Evet °Minsung°

Evet 8

<3

___________

Bir rüya gördüm bu gece millet. Yapayalnızdım. İğrenç bir his bütün vücudumu kaplamıştı ve ne kadar adım atarsam o kadar ağırlaşıyordu. Uyandım fakat hala kötü hissediyorum. Terk edilecekmiş gibi...

Rüyamın bir kısmını siteye yazmıştım. Son kısımlarıydı onlar. Ondan öncesinde gördüklerimi siteye yazarsam Minho hyung ve Felix görürdü. Rüyam onlarla alakalı olduğu için yazmak istemedim.

Rüyamda yaptığım bir kaza sonucu Minho hyung ellerimin arasında ölüyordu. Rüyamda bayağı ağlamıştım. Hatta uyandığımda yüzüm ıslaktı.

Şu an saat gecenin 4'ü ben çatıda oturmuş ağlıyordum. Bu sefer isteyerek. 5 gün önce Minho hyung evden çıktıktan sonra onu bir daha görmemiştim. Felix ve hyunjin sürekli gelmişlerdi. Hatta diğerleri de gelmişti ama o gelmemişti.

Daha doğrusu ben gelmediğini sanıyordum. Dün bangchan hyung yanıma geldiğinde ona Minho hyungu sormuştum. O da bana her gece yanına geliyor görmedin mi demişti. Bayağı şaşırmıştım. Gece gelip beni kontrol edip geri gidiyormuş. Minho hyungun bunu bildiğimden haberi yoktu.

Dizlerimi iyice karnıma çekip kollarımı sıkıca etrafına doladım ve üstümdeki örme battaniyeye biraz daha sokuldum. Sabahları hava soğuk oluyordu.

Gördüğüm rüyanın etkisinden çıkamamıştım. Minho hyungun ölümüne sebep olduğum için diğerleri beni suçlamıştı, benden nefret ettiklerini söylemişlerdi. Kalbimin derinlerinde bir süre bu acıyı hissedecektim büyük ihtimalle. Sevdiğin birinin senin yüzünden ölmüş olma düşüncesi... O kadar iğrenç bir histi ki bir daha asla yaşamak istemiyordum, rüya bile olsa.

Sessiz ağlayışlarımın yerini hıçkırıklar aldı ve sesim giderek arttığı için elimi ağzıma bastırmak zorunda kaldım. Nefret ediyordum ağlamaktan. Çaresiz hissettiriyordu.

"Jisung? "

Gelen sesle aniden kafamı kapıya çevirdim. Minho hyung gelmişti?
Karanlıkta görebildiğim kadarıyla yüzü endişeliydi.

Koşarak yanıma gelip bana sarıldı. Onun sarılmasıyla birlikte ağlamam daha da şiddetlendi. Neden birisi ağlarken size sarıldığında daha çok ağlamaya başlıyorsunuz? Çok saçma.

"Ne kadar korktum haberin var mı? Neden çatıdasın hava serin? Jisung ödüm koptu seni odada göremeyince bir şey oldu sandım. "

Ellerimi dizlerimden çözüp sıkıca ona sardım. Sanırım gözyaşlarım yıllardır bu anı bekliyordu. Durmak bilmiyorlardı. İşin kötü yanı ağladıkça nefesim kesiliyordu.

"Neden gündüz yanıma gelmedin? Minho ne kadar korktum sana yanlış davrandım diye biliyor musun? "

Bir yandan hıçkırarak ağlıyor bir yandan da ona söyleniyordum. Canım yanmıştı.

"Özür dilerim güzelim. Yanlış yapan sen değilsin benim. Özür dilerim ağlama lütfen. "

"Minho ben çok korktum. Diğerleri benden nefret ediyorlardı. Felix bile beni istemedi. Sen, sen benim yüzümden öldün-"

Ağlamaktan konuşmaya devam edemiyordum. Kendimi durduramıyordum. Eğer kriz geçirirsem büyük ihtimalle Minho da beni durduramazdı. Ağlayınca nedensizce kriz geçiriyordum. Nefesim kesiliyordu, boğazım yanıyordu. En son 16 yaşında bu kadar şiddetli ağlamıştım. Ve doğal olarak en son o zaman kriz geçirmiştim.

Yine aynı şey oluyordu...

"Jisung ağlama ne olursun. Bak kalbim sökülüyormuş gibi hissediyorum ağlama. Lütfen yalvarırım ağlama. "