stefan, przyłożyła go do ucha. - Masz szczęście, że to ty. Zwykle nie odbieram telefonów tak wcześnie.

Z ust jej najlepszego przyjaciela wydostał się mały chichot. - Wybacz, sprawdzałem tylko, czy nadal chcesz jechać do szkoły ze mną.

- Tak, ja już znam twój punkt widzenia. Po prostu chcesz przeżyć więcej samochodowego karaoke ze mną. Stefan, wszystko w porządku. Możesz się do tego przyznać.

- No dobra, ale muszę powiedzieć ci coś jeszcze - Stefan przeżegnał się niezręcznie, gdy czarownica milczała. - Czy ty...uh, czy Damon wpadł do ciebie wczoraj wieczorem?

- Tak, na chwilę - przerwała Riley. Już po samym brzmieniu jego głosu wiedziała, że coś jest nie tak. - Powiedział mi, że Katherine wysłała go na głęboką wodę i że zrobił coś złego. Nie powiedział mi, co. Ale sądząc po tonie twojego głosu, zaraz mi to pewnie powiesz.

- Zabił Jeremiego w odwecie za to, co, do cholery, powiedziała mu Katherine - wyjaśnił Stefan. - Na szczęście miał na sobie pierścień Gilberta.

- O mój Boże. Kiedy powiedział, że zrobił coś złego, nigdy nie przypuszczałam, że mogłoby być coś takiego.

- Wiem. Słuchaj, przejadę teraz po ciebie i cię zabiorę - powiedział Salvatore do swojej przyjaciółki, zanim zakończył połączenie.

Riley była zrozpaczona. Cały ten czas, który spędziła rozmawiając z Damonem o tym, co czuł do Katherine, on leżał obok niej, wiedząc, że potencjalnie zabił młodszego brata jej najlepszej przyjaciółki. Zrobiło się jej niedobrze.

Czarownica zwlokła się z łóżka, założyła strój na cały dzień i zeszła na dół, by zjeść śniadanie, zanim Stefan ją odbierze. Weszła do kuchni, gdzie przy kuchennym stole siedziała jej babcia z gazetą w ręku. - Dzień Dobry - truskawkowo włosa blondynka przywitała się, chwytając kromkę świeżo przygotowanego tosta, który stygł na talerzu.