65

26 1 0
                                    










Alexa







"Sandra, even after five years, it's still you. It will always be you."

Mas hinigpitan ko ang yakap ko sa kan'ya. Parang ayaw ko nang bumitiw pa sa yakap ko sa kan'ya.

"Sandra, after you left, I shut my self out from the people around me. Dahil umalis ka, pakiramdam ko wala na rin akong pakinabang sa mundo. I was just like a toy sold by my parents. I was just like a trophy for Yuna that she loved to boast to people. Pakiramdam ko wala akong kwenta dahil wala ka na. Wala na 'yung nagpapasaya sa bawat araw ng buhay ko. Wala na 'yung ngiti mong nakakatunaw. Wala na 'yung mga mata mong nakakalunod. Wala ka na."

Hindi ako nagsalita.

"It was like hell living without you. Akala ko kaya ko nang wala ka. Akala ko malakas ako pero hindi. Pagdating sa'yo Sandra, natatanga ako at nanghihina. Ikaw lang ang nagbibigay ng lakas sa akin pero pinaalis pa kita."

Napatawa siya ng mapakla.

"After you left, I was drinking my self out. Everyday,every night, naglalasing ako. Pakiramdam ko nawawala ang sakit sa alak. Kasi hindi ko alam kung babalik ka pa ba rito. Ayokong isipin na hindi ka babalik dahil sa akin. At kung bumalik ka man ay may iba ka na."

"Yang, bakit ka naman nag-iisip ng gan'yan?" Tanong ko.

"Sandra, life's unpredictable. Hindi ko alam kung pagbalik mo ay kasal ka na o may iba ka nang mahal. At first, nagalit ang tropa sa akin. May point pa nga na nag-away kami ni Lucas dahil nagalit siya sa pagiging gago ko. Ang hirap Sandra, ang hirap ng sitwasyon ko noong nawala ka. Pati ang tropa, naging ilap sa akin. Hindi ko sinabi kaagad ang dahilan sa kanila dahil mas gugustuhin ko na manahimik na lamang at hindi sabihin ang mga nangyayari."

"Yang, hindi mo naman kasalanan iyon! Mali ang tadhana!"

"Yeah, destiny was wrong and so we were. It was funny to think how pathetic I was drinking and crying myself to sleep every night. Kasi kahit saan ako magpunta, I would always see your face Sandra. Kahit saan o kahit anong gawin ko, hindi ka maalis sa isipan ko. Araw-araw kong iniisip kung kumusta ka na. Kung hmasaya ka na ba riyan o kaya naman ay kumakain ka ba ng mabuti o baka naman naka-move-on ka na.  I would often stare at you room's window, hoping na sana nandito ka na ulit. Nagbabakasakali na makita ka ulit. Pero wala Sandra, kahit anong balik ko, hindi kita nakikita.

Once Again | l.yngyng [ON-GOING]Where stories live. Discover now