Serseri 2

BÖLÜM-1

Selam bebeklerim medyada aramıza yeni katılan yakışıklı Yağızcık var :)

HER CUMARTESİ SAAT 20.00' DA YENİ BÖLÜM YAYINLANACAKTIR.

🌪
Yorgunlukla arkama yaslanarak gözlerimi saate diktim. 01.30...

Birkaç haftadır işler oldukça yoğun olduğundan sürekli mesaiye kalıyordum. Sonunda işleri bitirmenin verdiği zevkle yavaş bir şekilde ayağa kalkarak masayı bile toplamadan çantamı ve ceketimi aldığım gibi odamdan dışarı çıktım. Asansöre doğru yavaş adımlarla ilerlerken birisinin asansöre bindiğini görmemle adımlarımı hızlandırdım

"Pardon asansörü tutabilir misiniz!?" Beni fark eden adam başını kaldırdıktan sonra elini asansörün aralığına koydu. Kendimi asansöre atarak gülümsedim

"Teşekkürler"

"İş mesaisi demek" Başımı sallayarak sırtımı aynaya yasladım

"Evet...oldukça yorucu"

"Bilirim"

"Sizi daha önce burada görmedim yeni mi geldiniz?" Başını iki yana sallayarak benim gibi aynaya yaslandı

"Hayır. Ben en üst kattayım ve çoğunlukla ordan çıkmıyorum görmemen normal"

Buranın üst katı daha mı vardı?

Yaklaşık 1 seneye yakın burda çalışıyordum ama hiç dikkat etmemiştim.

"Yağız ben...şimdi beni gördüğüne göre tanışmamız iyi olur" gülerek uzattığı elini sıktım

"Ecem" asansörün açılan kapısıyla ikimiz de inerken hızlıca şirketten çıktık. Yağmurlu havayla beraber şapkamı başına geçirirken taksi beklemeye başladım. Yağız arabasına binecekken beni fark ederek elini arabanın üstüne koydu

"Bırakmamı ister misin?"

"Hayır teşekkürler taksiyle giderim ben"

"Atla hadi...korkma yemem" arabasına binmiş beni beklerken daha fazla üşümek istemediğim için arabaya doğru ilerledim.
Arabaya bindiğim gibi haraket ederken evimin yerini söyleyerek başımı cama yasladım...

🌪
"Bıraktığın için teşekkür ederim"

"Rica ederim. Görüşürüz Ecem"

"Görüşürüz"

Hızlı adımlarla ilerleyip içeri girdim. Çantamı kapının yanına bırakarak ayakkabılarımı rast gele bir yere attım. Şu an sadece sıcak bir duş aldıktan sonra uyumak istiyordum.

Salona girdigim gibi masanın üzerindeki pasta,duvardaki süslemeler ve iyiki doğdun yazısı...

Caner, Semih ve Ada... hepsi koltukta oturmuş televizyon izlerken elimle sertçe alnıma vurdum. Canerin doğum günü...tamamen aklımdan çıkmış.

"Caner?" Bana bakmaya bile tenezzül etmezken Ada ayağa kalkarak yanıma geldi. Kısa bir sarılmanın ardından omzumu sıkarak git gönlünü al der gibi başıyla Caneri işaret etti.

Koltuğa ilerleyip Canerin yanına oturduğumda umursamadan Adaya seslendi

"Ada mutfaktan bana su getirebilir misin? Soğuk ama..."

"Ben getiririm"

"Ada dedim" sert sesi beni yerime mıhlarken Ada Semihi dürttükten sonra beraber mutfağa gittiler

"Caner gerçekten çok özür dilerim. Çok yoğundum ve tamamen ak-"

"Aklımdan çıkmış affedersin...geçen seferki doğum günümde de bunu söylediğin için aklımda kalmış. O zamanki bahanen neydi hatırlayamadım ama" iç çekerek Canerin elini tutmuştum ki geri çekerek ayağa kalktı