Severus Snape'in Kızı

28.Bölüm

Sanırım Kannagi'yi kendime küstürdüm. 1 hafta gelmedi. 11 Aralık günü yani doğum günümde yanıma geldi.
Kannagi : Angelina?
Angelina : Kannagi. Ohh be. Sonunda biri geldi. Neden beni ziyarete gelmedin.
Kannagi : Çünkü baban vardı. Promfrey onu ikna etti. Dün yanına geldi. Sessizce seni izledi. Yüzüne bi şey sürüp gitti.
Angelina : Ne sürmüş olabilir ki?
Kannagi: Emin değilim. Sen hazır mısın?
Angelina : Sanırım......... Yaşamaya devam edeceğim.
Kannagi : Neeee?! Bu harika hemen içine giriyorum.
Angelina : Bekle kontrol.....
Kannagi içime girdi. 10 saniye sonra tekrar aynı yerdeydik. Baş Kannagi önünde beni tutarak uçuyordu. Aramızda mor bi bağ vardı.
Angelina : Bu ne?
Kannagi : Ruhun. Ve bağ koparır koparmaz buradan kaçıcaz. Hazır mısın?
Angelina : Evet.
Kannagi : O zaman 1...2...3..gir!
Ruhuma uçtuk. Ve ben o yükseklikten düştüm. Yere düşünce yerdeki kaya dizimi çizdi.
Kannagi : KOŞ ARKANA BİLE BAKMADAN KAÇ!
Korkuyla geldiğimiz yoldan döndüm. Göl kenarını geçip iskeleye vardım. Sonunda eski halima kavuşmuştum. Şatoya doğru gittim. Şato kapısına vardım.
Şatoda olanlardan habersizdim.

Şatoda olanlar

Madam Promfrey Angelina 'nın yattığı sedyenin perdesini açtı. Ama Angelina sedyede yoktu. Koşarak zindanlara indi. Profesör Snape' i buldu.
Promfrey : Profesör Snape. Angelina! Yattığı yerde yok!
Snape : Ne? Nasıl?
Promfrey : Nasıl gitmiş olabilir. Bu imkansız.
Snape koşarak şatonun çıkışına gitti.

Angelina'nın Ağzından

Kapıya vardığımda babamla çarpıştık. Arkaya doğru düşecekken babam beni tuttu.
Angelina : Baba!
Ona sıkıca sarıldım. Ama beni geri itti. 

Snape : Odama.

Hiç konuşmadan zindanlara indik. Yoldan geçenler bana korkarak bakıyordu. Odaya varınca kapıyı açıp içeriyi gösterdi. İçeri geçtim.

Snape : Otur.

Sandalyeye geçtim.

Snape : Neler oldu? Kannagi'nin içine girmesini onaylamamıştım.

Angelina : Neden beni ziyarete gelmeyi bıraktın ?

Snape : İşim vardı. Sorumu cevapla. 

Angelina : Kimse başıma gelmeyince sıkıldım. Birazda sinirlendim . O yüzden. Ani bi karardı ama işe yaradı.

Snape : Ölebilirdin.

Angelina : Ama ölmedim. Ne işin vardı ?

Snape : Sen her işe burnunu sokma konumuz bu değil . Ve evet artık yeni okuluna alıştığına göre artık odamda kalmana veya sana ayrı davranmana gerek yok değil mi ? Beni anlarsın sen.

Angelina : Tamam ama........bana işinin ne olduğunu söylemen lazım.

Snape : Sana hesap verecek değilim .

Angelina : Ama cevap vermek zorundasın. Hep işin oluyor. Küçükkende böyleydi . Hep başka yerdeydin . Sürekli beni o kadına bırakıyordun .

Sustu . İçerisi aniden buz tutmuş gibi soğudu .

Angelina : İçerisi soğuk mu yoksa bana mı öyle geliyor ?

Snape : Bende üşüdüm ama neden. 

Açık olan pencereden içeri bir Ruh Emici girdi . Bana yaklaştı. Hırıltıya benzer sesler çıkarıyordu ve arasında benim çığlıklarımı .

Snape : EXPECTO PATRONUM !

Asanın ucundan çıkan maral Ruh Emici'yi kovaladı .

Angelina : Yine onun mezarını ziyarete gittin değil mi? İşin oydu.