Bencil (BTS- Jimin)

Başlamadan Biten Aşk

EVET CİCİŞLEEER. YENİ BİR KARAKTERİMİZ EKLENİYOR TATLI MI TATLIII. VE BİLİN BAKALIM KİM? ZELOOO!! YEEEY! DAHA DOĞRUSU YEHEEET! :D İYİ OKUMALAR CANLARIM O GÜZEL YORUMLARINIZI BEKLİYORUM...

 

Soo Min okul çıkışında eskiden hep gittiği ağaca gitti. Aldığı nota göre 'sevgili olan -ki aslında olmayan-' sevgilisi onu burada bekliyordu. Soo Min ağacın yakınlarında kimseyi göremedi. Umutsuz bir şekilde ağacın dibine çöküp beklemeye başladı.

Kısa bir süre sonra ağacın tepesinden sesler gelmeye başladı. Soo Min kafasını kaldırıp baktığında beyaz tenli, sarı saçlı bir çocuk gördü. Çocuk saç renginden anlaşılacağı üzere tamamen Koreli olamazdı. Donuk bakışlarıyla ölüyü andırıyordu. Soo Min onun gerçekten ölü olduğundan şüphelenmeye başladığında oğlan konuştu.

"Jimin nerede?"

"N-Ne?"

"Korkup onunla gelirsin zannetmiştim."

"Onunla konuşmuyorum."

"Dün gece kötü kavga ettiniz. Bu arada bayağı ağarsın."

Çocuğun gülümsemeden konuşuyor olması onu gizemli bir hale getirmişti. Soo Min içinden çocukla aynı yaşta olduğunu geçirdi.

"Ben Soo Min."

"Biliyorum."

"Pe-peki sen kimsin?"

Oğlan ilk defa gülümseyerek ona baktığında Soo Min aslında tatlı olduğunu fark etti. Oğlan kendini ağaçtan aşağı sallarken konuştu.

"Jimin'den uzak durman gerektiğini biliyor muydun?"

"Bunu bana sevgilim olduğunu iddia eden bir psikopat mı söylüyor?"

"Daha önce hiç sevgilin olmadığını biliyorum, Kim Soo Min. Jimin güvenilir bir tip değil. Sana zarar verebilir."

"Bekle. Onunla konuşmuyor olabilirim ama beni V'den kurtardığı bir gerçek. O beni asla incitmez."

Oğlan uzun süre boş bir suratla Soo Min'e baktıktan sonra kıvırcık saçlarını eliyle karıştırdı.

"Ben Jun Hong. Zelo diyebilirsin."

"Beni nereden tanıyorsun?"

"V'nin eski bir dostuyum diyelim. Ailen ve V'nin babası aynı arabada kaza yaptıklarında hastanede babam nöbetçiydi. Ben de onun yanına gitmiştim. Büyük annen seni hastaneye götürdüğünde seni oyalamamı istemişti."

"Benden büyük müsün?"

"İki yaş. Sorun değil, rahat konuşabilirsin."

"Annem ve babam... Nasıl öldüler?"

Zelo başını öne eğdiğinde fısıldadı.

"Bir bu eksikti."

Soo Min söylenmesinin nedenini anladığında Jimin çoktan yanlarına gelmişti.

"Bu da ne? Buraya bensiz mi geldin?"

Jimin saldıracak şekilde Zelo'ya baktığında Soo Min onu durdurdu.

"Saçma bir şey yapma. O... Ailemin ölümü hakkında bir şeyler biliyor."

Zelo tiksinir bir şekilde Jimin'e baktı.

"Konuya dahil olmak ister misin?"

"Ben almayayım. Soo Min seninle konuşmalıyım. Bahçede buluşalım mı?"

Soo Min başıyla onaylayıp Zelo'ya döndü. Jimin uzaklaştıktan sonra konuştu.

"Aileme ne oldu?"

"Arabaya çarpan sürücü çok sarhoşmuş. Babam onları kurtarmayı çok denemiş. Fakat.."

"Fakat ölmüşler..."

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Jimin bahçede elleri cebinde Soo Min'in gelmesini bekliyordu. Soğumaya başlamış hava Jimin'in içini ürpertti ve saçlarını dalgalandırdı. Soo Min utangaç bir şekilde bahçede ona yaklaşmaya başladığında Jimin başını öne eğdi.

"Jimin ben..."

"Hayır. İzin ver önce ben konuşayım. Sen haklıydın."

"Ne?"

"Dün gece. Söylediklerinde çok haklıydın. Seni suçlayamam. Ben sizden farklıyım. Çok farklıyım hem de."

"Evet. Farklısın. Ama iyi anlamda. Ben... Senin yanında olunca... Kendimi... Kendimi farklı hissediyorum. Özel ve değerli hissediyorum."

"Seni değerli hissettirebilecek bir sürü oğlan var."

"İlk defa var olmayan ailemin dışında birinin benimle ilgilenmesi beni mutlu ediyor."

Soo Min lafını bitirdikten sonra Jimin ona yaklaştı ve doğrudan gözlerinin içine baktı. Soo Min bu sefer ne geri gitti, ne de gözlerini kaçırdı. Jimin ellerini kızın saçında gezdirmeye başladığında masumca gülümsedi.

"Sen... Daha iyisini hak ediyorsun. Benim gibi biri..."

Soo Min onun lafını bir öpücükle kesti. Jimin'in gözlerini kapatması uzun zaman almadı. Jimin geri çekilirken fısıldadı.

"Seni incitmekten korkuyorum."

"Beni incitebilecek tek şey yokluğun. Ben.. Seni seviyorum, Jimin. Görmüyor musun?"

"Neden? Benim gibi birini neden seviyorsun?"

Soo Min cevap vereceği sırada arkasındaki öksürük sesi dikkatini dağıttı.

Zelo bahçe duvarına yaslanmış çiçekleri izliyordu.

"Bölmek istemem ama..."

Jimin ısrarla sordu.

"Ama?"

Zelo ayağa kalktı ve gözlerine bakarak konuşmaya devam etti.

"Ama, maalesef ki bir şey söylemek zorundayım."

Soo Min endişeyle Zelo'ya baktı.

"Soo Min, aileni öldüren sürücünün kim olduğunu bilmek ister misin?"

Soo Min kaşlarını çatarak Zelo'ya baktı. Jimin ise başını başka tarafa çevirdi ve gözlerini kapadı.

"Aileni Jimin'in babası öldürdü, Soo Min."

EVEEET BİRAZ KISA OLDU FAKAT ETKİLEYİCİ OLDU DİYE DÜŞÜNÜYORUM. DİĞER BÖLÜMÜ DAHA UZUN TUTACAĞIM VE BİR SÜRÜ GİZLİ ŞEY ORTAYA ÇIKACAK LÜTFEN SIKILMADAN OKUYUN!!

SİZCE ZELO KÖTÜ BİRİ Mİ YOKSA SOO MİN'İ KORUMAYA MI ÇALIŞIYOR? SİZCE ZELO VE SOO MİN ARASINDA BİR AŞK DOĞACAK MI YOKSA BÜYÜK BİR NEFRET Mİ BAŞLAYACAK? PEKİ ZELO SOO MİN'İN AİLESİNİ ÖLDÜREN KİŞİYİ NASIL ÖĞRENDİ? EĞER JİMİN'İN BABASI ÖLDÜRDÜYSE JİMİN BUNDAN SONRA NE YAPACAK? SOO MİN HER ŞEYE RAĞMEN JİMİN'İ SEVECEK Mİ YOKSA GEÇMİŞE DAYANAN BİR ANI NEFRET DOLU BİR İLİŞKİYİ Mİ BAŞLATACAK? HEPSİ BİR SONRAKİ BÖLÜMDEEE!!!