20. Bölüm

373 16 12
                                    

    Sabah büyük bir gürültüyle gözümü açtım. Kalbim o kadar hızlı attı ki korkuyla ne yapacağımı şaşırdım. Bir an yataktan kalkıp salona geçtim.

Teyzem çoktan ortalığı toplamaya başlamıştı. Şimdi nerdeydi?

Gördüğüm şeyle donakaldım. Evdeki büyük odanın kapısı açıktı. Hızla odaya koştum. Teyzem yere oturmuş, önünde annemin boyadığı vazonun parçaları vardı. Gözlerimin dolmasıyla birer birer düşmesi aynı anda oldu. Söylecek cümle değil, ses bile çıkartamadım. Sadece baktım.

Bu odaya kendim girmeye bile cesaret edemezken olanlara bak! Odadan kendimi attığımla kendi odama koştum. O kadar kötü olmuştum ki kelimeler yetersizdi.

Bir iki dakika sonra teyzem yanıma geldi. Onunda gözleri kızarmıştı. Ben öylece oturuyordum oda karşımda bana kendini ifade etmeye çalışıyordu. Ama o bile söylecek bir şey bulamamıştı.

"Gizem. Bilmiyordum. Kilitli olunca merak ettim. Toplamak için girdim. Sakın yanlış anlama. Ann...-

"Sus! Sakın annemin adını ağzına alma. Sorsana sorrrr."

Ayağa kalkıp gözünün içine baktım.

"Yazıklar olsun sana. Sen teyzeliği bile haketmiyorsun. Şu haline bak. Sen değilmiydin bana değer veren. İsteklerime saygı duyan?."

"Ne saygısı be. Ben sana bakamicam için tamam dedim. Bir boğaza daha bakacak gücümüz mü vardı. Atsan atamıyoruz işte.  Şimdi en azından nerde olduğunu bilicem"

Göz yaşlarımı silip, odadan çıktım. Eve baktığımda o kadar içim acıyordu ki. Her yerde olan hatıram, anım.

Üzerimi değiştirip teyzeme gözükmeden evden çıktım. Bana bu zamana kadar emeği geçen kişiyi görmem lazımdı. Belki de bir sarılmaya ihtiyacım vardı.

Türkan teyze kapıyı açınca yüzünün gülmesiyle solması bir oldu.

"Kızım bu halin ne?"

İçeri geçip bana su getirdi. Nasıl söyliyecektim. Kendimi toplayıp, ellerini tuttum.

"Teyzem, ben oturmaya gelmedim. Veda etmeye geldim."

"Ne vedası yavrum? Korkutma beni"

"Teyzem geldi. Beni götürüyor. İkna edemedim. Topluyoruz bu gün evi. Yarında okuldan alıcak. İstanbul'a götürecek. Yatılı okula vercekmiş"

Cümlenin bitmesiyle aniden sarıldı bana. Buna öyle ihtiyacım vardı ki. Gözlerimden yaşlar dökülmeye başladı.

"Nagihan yapmaz kızım. O seni sırf ailenin evi diye burda bırakmadı mı? Sen istemiyorsun diye. Şimdi nasıl götürecek"

"Bana Kalan para için. O zaman imkanları yokmuş. Bana bakmamak içinmiş"

"Ah güzel kızım. Ben göndermem seni. Konuşurum"

Birden ayağa kalkıp gitmeye başladı. Arkasından gidip durdurdum.

"Yok teyzem fayda etmez. Hiç görme bile. Hakkını helal et yeter bana"

Türkan teyze de göz yaşlarını tutamadı. Helalşip Aslıya da veda edip eve gittim.

Sadece o büyük oda kalmıştı birde benim odam.
Bende odama geçip toplandım.
Teyzemde sabahtan belli 10 tane emlakçıyla konuşup sonunda evi kiraya vermeye anlaşmıştı. Bir umut en azından satmamıştı.

Boş odada yere çömelip kaldım. Önceki hayatım o kadar güzelmiş ki. Değerini bilememişim. Okul bile bana bir nimetmiş. Şimdi ev boşaltıyordum.
Sabah bir kere Emre hoca aramıştı. Büyük ihtimalle devamsızlık hakkında konuşcaktı.

İki gündür okula gitmiyorum. Devamsızlık hakkım dolmuştu bile. Kalkıp bir duş alıp, siyah pantolon, beyaz tişört giydim. Saçlarımda toplayıp teyzeme seslenmeden evden çıktım.

Okulun ordaki parka geçip oturdum. İlerde çok özleyecektim. Her gün oturduğum park artık olmicaktı. Belki bir okulum bile. Ben otururken yanıma birisi geldi. Beni bekliyordu sanki. Oturur oturmaz söze başladı.

"Gizem kaç gündür neredesin?"

"Sanane Deniz"

"Okula gelmesen bile buraya gelirdin. Bir sorun olmalı"

"Deniz lütfen beni rahat bırak"  bir dakika sesiz kaldıktan sonra onada veda etmem gerektiğini düşündüm. Ne kadar sevmesemde bana değer veriyordu.

"Deniz, ben artık buraya hiç gelmicem.... Sözümle anında bana döndü...... Okulda da yokum. Gidiyorum"

"Gidemezsin, nasıl gidiyorsun? Yapma Gizem nasıl bırakacaksın okulu? Anteramanın var."

Deniz söylemese ben onu bile unutmuştum. Hoca allah bilir ne düşünmüştür. Kaydımı bile silmiştir bile. Of teyze of geleceğin zamana.

Aniden Deniz'in yanından kalkıp okula gittim. Herkes dersteydi. Eskiden olsa Emre hocaya veda etmek isterdim ama şimdi görmek bile istemiyordum derken koridorun karşısından bana el işareti yaptı ve odasına geçti..

"İyi okumalar.....
Bölüm nasıldı..?
Sizce Gizem gidicek mi?

SuskunHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin