Severus Snape'in Kızı

42.Bölüm

Kendimi yatağa attım. 1 saat kadar uyuduğum olmadı ki dolabımdan sesler geldi. Uykulu uykulu sinirle kalktım. Masadan asamı alıp dolaba doğrulttum . Kapağı hızla açıp geri çekildim. Hiç bir şey yoktu. Sadece kıyafetlerim vardı. Dolabı kapayıp geri yattım. Bu defa kapım çalındı. Sinirle kapıya gittim. Kimse yoktu. Geri kapatıp yattım. Yine çalındı. Bu defa çat diye kapıyı açtım . Kapının önünde ölü birisi vardı. Yani öyle gözüküyordu. Teni bembeyazdı. Üstünde not vardı.

Not : Benden kaçarsan seni kovalarım :).
Bu kimdi? Kapıyı kapatıp yatağa oturdum. Elimle yüzümü sildim. Çok uykum vardı. Uzandım. Tavanı izledim. Başka ses gelmedi. Gözümü kapattım. Yine uyuduğum an kapım çalındı. Bu defa takmadan uymaya devam ettim. Daha güçlü kapıya vuruldu. Sinirle kapıyı açtım. Kimse yoktu. Sadece bir not.
Not : Oynamak istiyorum hadi ama!
Şaka mı bu? Masaya yöneldim. Hızlıca bir not yazdım.
Not: Beni rahat bırak! Kimsin ve ne istiyorsun?
Kapıya bıraktım. Yeniden yatağa girip gözümü kapadım. Cevap geldi ve kapı çalındı. Kapıyı açıp gelen notu aldım.
Not : Ama seninle oynamak eğlenceli. Kim olduğumu boş ver!
Angelina : Lanet olasıca!
Notu sinirle masaya fırlattım. Kapı çalındı. Açtım. Yine bir not.
Not: Ne oldu? Sinirlendin mi? Bu daha başı. Seninle çok eğlenicez Angelina Snape! :)
Birine bunu anlatmam gerekliydi. Gece dolaşmak yasaktı. Belki Profesör Crouch yardım eder diye düşündüm. Pijamamın üstüne cübbemi giyip odamdan çıktım. Etraf çok sessizdi. Asamın ucundan çıkan küçücük ışıkla ilerledim. Zindan koridorları boştu. İlk kat Umbridge tarafından bakılıyordu. 2.kata çıktım. Biraz korkarak ilerledim. Şu an biri çıksa odama bile kaçamazdım. Koridordan dönerken birine çarptım.
Angelina : Ah!
Crouch : Ah!
Hızla ayağa kalkıp asamı doğrulttum.
Crouch : Angelina? Bu saatte koridorda ne işin var senin? Yatakta olman lazım.
Angelina : Zaten sizi arıyordum. Biri kapıma not bırakıp duruyor. Beni uyutmuyor.
Crouch : Not mu? Hangi not?
Angelina : Odamdalar. Seninle çok eğlenicez tarzı mesajlar.
Crouch : Anladım. Bunu hallederim. Ama siz odanıza dönün.
Angelina : Peki Profesör.
Crouch : İyisin değil mi? Sarısın da.
Angelina : Biraz korktum size çarpınca. Şimdi iyiyim. Ben döneyim.
Yeniden odama döndüm. Profesör işi halleder diye uyudum. Ama kapı ben yatar yatmaz çaldı. Kapıyı açtım. Not vardı.
Not : Profesör Crouch'u bu işe karıştırma. Yoksa pişman olursun! Karanlık Lord sana bunun bedelini ödetir.
Bi ölüm yiyen olabilir mi? Kendimi yeniden yatağa bıraktım. Kapı yine çaldı.
Kapıya yürüdüm. Küfrederek kapıyı açtım.
Angelina : Seni lanet olasıca pislik şe...
Crouch : Efendim?
Angelina : Profesör b-ben sizin olduğunuzu bilmiyordum. Özür dilerim. Geçin..
Crouch : Notları göster.
Angelina : Masamdalar.
Masadaki kağıtları gösterdim. Ama yazılar silinmişti.
Angelina : A-ama.
Crouch : Güzel şaka Angelina.
Angelina : Ama gerçekten yazılar vardı. Biri bana yazdı. Yemin ederim Profesör. Bana inanmalısınız.
Crouch yüzüme eğildi. Sigara içiyordu galiba. Kokusunu aldım.
Crouch : Daha fazla böyle saçma şakalar yaparsan Umbridge seni affetmez. Üzgünüm ama. Sizi cezaya bırakmak zorundayım. Yarın 9'da odamda olun.
Kapıya yöneldi. Bi anda midem bulanmaya, başım dönmeye ve ağrımaya başladı. Yere yıkıldım.
Crouch : Angelina? Angelina!
Sonra gözüm kapandı. Kısa sürede uyanmış olmam lazım ki Profesör Crouch'un kucağındaydım. Beni odasına götürüyordu. Nefes almaya bile zorlanıyordum. Odasına gelince beni yatağa yatırdı. Üstümdeki cübbeyi çıkardı. Yanıma oturdu. Yüzü asıktı. Gözlerimi çok az açıp kısık şekilde bakıyordum. Konuştu.
Crouch : Emin ol Prenses....
Patronus yaptı. Bi ejderha.
Crouch : Senin sevdiğin bu kaba adam seni kimselere vermeyecek.