လိမ္မော်တောက်ရောင် နေမင်းသည်
တိမ်တိုက်တို့ ကြားရှိ တောင်တန်းကြီးထံ
ပုန်းကွယ်ဟန် ပြုတော့ ကင်မရာကို ချိန်ရင်း
ပုံရိပ်ကို အမိအရ ဖမ်းဆီးလိုက်သည်။
ဘုရားကျောင်း ပတ်ဝန်းကျင်
ရူခင်းသည် ရိုးရှင်းသည်။
မြင်ကွင်းသည် ရှင်းလင်းနေသည်။
အစိမ်းရောင် လွင်ပြင်ကျယ်ထဲ
ဟိုပြေးဒီပြေး ဆော့ကစားနေသော
ကလေးငယ်တို့သည် ပုံမှန်အတိုင်း။
မျက်စိရှေ့မှ သဘာဝတရားကို
ရှုစားပြီးနောက် ခေါင်းကို တစ်ဖက်သို့ ပြန်လှည့်လိုက်တော့ မြင်ကွင်းထဲသို့ ဝင်ရောက်လာသော လူတစ်ယောက်။
ထိုလူသည် မိမိ၏ အဝေး တစ်နေရာ၌
ရပ်၍ တောင်တန်းတို့အား ငေးမော
ကြည့်နေလေသည်။
ဆံပင်မှ အစ၊ အသားအရေ၊ အကျႌထိ
အဆုံး ဖြူစွတ်နေသော ထိုလူသည်
လူသား တစ်ယောက်လား။ သို့မဟုတ်။
လွန်ဆွဲနေသော အတွေးတို့ကို နောက်ထားကာ
ကင်မရာကို ချိန်လိုက်တော့သည်။
"ချလပ်..."
"မိုင်စိုင်းမောင်.....ငါတို့ပြန်ကြတော့မယ်ဟေ့"
အချိန်ကိုက်ပင် ကိုယ့်နာမည်ကို ခေါ်သံ ကြားတော့ ထိုသူတို့ထံ လှည့်ကြည့်၍ လက်ဝှေ့ယမ်း ပြလိုက်သည်။
ထို့နောက် အဖြူရောင် လူသားငယ်ထံ
ပြန်လှည့်ကြည့်တော့ ထိုသူ မရှိတော့။
ချက်ချင်းပင် စောနလေးကမှ
ရိုက်ထားသော ပုံရိပ်ကို ပြန်ရှာကြည့်မိသည်။
လေထဲသို့ လွင့်မျောနေသော ဆံနွယ်တို့၏
ပိုင်ရှင် ထိုအဖြူရောင် ပုံရိပ်ငယ်သည် ကင်မရာထဲ၌ ထင်ထင်ရှားရှား နေရာယူနေသည်။
ထိုလူသားသည် အဖြူရောင် နတ်သား
မဟုတ်သည့် အဖြူရောင် လူသား။
ဤသည်က မိမိနှင့် အဖြူရောင်
လူသားငယ်တို့၏ တွေ့ဆုံမှုအစ။
#5.8.2020
လိေမၼာ္ေတာက္ေရာင္ ေနမင္းသည္
တိမ္တိုက္တို႔ ၾကားရွိ ေတာင္တန္းႀကီးထံ
ပုန္းကြယ္ဟန္ ျပဳေတာ့ ကင္မရာကို ခ်ိန္ရင္း
ပံုရိပ္ကို အမိအရ ဖမ္းဆီးလိုက္သည္။
ဘုရားေက်ာင္း ပတ္ဝန္းက်င္
ရူခင္းသည္ ရိုးရွင္းသည္။
ျမင္ကြင္းသည္ ရွင္းလင္းေနသည္။
အစိမ္းေရာင္ လြင္ျပင္က်ယ္ထဲ
ဟိုေျပးဒီေျပး ေဆာ့ကစားေနေသာ
ကေလးငယ္တို႔သည္ ပံုမွန္အတိုင္း။
မ်က္စိေရွ႕မွ သဘာဝတရားကို
ရႈစားၿပီးေနာက္ ေခါင္းကို တစ္ဖက္သို႔ ျပန္လွည့္လိုက္ေတာ့ ျမင္ကြင္းထဲသို႔ ဝင္ေရာက္လာေသာ
လူတစ္ေယာက္။
ထိုလူသည္ မိမိ၏ အေဝး တစ္ေနရာ၌
ရပ္၍ ေတာင္တန္းတို႔အား ေငးေမာ
ျကည့္ေနေလသည္။
ဆံပင္မွ အစ၊ အသားအေရ၊
အက်ႌထိ အဆံုး ျဖဴစြတ္ေနေသာ ထိုလူသည္
လူသား တစ္ေယာက္လား။
သို႔မဟုတ္။
လြန္ဆြဲေနေသာ အေတြးတို႔ကို ေနာက္ထားကာ
ကင္မရာကို ခ်ိန္လိုက္ေတာ့သည္။
"ခ်လပ္..."
"မိုင္စိုင္းေမာင္.....ငါတို႔ျပန္ၾကေတာ့မယ္ေဟ့"
အခ်ိန္ကိုက္ပင္ ကိုယ့္နာမည္ကို ေခၚသံ ၾကားေတာ့
ထိုသူတို႔ထံ လွည့္ၾကည့္၍ လက္ေဝွ႕ယမ္း
ျပလိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ အျဖဴေရာင္ လူသားငယ္ထံ
ျပန္လွည့္ျကည့္ေတာ့ ထိုသူ မရွိေတာ့။
ခ်က္ခ်င္းပင္ ေစာနေလးကမွ
ရိုက္ထားေသာ ပံုရိပ္ကို ျပန္ရွာၾကည့္မိသည္။
ေလထဲသို႔ လြင့္ေမ်ာေနေသာ ဆံႏြယ္တို႔၏ ပိုင္ရွင္
ထိုအျဖဴေရာင္ ပံုရိပ္ငယ္သည္ ကင္မရာထဲ၌ ထင္ထင္ရွားရွား ေနရာယူေနသည္။
ထိုလူသားသည္ အျဖဴေရာင္ နတ္သား
မဟုတ္သည့္ အျဖဴေရာင္ လူသား။
ဤသည္က မိမိႏွင့္ အျဖဴေရာင္ လူသားငယ္တို႔၏
ေတြ႕ဆံုမႈအစ။
#5.8.2020
YOU ARE READING
ပန်နန်းဒင် [𝐂𝐎𝐌𝐏𝐋𝐄𝐓𝐄𝐃]
Romanceလျှပ်စစ်မီးတောင် မရတဲ့ ဒီဒေသလေးမှာ မင်းနဲ့ အတူရှိနေတယ်ဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့တင် ကိုယ့်ကမ္ဘာငယ်က ပြည့်စုံနေပြီ။ လၽွပ္စစ္မီးေတာင္ မရတဲ့ ဒီေဒသေလးမွာ မင္းနဲ႔ အတူရွိေနတယ္ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔တင္ ကိုယ့္ကမၻာငယ္က ျပည့္စံုေနၿပီ။ #1 [5.8.20 > 8.8.21]
![ပန်နန်းဒင် [𝐂𝐎𝐌𝐏𝐋𝐄𝐓𝐄𝐃]](https://img.wattpad.com/cover/235747682-64-k863079.jpg)