Serseri 2

BÖLÜM- 20

🦋

1 HAFTA SONRA ECEM'DEN

Özgürlük...

Kötü geçmişimden kurtulup özgür bir hayat yaşamak isterdim hep. Hayaller can yakıcı gibi bir düşünceye sahip olsam bile küçüklüğümden beri tek bir hayale tutunuyordum

Annem hiç felç geçirmemiş, iki katlı kocaman bahçesi olan güzel bir ev...

Geceleri yatağıma girdiğimde bana masallar okuyacağı, orta okula giderken saçımı örecek olan annemin hayalini yaşatıyordum kafamda. Babama dair en ufak bir hayal bile kurmadım ve küçüklük aklımdan olsa gerek babamın içinde bulduğu bir hayal kurarsam orda bile bize zarar vereceğinden korkardım

Çocukluk aklı işte...

Annemin felçli olması beni üzüyor muydu evet. Ama yine de geceleri annem yatağında yatarken ona masallar okumayı, saçlarını örmeyi çok seviyordum.

Annem de seviyor muydu acaba?

Çocukluğumdan itibaren babam tarafından kötü ve karanlık bir geçmişle büyümüştüm. Bu kötülükten arınıp temiz bir sayfa açtığımı düşünürken o kötülüğün içine tekrardan hapsolmuştum

Ben kötü bir insan mıyım?

İnsanların canını çok mu yaktım?

Yağız hergün yanıma gelip bana kötü bir insan olduğumu söyler ben ise hiçbirşey demez sessizliğimi korurdum

Haklı olabilir mi?

Açılan kapıyla birlikte düşüncelerimden ayrılıp gözlerimi kapıya dikerken içeriye giren Yağız gülümseyerek bana doğru ilerledi

"Bugün nasılsın bakalım?" Cevap vermeden yüzüne bakmaya devam ettiğimde yan taraftaki koltuğa oturarak dirseklerini bacağına yasladı

"Konuşmayacak mısın? Pekala... direk konuya giricem Ecem. 9 gün oldu artık. Kararını verdin mi?" Derin bir nefesi içime çekerken zonklayan başıma ve açık tutmakta zorlandığım gözlerime rağmen karşısında güçlü durmak umuduyla sırtımı dikleştirdim

"Seninle asla birlik olmam" yüzünde bir gülümseme oluştuğunda hızla ayağa kalkarak kapıya ilerledi

"Bu cevabı vereceğini biliyordum. Bu yüzden yanımda senin için bir süpriz getirdim" anlamsızca kaşlarımı çatıp yüzüne bakarken hızla merdivenlerden yukarıya çıkmasıyla kaybolan görüntüsü ardından bakakaldım

Yine neyin peşindeydi çok merak ediyordum...

Merdivenlerden gelen gürültüyle birlikte gözlerim kısılırken Yağız omuzunda taşıdığı beden ile içeriye girdi. Kim olduğunu anlamadığım bedeni yere savurduğunda gördüğüm kişi ile gözlerim kocaman açılırken yaşlar bir bir gözlerime akın ederek görüşümü bulanıklaştırdı

"Caner!"

"Sessiz ol uyandırıcaksın" işaret parmağını dudağına bastırmış gülerek bana bakarken öfkeyle olduğum yerde çırpındım

"Ona ne yaptın seni piç kurusu!" dudağını büzerek bana baktığında eğilip Caneri doğrultarak sırtını duvara yasladı

"Sadece küçük bir uykuya dalmasına sebep oldum" bakışlarımdan ne anladıysa artık ne ara getirdiğini anlamadığım kelepçenin bir ucunu bileğine takarken diğerini de duvara montelenmiş demire taktı

"Ben düşündüğün kadar gaddar değilim Ecem. Öldürmeden önce işkence ederim bir kere"

"Gaddar olmayışına sevindim" alaylı konuşmamla gülüşü büyürken tekrar koltuğa oturdu