ပန်နန်းဒင် [𝐂𝐎𝐌𝐏𝐋𝐄𝐓𝐄𝐃]

Page 28

ကချင်ပြည်နယ်မှ ရန်ကုန်သို့ ခရီးနှင်လာသည့် ကားလေးသည် အဝေးပြေး လမ်းမပေါ်၌
အရှိန်မှန်မှန်ဖြင့် မောင်းနှင်နေ၏။ ကားပေါ်ရှိ ကတုံးဆံပင်ပေါက် ကောင်လေးမှာတော့ ကားမှန် အပြင်ဘက်သို့သာ မှေးစင်းနေသော မျက်လုံးလေးဖြင့် ငေးကြည့်နေ၏။ မညီမညာဖြစ်နေသော ဆံပင်များကို
သေချာ ပြန်ညှပ်ပေးထားသောကြောင့် ဦးခေါင်းလေးသည် ဆံနွယ်တို့ ကင်းရှင်းကာ လုံးလုံးဝိုင်းဝိုင်းလေး ဖြစ်နေသည်။

"ခေါင်လွမ်း ကားမူးနေသေးလား"

ကျော်နေသာ၏ အမေးကို ခေါင်လွမ်းသည် ပြန်မဖြေ။ ဒူးနှစ်ဖက်ကို လက်မောင်းကြား၌ ထွေးပိုက်ထားရင်း အပြင်ဘက်သို့သာ ငေးကြည့်နေဆဲ ဖြစ်၏။ သူ့တစ်ကိုယ်စာ ထိုင်ခုံလေးအတွင်းမှာပဲ ကိုယ်ကိုကျုံ့၍ ကုတ်ကုတ်လေး ထိုင်နေသော ကောင်လေးကို ကျော်နေသာ စိတ်မကောင်းစွာဖြင့် ကြည့်မိသည်။
အစားကို သေချာ မစားသလို ညဘက်တွေ၌လည်း မအိပ်သည့် ခေါင်လွမ်းသည် တကယ်ကို
ပိန်ပိန်သေးသေးလေး ဖြစ်နေသည်။ ရယ်မောခြင်း မရှိတော့သလို ငိုလည်း မငိုတော့သည့် ကောင်လေးမှာ
တဖြည်းဖြည်း ခံစားချက်မဲ့လာသည့် လူတစ်ယောက် အသွင်သို့ ပြောင်းလာ၏။

စကားကို တစ်ခွန်း တစ်လေမျှတောင် မပြောတော့ဘဲ တစ်နေ့တခြား ပို၍ ဆိုးလာသော အခြေအနေကြောင့်
ကျော်နေသာ ဆုံဖြတ်ချက် ချလိုက်သည်က စိတ်ကျန်းမာရေး ဆရာဝန်နှင့် ဆွေးနွေးဖို့ပင်။
တကယ်တန်း ဆယ့်ခုနစ်နှစ်ဆိုသည် အရွယ်လေးသည်
မိဘ၏ အရိပ်အာဝါသ အောက်၌နေရင်း
အေးချမ်းမှုတို့ကို ခံစားရမည့် အရွယ်လေးသာ။ သို့သော် သူ့ဘေး၌ရှိသော ကောင်လေးမှာတော့ နွေးထွေးမှုတို့ဖြင့် ကြီးပြင်လာရမည့် အစား ငယ်ငယ်လေးတည်းက ထိုးနှက်မှုတို့ဖြင့်သာ ကြီးပြင်းလာရသည်။

ကတုံးအပြောင် တုံးလိုက်သောကြောင့် ပေါ်လာသည့် နာရွက်ပြတ်လေးက ထိုကောင်လေး ကြုံတွေ့ခဲ့ရသော
လောကဓံ၏ ရိုက်ခတ်မှုများထဲမှ တစ်ခု အပါအဝင် ဖြစ်ကြောင်း ဖော်ပြနေသည်။ ထိုအစိတ်အပိုင်လေးကြောင့် ခေါင်လွမ်းလေးကို မကောင်ဆိုးဝါးဟူ၍ နှင်ထုတ်ခဲ့သည့်
လူတွေထဲ ကျော်နေသာသည်လည်း တစ်ဦး အပါအဝင် ဖြစ်ခဲ့၏။ ရွယ်တူကလေးတွေကြား ခေါင်လွမ်းလေး
အနိုင်ကျင့်ခံနေရသည်ကို မြင်လျှင်တောင်
အစ်ကိုကြီးပီပီ ကာကွယ်ပေးရမည့် အစား မျက်နှာလွှဲပစ်ခဲ့မိ၏။ တစ်ချိန်က အသိဉာဏ် သေးသိမ်ခဲ့သည့် မိမိကိုယ်မိမိ ပြန်လည်း မြင်ယောင်ရင်း ကျော်နေသာ ဒေါသထွက်မိပါသည်။