Serseri 2

FİNAL

3 AY SONRA

Bora'nın kiraladığı teknede baş başa denizin ortasında dururken içime çektiğim denizin kokusuyla huzur dolu bir nefes almıştım. Belime dolanan kollarla başımı omzumun üzerinden hafifçe çevirmemle birlikte Bora'nın gülümseyen yüzüyle karşılaştım

"Beğendin mi?"

"Bayıldım. Gerçekten tekneyle denize açılmamız tahmin ettiğimden daha da mutlu etti beni" Bora beni kendine çevirirken alnıma bir öpücük kondurdu

"Yanında ben olduğum için daha da mutlusun şu an" gözlerimi devirirken gülerek başımı iki yana salladım

"Şu egonu biraz kenara çekme zamanı gelmedi mi sence de?" Düşünür gibi gözlerini kıstıktan sonra başını iki yana salladı

"Benden çok zor birşey istiyorsun güzelim" elimi hafif çıkmış kirli sakalında gezdirirken aradan geçen üç ayda ilk defa herşey sorunsuz geçmişti. Bu anın bozulmasından ve tekrar sorunların içine dalarak yeni bir bataklığa saplanmaktan korksam da artık herşey bitmiş, normal bir hayat yaşadığımıza tüm kalbimle inanıyordum

"Gel benimle" elimi tutarak teknenin içine girdiğimizde masanın üzerinde gördüğüm yemeklerle birlikte şaşkınlıkla Bora'ya baktım

"Ne ara hazırladın bu kadar şeyi?" Birlikte koltuğa otururken bardağa şarap doldurarak bana uzattı

"Daha hiçbirşey görmedin" elindeki kadehi alarak küçük bir yudum aldım

"Aslında seninle konuşmak istediğim bir konu var Ecem" ciddileşen ses tonuyla kaşlarım çatılırken merakla başımı salladım

"Bir sorun mu var?"

"Evet" kalbimi esir alan korku dalgaları yüzüme ulaşırken Bora sesli bir nefes verip ellerimi tuttu

"Biliyorsun bu zamana kadar çok fazla şey yaşadık. Seninle tekrar birlikte olduğum için o kadar mutluyum ki... ama bunu sonlandırmamız lazım artık Ecem" kaşlarım daha fazla çatılırken ifadesiz suratıyla bana bakmaya devam ediyordu

"Ne demek istiyorsun Bora? Neyi sonlandırmamız gerek?" Aklıma anında Ceydayla birlikte karşıma çıkıp beni aldattığını söylediği zaman dolarken kalbimde hissettiğim sızı daha da arttı

"Ecem...ben artık seninle sevgili olmak istemiyorum" dolan gözlerimle yüzüne bakarken yine aynı konuşmanın geleceğini düşündüğümden elimi elinden uzaklaştırarak geriye çekildim

"Beni yine mi yarı yolda bırakıyorsun? Bunu söylemek için mi beni buraya getirdin!" her an akacak olan göz yaşımı akmadan elimin tersiyle silerek öfkeyle ayağa kalkacaktım ki Bora bileğimden tuttuğu gibi yanına çekti tekrardan. Ifadesiz yüzünde bir gülümseme belirirken ne ara çıkardığını anlamadığım kutuyu bana uzattı

"Ben artık seninle bir yuva kurmak istiyorum Ecem. Hayatın karşımıza çıkardığı tüm engellere rağmen ellerimiz asla birbirinden ayrılmadı. Benimle sonsuzluğa var mısın Ecem? Benimle evlenir misin?" Kutuyu açtığı gibi tek taş gözümün önüne serilirken şaşkınlıktan ne konuşabiliyor ne de hareket edebiliyordum. Yanaklarımdan süzülen yaşla birlikte Bora'nın omzuna sertçe vurmamla şaşkınlıkla yüzüme baktı

"Gerizekalı ne kadar korktum haberin var mı senin!" Ellerimle yüzümü kapatırken Bora kolunu omzuma attığı gibi kendine çekti beni. Saçlarımın arasına kondurduğu öpücükle birlikte alnını alnıma yaslayıp ellerimi yüzünden çekerek göz yaşlarımı sildi

"Seni asla bırakmam Ecem. Son nefesime kadar kalbim senin adınla, sevginle çarparken beni kimse senden alamaz. Geçmişte kötü şeyler oldu evet ama artık geleceğimi seninle birlikte geçirmek istiyorum. Tabi birde çocuklarımızla" burnumu çekerek kızarık gözlerle Bora'ya baktığımda gözüm tekrar hala elinde tuttuğu yüzüğe kaydı. Hafif geri çekilerek kutuyu tekrar bana uzattı. Birşey söylemeden cevabımı beklerken derin bir nefes alıp gözlerimi kuruladım