Until The Last Sunset (Senior High Series #3)

30

Chapter 30

Thank you for accompanying me in this journey.

_________________________________________________________________________________

I opened my eyes and saw the reason why I'm still surviving even if it's hard for me. I smiled, and kissed her forehead. How many times did I imagined to wake up beside her? Hmm? Countless time.

She opened her eyes. "Good morning", I greeted her, she gave me a smile that light up my day.

"Good morning", she stretched her hand. "Anong oras na?", she asked and seek for a clock.

"Maaga ka pa, para sa event mo", I answered.

She nodded and stared at me, I really don't know that she's this can be beautiful in the morning. I smiled, when I remember the first day I met her. The day when the only thing I knew is to fight back, and my revenge.

Bata pa lang ako, gusto ko na talaga ang pag guhit at pag pipinta. Malayo sa kagustuhan ng aking ama, na maging isang doktor. I don't want a life like that, because I knew that I can't save lives.

Ilang beses nang sinabi sa akin ni daddy na mag aral ako ng mabuti para makapasok ako sa magandang med school, taliwas sa kagustuhan ko. Bata pa lang ako noon, at ang tanging gusto ko lang ay ang pag guhit.

I remember when my mom bought me sketch pad because she wants me to pursue my passions in arts, and dad is mad. He don't like me to drew, but study instead.

"Bata pa naman si Tristan", rinig kong sabi ni mommy. "Marami pa siyang pagdadaanan, huwag mo munang i force ang bata".

"Mas maganda kung matututo na siya ngayon, dahil hindi madali ang pag dodoktor".

Ayon ang laging dahilan ni daddy kay mommy, kahit sa kapatid kong magaling sa ganito ay hindi rin umubra sa kaniya.

Ate Ellaine wants to become a fashion designer, but because our dad forced her to study for a medicine she stopped her passion. She obey our dad, and I can't imagine myself to be like her.

"Hey, anak", napalingon ako kay mommy.

"Saan po kayo pupunta?", tanong ko dahil mukhang aalis siya.

"May business meeting lang ako sa malapit", hinalikan niya ako sa pisngi. "Babalik din ako agad, may gusto ka bang ipabili sa akin?".

Umiling ako, dahil ayoko nang mag away sila ni daddy tungkol sa hobby kong 'to. "Wala mom, anong oras ka po uuwi?".

"Siguro bago mag hapunan, bakit?"

"Ingat ka po", niyakap ko siya.

Hinatid ko siya hanggang sa gate at kumaway sa kaniya, hindi ko rin alam kung bakit malungkot ako sa araw na 'yon. Maghapon lang ako sa bahay, ay inaabangan ang pag dating ni mommy. Pero naka tulog na ako, at gumising ay wala pa siya.

"Yaya, wala pa po si mo--".

"Evan!", napalingon ako kay ate na kakagaling lang sa contest na sinalihan niya.

"Bakit ate?", tanong ko dahil nagmamadali siya.

"Sumama ka sa akin, si mommy na aksidente. Nasa ospital siya ngayon, tara na!", nanlamig ako ng marinig 'yon.

Kaya nagmamadali rin kaming nakarating doon, pag dating sa ospital ay agad naming nilapitan 'yung front desk. Nasa ER pa raw si mommy, kaya nag taka si ate.