Evet °Minsung°

Evet 2

Bugün aklıma saçma sapan bir düşünce girdi. Olayı anlatıyorum şimdi iyi okuyun. Her zamanki gibi boş boş elimdeki soda şişesiyle birlikte yürüyordum ve önüme bir anda bir kadın atladı. Hani bildiğiniz yürürken önüme atladı.

Böyle çok büyük sayılmazdı yani bana göre en fazla 30 yaşında görünüyordu. Tam kadına neden önüme atladığını soracakken birden bire kahkaha atmaya başladı. Başta deli mi ne diye düşündüm ama kadın beyin cerrahıymış.

Yani evet biraz oturup sohbet etmiş olabiliriz. Bana hastalarından birini nasıl beyin ameliyatı yaptığını anlattı. İşin garip yanı kadın başka birinin beynini hastasına nakletmiş ve ameliyat olan kişi şu an oldukça sağlıklı bir şekilde yaşıyormuş.

Ona mutlu olmasını ve bunu her cerrahın yapamayacağını söyledim. Ama kadın keşke ameliyatı başkası yapsaydı da o hasta ölseydi dedi.

Tabi ben bunu duyunca kadına garip garip bakmaya başladım. Hani birşeyi başarmış ve takdir alıyor neden ameliyatı yapmamış olmayı istiyordu ki değil mi?

Neyse, kadın bana aynen şunları söyledi. Bakın aynısını buraya yazıyorum.

' Önceden herkes benden nefret ederdi hastanede benim altımdaki mevkide çalışanlar da üstümdeki mevkide çalışanlar da. Hepsi benden nefret ederdi. Hastaneye geldiğim ilk günden beri bildiğin eziyet çekerdim orda. İğrenerek bakarlardı, aşağılarlardı. Sebebini hiçbir zaman anlayamadım. Bu insanlara ne yapmış olabilirim ki benden nefret ediyorlar diye düşünürdüm. Şimdi hepsinin bana tanrıymışım gibi yaklaşması miğdemi bulandırıyor. Sanki o zamana kadar bana nefret kusan insanlar başkalarıymış gibi davranıyorlar. Hastaneden gidiyorum. Sevinirler mi üzülürler mi bilmiyorum ama artık ben de hepsinden nefret ediyorum. Umarım bir daha hiçbirinin yüzünü görmek zorunda kalmam. Hastanın kim olduğuna gelirsek hasta benim ablamdı. O da beni nefretiyle, iğrenç bakışlarıyla aşşağılardı. Keşke onu ameliyat etmeseydim, ona yaşama hakkı vermeseydim. Gerçekten zamanı geri alabilseydim o ameliyatı yapmazdım. '

Sonra kadın dinlediğin için teşekkür ederim birisine anlatmak iyi geldi dedi ve gitti. Ben ise orda kadının anlattıklarını tekrar tekrar düşündüm.
Aklımdan geçen saçma düşünce ise 'bende bu kadın gibi başarılı olup da sürekli nefret alsaydım nasıl olurdu' oldu.

__________

Laptobu kapatıp yatağın üstüne bıraktım ve boş boş duvarı izlemeye başladım. Telefonuma gelen bildirim sesiyle şaşırarak telefonuma baktım. Bana kimse mesaj atmazdı.

Minholix:
Olayın saçmalığına gel rpgkrglrmf.

Bilgisayardan içimi döktüğün siteye telefondan da giriş yapmıştım ve ordan birisi bana mesaj atmıştı. Sakince siteye girip mesaja baktım.

İnsanların bana burdan mesaj atabileceğini bilmiyordum. Salak jisung siteyi inceledin mi de bilmiyordum diyorsun diye içimden geçirerek elimi alnıma vurdum.

Minholix:
Ee sanırım az önce görüldü yedim? Rahatsız mı ettim acaba?

Jisunguni:
Oh, hayır bir şey düşünüyordum da yanlışlıkla görüldü attım. Üzgünüm.