Evet °Minsung°

Evet 11

<3

___________

"Jeon Jungkook? "

Ne oluyordu? Neden buradaydı? Beni mi bulmuştu?

"Siz birbirinizi tanıyor musunuz? "

Jeongin'in kuzeni miydi? Nasıl bu güne kadar jeongin'i görmemiştim o zaman?

"Evet çok eskiden beri tanışıyoruz bebeğim. "

"Bebeğim? "

Jeongine bebeğim mi diyordu? Bir zamanlar bana da bebeğim diyordu. Onu özlemiştim. Hemde deli gibi özlemiştim. Hayat çok zor olmuştu ondan ayrıldıktan sonra.

Jungkook benim hayatımın en zor anlarında hep yanımda olmuş birisiydi. Ama ben şehirden ayrıldığımda onunla bağımı koparmıştım. Çünkü arkama bakarsam ve onu görürsem gidemezdim.

Ayağa kalkıp yanıma geldi ve sıkıca sarıldı. Gözyaşlarım sanki bu anı bekler gibi akmışlardı.

"Jungkook özür dilerim. Çok özür dilerim eğer sana haber verseydim gidemezdim. Biliyorsun gitmem gerekiyordu. "

Eli sırtımda yavaş yavaş ritim tutarken beni sakinleştirmeye çalışıyordu. Ama bu beni daha çok ağlamaya itiyordu çünkü onu kırmıştım.

"Ağlama jisung-ah. Hem ben sana kızgın yada üzgün değilim. Unuttum gitti, hiç ayrılmamış gibi devam edelim. "

"Hyung. Kız bana bağır çağır ama affettim, unuttum deme. Ben seni çok üzdüm. Yapma bunu. "

Benden 2 yaş büyüktü. 27 yaşındaydı ve hayatımda gördüğüm en güçlü insandı. Hem mental hem de fiziksel açıdan. Sırtımı yaslayabildiğim tek kişiydi.

"Jisung. Ağlama bebeğim lütfen hadi bak geçti gitti. "

Bebeğim demişti bana... Ağlama diyordu birde.

"Ağlama diyorsun ama ağlamamı ister gibi bana bebeğim diyorsun hyung. "

Acı çeker gibi hıçkırarak yakınıyordum. Keşke gittiğimi ona haber verseydim. Keşke onu arkamda bırkmak yerine yanımda gelmesini isteseydim.

"Hey! Bende buradayım. Biriniz bana ne olduğunu anlatabilir mi? Nerden tanışıyorsunuz? Neden senden özür diliyor jisung hyung? "

Jeongin'in varlığını unutmuştum Jungkook'u görünce. Yavaşça Jungkook'dan ayrıldım ve sandalyeye oturdum. Jeongin'e bir açıklama yapmamız gerekiyordu.

_________

"Woah."

Dedi jeongin oturduğu sandalyede geriye yaslanırken. Şaşırmıştı.

" Demek çok eskiden beri seninle bir bağımız vardı jisung hyung. Vay be kaderimizde varmış bence bizim tanışmamız. "

Kafamla onu onayladım. Dediği gibi belki de kaderimizde vardı birlikte olmamız. En başından beri onlarla olmam bir tesadüf olamazdı.

" Eve gidelim mi? Benim kaykay parkına gidecek gücüm kalmadı. Başka zaman gitsek olur mu jeongin?"

"Olur hyung zorlama kendini zaten bu aralar iyi sayılmazsın. Gel sana yardım edeyim. "

Jeongin yerinden kalkıp yanıma geldi ve elini tutmam için uzattı. Tebessüm edip elini tuttum ve ayağa kalktım. Elimi bırakıp kendi kaykayını ve benim kaykayımı aldı ve geri yanıma gelip koluma girdi.

Jungkook bizimle gelecek miydi bilmiyordum.

"Jungkook sen bizimle gelecek misin?"

Dudaklarını büzüp omuz silkti. Elimi ona uzatarak gelmesini istediğimi gösterdim.